Dit is-t-ie dan: de glijbaan waarover het gaat in het commentaar bij foto 5315.
Het profiel van het cocosmatje is sinds vorige week pas helemaal weggetrokken uit mijn hamstrings (ik wist niet eens da'k die had).

Ja Ben, dat is ie dan, Is ie niet prachtig en bloedlink hoog!
En dan via die eerse paal naar beneden, ik snap nu pas de angst die ook mijn ouders hadden.
Is dat pa de Graaf op die glijbaan?

Dat ie echte verrèkkes hoog was, kun je wel zien aan die populieren erachter. De tegenwoordige St. Joseph-glijbaan, een blinkende buis, is volgens mij beduidend lager. Pa de Graaf, Marijke? Kijkend naar dieje klène zou het kunnen.
Misschien dat Ellie het kan ophelderen. Een ding is zeker: laat dieje mens maar schuiven!

Dat klop Marijke waarschijnlijk met mijn jongste broer.

Helemaal niet hoog voor ons kinderen uit de St. Josephlaan, hebben er honderden uren doorgebracht.

Geweldige speeltuin, en vooral deze glijbaan. Halverwege de jaren '70 heb ik er ook menig uurtje in door gebracht, geweldig!

Nee Ria, niet te hoog voor ons kinderen die er omheen woonden, wij waren er wel aan gewend. Maar er was toch echt geen glijbaan in de verre omgeving die zo hoog was. Wij hadden gewoon de mooiste en hoogste van allemaal.
En het enige moment wanneer je niet met de trap naar boven hoefde maar er tegenop mocht lopen was, als je van opa met een stuk was de glijbaan mocht invetten. En dan op een matje naar beneden, dat wou wel, snoeihard ging dat.
Ben jij Maria Brekelmans, die ik nog ken van de kabouters??

Nee, ik ben Ria Brekelmans mijn nichtje Maria Coolen was bij de kabouters, helaas op jonge leeftijd verongelukt. Wij hebben wel bij elkaar in de klas gezeten.

Ik ben Kees Wijn voorzitter en beheerder van speeltuinvereniging Sint Joseph. De glijbaan was vroeger inderdaad mooier en spannender dan de nieuwe glijbaan. maar met de nieuwe veiligheidsregels moest de oude glijbaan vervangen worden. Maar die is net zo hoog als de nieuwe en is ook spectaculair. Kom hem eens uit proberen.

Blijven wij in steken Kees, op onze leeftijd. Is misschien wel TE spannend dan. Maar kijken doen we eens binnenkort want ik moet nog een foto terugbrengen. En Kees, dus jij bent de nieuwe "opa" nu of zeggen de kinderen dat tegenwoordig niet meer?

Is er geen maximum leeftijd aan verbonden? Hoe zwaar mag je zijn?

Kees Wijn, de nieuwerwetse " opa" van de St. Joseph-speeltuin is te bewonderen op foto 12419.

Mooi plaatje waar je het warm van krijgt. Zo'n zelfde glijbaan stond er bij de speeltuin Voor Onze Kinderen in Gestel (Bennekel) waar ik mooie herinneringen aan heb.

Deze Tongelrese glijbaan was ECHT uniek, Ad. Ik vermoed dat jouw Gestelse een hele goeie kopie is geweest. Heb je er nog foto's van? Schep op, schep, op, we hebben honger!

Ad, noch sterker volgens mij is het de glijbaan in speeltuin ''Jeugdvermaak'' in de Bennekel.

Oh nee, echt niet hoor meneer Toon Geevers. Dit is voor 100% zeker de speeltuin aan de St. Josephlaan in Tongelre. De vader op de glijbaan met het kind voor zich en de kinderen bovenaan de hoge glijbaan zijn horen allemaal bij de familie de Graaf, die tegenover de speeltuin woonde.

De 'oude opa' van vroeger was mijn oom Gradus,hij woonde in de Memlinckstraat achter de speeltuin.Van hem mochten wij, kiendjes uit het Villapark, voor niets in de speeltuin. Ook een andere oom Cor van Oorsouw zat toentertijd in het bestuur.

Dat zou ook kunnen Toon dat ik daar mee in de war waar, het is ook zo verrek lang geleden allemaal.

En nog steeds kunnen kinderen genieten in deze speeltuin. Speelattributen meer van deze tijd maar nog steeds genieten. Zie o.a. foto 19563.

Wij waren thuis met 7 kinderen en woonden in de Paul Krugerlaan tegenover Heesakkers. Ons Mieke heeft op deze glijbaan nog eens een hele grote splinter opgelopen in haar bibs, niemand mocht eraan komen want het was echt een hele grote splinter, toch is hij er natuurlijk uitgehaald. Wij waren veel in deze speeltuin aanwezig later ben ik zelf daar in het voetbalelftal gaan spelen, zie de foto elders op deze site en Kees Wijn zie ik ook nog steeds. Als ik aan deze tijd terug denk zou ik er zo weer in willen vertoeven, heerlijk lange en warme zomers en iedere dag in de speeltuin. Jammer dat de tijd zo snel voorbij gaat.

Ja Kees, jij zegt het, ik herken jouw gevoel. Blij met niks, voor geluk is immers niet veel nodig. En wist jij dat "onze speeltuin" dit jaar haar 65-jarig bestaan viert? Hou de berichtgeving erover maar bij o.a. via deze website.

Misschien kan er een middag worden opengesteld voor alle "kinderen van vroeger" om nog eens lekker te komen spelen in de speeltuin.
En graag zou ik dan bij de poort een zakje krijgen uitgedeeld met 10 ananasblokjes, net als bij het speeltuinreisje en misschien zit er ook nog wel een zakje wit-zwart een en 2 bakkesvols of een schuimblok aan. Dit alles in het kader van het 65-jari bestaan. Jammer dat de familieschommels er niet meer zijn want dan zou ik nog graag een keer " tot de stangen" willen. Maar oliebollen bakken voor Jan-en-alleman in de zandbak kan ik nog wel. Vogelnestje in de ringen zal ook wat moeilijker zijn evenals aan de rekstok "met losse handen". Ik zie het al voor me, "Opa-en-oma-speeltuindag".

Ja Marijke dat is een heel goed idee.Wij van Brekelmans uit de St. Josephlaan zullen er zeker zijn.

Kees, zet er alvast maar flink wat grotere ringen aan en kettingen tot net boven de grond! Met al dit enthousiasme van Ria en Marijke gaat die jubileumviering helemaal goed komen. Prik maar gauw een datum. Ik wil dat vogelnestje in de ringen weleens meemaken. En daarna oliebollen op de rand van de zandbak.

Wie smeert dan de glijbaan in voor een vrijkaartje?

Marijke ik vind dat ook een heel goed idee, lijkt me erg leuk.

Splinters in je billen van de glijbaan zelf kwam eigenlijk niet zo heel veel voor omdat het bijna verplicht was om met een matje te glijden, Wat wel gebeurde (en dat overkwam ook mij zelf) is dat er kwajongens onderaan de glijbaan kropen en met een ijsco-houtje door de spleten van de glijbaan staken als er iemand naar beneden kwam. Niet alleen pijnlijk maar ook nog eens levensgevaarlijk. Dat heeft mij in ieder geval niet alleen ooit een splinter in de bil opgeleverd maar ook het hele kruis uit mijn korte broek. Ik had dus als het ware twee lapjes hangen en ik ging naar huis, mijn kruis van de korte broek tussen de benen bijeenhoudend wat eruit zag als moest ik erg plassen. Zo liepen veel kinderen vroeger. Het viel dus niet op dat mijn korte broek geen broek meer was.

Dat van dat matje klopt! Maar de glijbaan moest van te voren met een soort was ingewreven worden wilde je met dit matje een beetje kunnen glijden.
Als je deze taak op je nam kreeg je een vrijkaartje.

Kijk toch leuk als je even reageert op onze speeltuin, geeft toch weer wat reakties wat altijd leuk is

Dat invetten van die glijbaan gebeurde met een soort kaarsvet. Je moest dan op verzoek van "opa" van onderaf tegen de baan opklauteren en dan die latjes bestrijken. Als dat dan was gebeurd, moest er eerst een paar keer met zo'n cocosmatje overheen geroetsjt worden om die was a.h.w. uit te boenen. Maar als dat dan eenmaal was gebeurd, dan gleed ie supersnel. De meest fantastische glijbaan die ik ooit heb gekend.

Jij was niet de enige met spinters in haar achterwerk, mijn dochter kan er van meepraten. Die kwam ook met de nodige spinters thuis. Het heeft even geduurd voor er weer kon worden gegleden en het komt nog al eens ter sprake.