Ik heb nog wel een paar foto's van de buitenkant van het pand, kijkend in de richting van het Spoorhuisje, maar die moet ik eerst nog in mijn "eigen archief" opzoeken.
=== Foto 26834 bedoel je? (red.) ===

Ton, je vader herinner ik me met een arm in het gips. Vertel.

Volgens mij bedoelt Ton niet foto 26834, want dat pand is veel eerder verdwenen.

Hallo Giovanni,
Mijn vader had aan zijn linkerarm een soort spierartrose; hij is met allerlei medicatie behandeld, omdat hij nogal wat pijn had aan die arm en pols. Tevens kreeg hij een soort brace waarin zijn hand en onderarm pasten.
Tsja, als kleine zelfstandige kon men het zich in die tijd het niet veroorloven om langdurig ziek te zijn of niet te kunnen werken.

In vervolg op mijn vorige reactie: opa Burghouts kon ook zijn linkerarm niet volledig gebruiken. Als kind had hij bij een wilde stoeipartij met vrienden zijn elleboog gebroken.
Die breuk is nooit goed behandeld (we spreken dan van de tijd van rond de eerste wereldoorlog). Je kon ook duidelijk zien dat die elleboog er heel vreemd uitzag. Opa kon dus zijn linkerarm niet geheel buigen en strekken. Dit feit en een lichte overdrijving van klachten bij een soort keuringsarts in de Tweede Wereldoorlog hebben ervoor gezorgd dat hij niet naar Duitsland hoefde voor de Arbeitseinsatz. Wel heeft hij tijdens de Tweede Wereldoorlog o.a. aan het gebombardeerde vliegveld moeten werken met een aantal buurtgenoten.

Je kunt niet alles weten. Nu blijkt dat de slagerij op 2 adressen op de Hoogstraat heeft gezeten, nr 247 en 180. Deze foto moet dan van 180 zijn. De locatiegegevens zijn aangepast.

Klopt helemaal; deze foto is van de slagerij op nr Hoogstraat 180 en voor ca 1960 was slagerij Burghouts gevestigd aan de andere kant/overkant op de Hoogstraat met huisnummer 247.

Als kinderen van ca 12 jaar moesten mijn broer en ik al meewerken. Dat varieerde van een grote poetsbeurt op zaterdag (koelcel leegmaken, koelcel schoonmaken, rekken in de koelcel schoonmaken, alle machines nog eens extra schoonmaken, de winkelruimte en toonbank extra schoonmaken, tot het wegbrengen van bestellingen. Toen ik nog geen rijbewijs had, gebeurde het wegbrengen op de fiets die met tassen en ooit dozen helemaal volgeladen en volgehangen was. Kriskras door Eindhoven werden de bestellingen bezorgd. In de winter waren mijn handen zo koud - ondanks de handschoenen, dat ik het wisselgeld dat ik aan de klanten moest teruggeven niet kon voelen.
Wij hadden oa een sjieke klant die in een villa aan de Aalsterweg woonde. Toen ik daar de eerste keer de bestelling bracht, belde ik bij de voordeur aan. De vrouw des huizes (nou ja, villa) deed open en zei dat ik naar de zijkant van het pand moest, want daar was de "dienstboden"-ingang. Aangekomen bij die deur met de bestelling, deed dezelfde vrouw daar open.
Ik ben nu bijna 50 jaar oud, dus dit (voor mij hilarische) voorval heeft dus zo'n 35 jaar geleden plaatsgevonden en geeft duidelijk aan dat zelfs toen nog bij de oudere mensen een duidelijk gevoel voor verschil in standen bestond.

Dit plaatje komt mij heel bekend voor. Ik woonde in de Regentessenlaan. Ik neem aan dat links jouw opa staat en een van de mannen in het midden je vader is en de vrouw rechts je moeder. Ik las net dat je bijna 50 bent. Er schiet me 'n verhaal te binnen. Begin jaren '70 stonden mijn toen nog aanstaande schoonouders op de camping "Blauwe Meer" in 't Belgische Lommel. Op 'n zaterdagavond kwamen mijn vriendin (nu mijn vrouw) en ik uit de kantine waar we hadden gedanst. Toen we langs jullie kwamen hoorden we een kind huilen en zagen dat jongetje in de tent staan. Mijn vrouw heeft dat kind toen weer rustig gekregen en terug in bed gelegd. We zijn doorgelopen toen alles weer stil was. 't Zou zomaar kunnen dat jij dat jongetje was Ton. Ik weet ook niet meer of we later nog met je ouders gesproken hebben. Die waren misschien ook wel in de kantine of bij anderen op de camping op visite of zo. Dit verhaal kwam weer boven toen ik de foto's van de slagerij op deze site zag en de naam Burghouts weer las. Ik word volgende week 60 en wij moeten toen 'n jaar of 16-17 geweest zijn. Toen was jij, als je 't bent geweest, ongeveer 6 of 7 jaar. Je weet er misschien helemaal niks meer van maar ik vond 't wel leuk om je 't te vertellen.

Hallo Ad.
Op de foto is links inderdaad mijn opa te zien, dan mijn vader en de man die achter mijn vader en moeder staat is een Oostenrijkse vriend van onze familie. Die was ook slager en mijn vader heeft eind jaren '50 in Oostenrijk bij die vriend (zijn vader was ook slager) gewerkt c.q. een soort stage gelopen.
En inderdaad hebben wij jarenlang een stacaravan gehad op de camping Het Blauwe Meer. Daar gingen we elk weekend naartoe als het werk in de winkel gedaan was, en in de zomervakantie gingen we anderhalve week naar Oostenrijk (waarbij bezoek aan de bevriende familie vanzelfsprekend was) en anderhalve week naar de camping Het Blauwe Meer.
Ik kan me het voorval van het huilende jongetje niet herinneren. Mogelijk is het mijn broer geweest; die is weliswaar twee jaar jonger dan ik, maar een aantal koppen groter. Ik kan me herinneren dat we in de Regentessen wel klanten hadden en dat we ook bestellingen daar gingen wegbrengen. In elk geval leuk om dit verhaal van je te kunnen lezen.