En dan nog moet ik zeggen dat het niet de brug is die de meesten zich zullen herinneren. In het boek Tongelre oh Tongelre: stadsdeel van Eindhoven onder de loep eindred. A.W.J.C. van den Boomen (bibliotheek Witte Dame) vond ik op pag. 150 een foto met daarop de brug zoals ik het me herinner. Hoog, steile opritten en een boerderij aan de overkant. En langs het kanaal goed afgewerkte beschoeiing. Het huis op de foto hierboven staat er ook op.

Dan is deze foto gemaakt voor de boerderij van Boelens, hun zoon Theo heeft bij mij op de lagere school in de klas gezeten, van 1956 tot 1962, en ben een paar keer met de klas op excursie geweest.
We kregen dan in de stal ranja en beschuiten met aarbeien (gek he' dat je dat soort dingen niet vergeet).
Waarschijnlijk ben ik een van de laatste zoniet de laatste die gebruik heeft gemaakt van de Poeierse brug. Ik kan me kan me nog herinneren dat ik met mijn broer en ons moeder vanaf de Geldropseweg
over de brug wilde gaan, maar er waren 'n stel werkmensen de brug aan het slopen, die mannen hebben ons toen over de laatste planken die er nog lagen over de brug geholpen. Een paar dagen erna was de brug helemaal weg, dit was volgens mij in 1958 of 1959.

Poeiers Poeijers Poeyers onder een van deze namen zijn de diverse foto's te vinden.

De boer met 18 kinderen was Snoeien. Dus moet het wel goeie grond gewist zijn.

Nee, niet Snoeien was de naam, maar Boelens, zoals eerder vermeld.

Boer Snoeien woonde, als je van de Geldropseweg komt, links van de weg. Boelens was rechts maar dichter bij de brug.
Wanneer is die brug gesloopt?

Er stonden meerdere boerderijen. Over de brug vanaf Tongelre stond aan de linkse kant een boerderij en daarna rechts na een 50-tal meters woonde boer Snoeien. Verderop rechts woonde boer Schoennmakers met daar t.o. een keutelboerke waarvan ik de naam niet meer weet.

Heb zo'n dikke 10 jaar naast Ad Snoeijen gewoond op het Hefveld. Ad woont daar nog steeds, met zijn Ria. Van hem weet ik dat ze 21 kinderen hadden. En ze woonden inderdaad nabij de Poeijerse brug maar waar? Ik vraag het 'm bij gelegenheid nog eens.

Dank Jan, nu is de zaak helemaal compleet. Ik begon al aan mijn geheugen te twijfelen, maar alles is weer recht gezet. Nog betere grond dan ik dacht.

Het gebouw links van de brug was van SHELL die daar een depot en kantoor had. Het depot was in ieder geval voor oliën en vetten. Mogelijk was er ook opslag van benzine en diesel. Bër Meys was verantwoordelijk voor de regio Zuid-Oost Brabant. Per schip werd alles aangevoerd en gelost. In het kantoor heb ik nog een jaartje of wat gewerkt bij het rijksbureau voor motorbrandstoffen voor de bevrijde Nederlandse Gebieden. De gebouwen zijn thans van de fa van den Hurk voorheen Bakkerij-grondstoffen.

Ja dat klopt. Boer Schoenmakers was een oudoom van mij het was de broer van mijn oma en er stonden daar meerdere boerderijen tegenover elkaar.

Jan Wil en Ben hebben gelijk boer Snoeien woonde vanaf Tongelre over de brug na 50 meter aan de rechtse kant. Inderdaad ze hadden 21 kinderen waarvan 3 overleden.Heb je nog nagevraagd Ben? Ook ik heb bij een van de zonen in de klas gezeten op de Jacobusschool, welke is me ontschoten.

Ik ben wat jonger dan jullie maar ik kan me nog herinneren dat we van de Johannesburgstraat via de Poeiersstraat naar Tivoli liepen. Op de brug, kijkend richting Geldrop, zag je links de poppenfabriek en de Kiepkar (zanduitgraving). Over de brug was verder een kamp voor krijgsgevangen Duitsers. Zijn hier ook ergens foto's van?

Ik herinner me ook een soort kamp, maar dan waar nu de Tivolisporthal stond. 's Avonds werden de gevangenen afgemarcheerd van de DAF in de Burghstraat naar daar en dat was voor ons jeugd, ik was bijna 7 in 1944, een leuk uitje om mee te lopen. De DAF was toen herstelwerkplaats voor kapotte tanks en vrachtwagens en de buurt stond er vol mee. Heerlijk speelterrein. Eigenlijk hoort dit commentaar meer bij foto 1353.

Je kunt nog goed zien waar de Poeijersbrug gelegen heeft. Aan de kanaaloevers zitten nog steeds een soort bruggenhoofdjes.

Leo Smits 31 Juli 2006 heeft volkomen gelijk dat dit boerderij van de fam. Boelens was. Ik herinner me nog Bertha Boelens die daar ook woonde, zij was midden jaren vijftig koffiedame op ons kantoor bij Volker Klimna Centrale verwarming, Luchtverhitters en tegenstroomapparaten aan de Rogier v.d. Weijdenstraat 45 hoek Kanaaldijk Noord, gelegen schuin tegenover hun boerderij (aan de andere kant van het kanaal). In de bedrijfswoning van Volker-Klima op de hoek v.d. fabriek woonde Harry Wijnen met zijn gezin een aimabel persoon, hij werkte destijds op het bedrijfskantoor. Klima is later afgesplitst en behoort thans tot het v.d. Leeghte Concern, Klima is thans gevestigd op industrieterrein de Hurk. Directeur Willy Volker woonde in die jaren in de witte villa gelegen a.d. haven naast de Opel garage van Jacq van de Meulen. Van de Leeghte woonde in 1953 dicht bij ons in de Antony Morostraat in Tongelre.

Het huis waarin Willy Volker op de Kanaaldijk woonde is na zijn dood bewoond gebleven door zijn echtgenote Tosca van Hapert tot aan haar dood enkele maanden geleden. Haar broer Pascal van Hapert was mijn klasgenoot en goede vriend. Hij was een bekend architect oa. van het Dela gebouw aan de Vestdijk. Onder het huis van de familie Volker bevinden zich nog de kelders van de bierbouwerij van Zeeland en heeft heel mooie gemetselde keldergewelven. Ook de schoorsteen van de bierbrouwerij is nog aanwezig. Tot voor enkele maanden waren de kelders en verdere delen van het pand nog in gebruik door YKSI een ontwerpinstituut voor interieurprodukten. Het gebouw behoeft in veel opzichten alle aandacht voor de monunumenten status.

J.vander Meulen bedankt voor je nadere explicatie mbt het huis van Willy Volker en echtgenote Tosca. Haar broer, de bekende architect van Hapert zagen we in die tijd regelmatig op de zaak. Het echtpaar Volker had geen kinderen maar was zeer sociaal ingesteld met name voor het eigen personeel. Twee voorbeelden hiervan wil ik hier niet onvermeld laten: zoals bekend lag enkele honderden meters achter het bedrijfspand a.d. Kanaaldijk Noord het woonwagenkamp. Jaarlijks werd voor hun bewoners met kinderen het Sinterklaasfeest in de bedrijfskantine gevierd, waarbij het mes natuurlijk aan twee kanten sneed (voor zover mij bekend zijn er nooit problemen tussen hen geweest (kan menigeen in onze huidige maatschappij -nu ruim 50 jaar later- nog wat van opsteken...)!
Ik heb mw Tosca Volker van Hapert redelijk goed gekend en haar een paar jaar geleden nog getroffen op een terras in de binnenstad. In de jaren vijftig zette zij zich vooral intensief in voor de belangen van langdurig zieken van Klima Volker. Zij bezocht de zieke speciaal thuis op met haar Daffodil en gaf ze dan o.a. een TV ter leen (dat betekende in die tijd heel wat voor betrokkene). Enkele jaren geleden heb ik nog een foto ingezonden van hun villa aan de haven. Wist je overigens dat destijds ook de bekende Eindhovense voetballer Noud van Melis daar jarenlang als boekhouder heeft gewerkt (hij kwam dagelijks op zijn Zundapp-brommer vanuit Stratum naar het werk), moet je eens om komen bij de huidige verwende PSV-voetballers. Wij maakten bij uitzondering gebruik van de enige brommer die de zaak rijk was van het merk RAP, heb die later kunnen kopen en met plezier op rondgereden. Hij werd op de zaak voornamelijk gebruikt om aangetekende brieven naar het hoofdpostkantoor op het station te brengen en bijtijds ook door Jan de Wit en Piet van Nunen (voor de ingewijden: "zak mar zeggen")  voor technische besprekingen op het project dat ze onderhanden hadden.

Zie voor het huis op de achtergrond foto 16578

Het gebouwtje van de foto is nog praktisch onveranderd, wat ik vandaag ervaarde toen ik wat rond fietste. In het gebouwtje dat van Shell was heb ik enige tijd gewerkt onder directie van Ber Meijs van Shell die voor Militair Gezag was aangesteld als Verantwoordelijke voor het Rijksbureau van Aardolieprodukten in de Bevrijde Nederlandsche Gebieden. Aardolieproducten waren er in de praktijk niet. Ik heb daar enige tijd gewerkt en was verantwoordelijk voor de afdeling OLIËN EN VETTEN, KOLEN,TURF EN HOUT, de laatste 3 voor de Grote Gasgeneratoren welke op de vrachtwagens waren gemonteerd . Het in de generatoren opgewekte gas werd naar de motoren gevoerd en met kunst en vliegwerk en geduld kon men rijden. De verbrandingswaarde was zeer gering maar het was een noodoplossing bij gebrek aan benzine en diesel. Vele kilometers hebben we zo gereden . Tijdens de oorlog, maar ook nog 3 of 4 jaar later. Het Rijksbureau van Aardolieproducten was mogelijk RIJKSBUREAU VAN AARDOLIEPRODUCTEN EN MOTORBRANDSTOFFEN omdat hout. kolen, lichtgas en turf ook onder motorbrandstoffen vielen.

Wanneer is de brug van deze foto vervangen door de brug zoals te zien op foto 17245 welke ik mij herinneren kan uit de jaren 50/60 ?