Mijn broer Ad, die al veertig jaar in Zuid-Afrika woont, heeft in het gebouwtje van de speeltuin in 1965 zijn huwelijksfeest gevierd.

Ja Arthur, kwam regelmatig voor, huwelijksfeesten in het gebouwke. Zo ook het huwelijk van Miep Verhoeven (zusje van mijn vriendinnetje) met Jan van de Donk uit Nuenen. Gebouwke bestaat nog steeds. Ik was daar op 9 juli jl. om even sfeer van weleer te snuiven en wie was er beheerder: Ceesje Wijn!

Het gebouwke heeft in de seventies ook jarenlang gediend als repetitieruimte voor The Jack Bierens Band, de groep die voortvloeide uit John Lamers & Cees and his Skyliners. O.a. Lee Towers kwam daar regelmatig om nummers door te nemen met de band. Beroemd gebouwke dus!

Inderdaad werden hier huwelijksfeesten gevierd. Ik zelf ook in 1967 en ben getrouwd met Annie van Schagen die woonde in de St. Josephlaan nr 16, precies rechts van de boom op de foto op de hoek van de Stellenboschstraat. Hier hebben we daarna nog enkele maanden ingewoond.

Zo te zien was de speeltuin hier nog maar pas open. Op de plaats waar nu het hobbelpaard staat, daar ongeveer is later de dubbele familieschommel gekomen.

Marijke heeft gelijk, daar stonden later twee familieschommels. Kwist trouwens niet dat dit een hobbelpaard heette. Moet van Constant zijn geweest. Inderdaad: zonder kop, zonder staart. Weet iemand wat die vuurtoren o.i.d. op de achtergrond is? Kan me dat niet meer herinneren. Hele fijne speeltuin waar ik heel wat woensdagmiddagen en weekenden heb doorgebracht als ik op visite was bij onzopoe.

Volgens mij is daar zo'n grote zweefmolen aan gekomen. Van die soorten touwladders maar dan van kettingen met houten grepen waar je hoog of laag aan vast hield, een hand aan een hogere greep dan de andere hand, dan hard rond rende en eraan ging hangen. Je kon er ook in gaan zitten op een bepaalde hoogte maar dan stond je dus aan de binnenkant van de touwladder, rende rond en dan hees je je op zo'n lat bij voldoende snelheid. Met meerderen aan of in zo'n zweef ging dat best lekker. Volgens mij stonden er meerdere van die zweefmolens en misschien is dat ding dat erachter staat er ook wel een, een kleintje.

De heer Tegelaars uit de Stellenboschstraat was een van de oprichters van deze speeltuin. En naar ik meen was ook de heer Snijders uit de Bloemfonteinstraat hier nauw bij betrokken. De heer Snijders, beter bekend als "pliesie" Snijders.

Waar de "vuurtoren" of zweefmolen staat is later een kabelbaantje gekomen. Is mijn jongste zus nog afgevallen en heeft daarbij haar arm gebroken.

En de boom in het mdden staat er nog. Waar is de tijd gebleven?

Heb in het gebouwtje vele zondagmiddagen doorgebracht met mijn neef Gerritje van Oorsouw. Biljarten was toen onze bezigheid. Toen ik wat jonger was heb ik me ook vele vakanties in de speeltuin vermaakt. In die tijd was mijn oom, Gradus v.d. Heuvel, de "opa" van de speeltuin. Hij woonde in de Memlincstraat.

Het was een sport om gratis naar binnen te lopen en geen kaartje bij de "opa" te kopen. Je moest wel constant op je hoede zijn en zorgen dat je aan de zijde van speeltuin was waar opa zich niet bevond. Uiteindelijk had hij je meestal toch te pakken; in het vuur van het plezier lette je niet altijd op. Ook ik heb er veel gespeeld.

In de Stellenboschstraat heb ik gewoond van 1939 tot 1974, op nummer 100. Ik heb vele jaren contributie opgehaald voor de speeltuin, 25 cent per week. Dus ik ben bij verschillende huizen rondom de speeltuin geweest. Het was een hele mooie tijd en ik heb vele uren doorgebracht in het gebouwtje.

Mijn neef Tonnie van Kalmthout, destijds uit de Paul Krügerlaan (omstreeks 1953), is een keer met zijn glijer (step) vanaf de hoge glijbaan naar beneden gereden. Dat gaf een hele consternatie. Hij was opeens een held voor mij. Hij durfde veel, want toen zijn vader hem eens een keer achterna zat om hem op zijn duvel te geven, sprong hij van boven, uit het raam, zo hun voortuin in, de straat op.
Ik roetsjte (1951) een keer van de hoge glijbaan en beneden aangekomen bleek dat ik een gat in mijn hoofd had. Iemand had me bij het naar beneden gaan, bekogeld. Wie? Is nooit achterhaald. Ik voelde niets maar het bloedde nogal heftig. Een meisje zei: Hé, jij bloedt. Mijn oma (zij betaalde voor al haar kleinkinderen de contributie voor de speeltuin) die vlakbij woonde op het hoekje van de Stellenboschstraat met de St. Josephlaan, kwam me te hulp met een theedoek om het bloeden te stelpen. Wie haar had gewaarschuwd weet ik niet. Naar mijn mening moet ergens in de St. Josephlaan een dokter gewoond hebben want op een adres daar ben ik door een vriendelijke heer gehecht. Mijn moeder is ook nog, helemaal vanuit de Bloemfonteinstraat, hijgend en puffend aan komen rennen.
Wat was het niet heerlijk om heel hoog te gaan met de schommel en er dan uit te springen om zover mogelijk neer te komen. Het was mijn favoriete bezigheid daar. In het 'toepgebouwtje' kwam ik sporadisch. Als daar 'de grote jongens' zaten, was me dat te ruig.

Jack van Hoek, helaas lees ik nu pas jouw reactie onder de foto van de speeltuin aan de St. Josephlaan. Dus jouw opa en oma woonden in de Stellenboschstraat? Dat moet dan op de hoek zijn aan de kant het dichtst bij de St. Josephlaan. Dat was het hoekhuis dat net iets hoger was dan de rest van de rij huizen en meteen ernaast was het gangetje. Voor ons meneer en mevrouw Van Hoek, een wat ouder echtpaar zonder kinderen heb ik altijd gedacht. Klopt het dat ze de buren waren van de familie Van Rooij? En de dokter waar jij over schrijft is waarschijnlijk dokter Kusters geweest. Die woonde en had zijn praktijk in het rijtje (laatste huis op hoek, doorlopend in de Bloemfonteinstraat) huizen aan de St. Josephlaan waar in het eerste huis, praktisch tegen de pastorie aan, de familie Peeters woonde. Mooi verhaal en ik zie het allemaal zo weer voor me.