De blonde jongen in het midden van de voorste rij is een vroegere postcollega van me, Leon Te Baerts.

Een paar gezichten herken ik nog: Theo Ruijters, Leon te Baars, Piet Potters en jongen Hertogs.
Deze foto hangt nog in het "gebouwke"van de speeltuin aan de St. Josephlaan

Voetbalclub St Joseph is eind jaren 60 opgericht door jongens die wekelijks hun vertier zochten in het speeltuingebouwtje. De eerste wedstrijd was tegen een café uit Geldrop, de Elwiebar, waar wij ook regelmatig een glaasje bier dronken. Ik herinner mij die wedstrijd nog goed, het was op een knollenveld in Geldrop zonder lijnen. Onder de rust stond er een krat bier op het veld.en na de wedstrijd had de eigenaar van de Elwiebar een grote teil nassi voor ons klaar gemaakt. Zo is het begonnen, we zijn later uitgegroeid naar een goed elftal met veel goede voetballers waar we de zomeravondcompetitie mee voetbalden. De vereniging heeft 10 jaar bestaan. We hadden best veel leden en donateurs die altijd meegingen uit en thuis. Na iedere wedstrijd was het feest of we wonnen of verloren, er werd na afloop altijd gezongen het lied van wij zijn de jongens van plezier. Ieder jaar hadden we wel een paar feestavonden en een reisje en onze eigen zanger Driek Wezenbeek met zijn liedje kleine Greetje uit de polder, en Gem Lenen ( de platte) met zijn nummer Brandend Zand. Dat was een mooie tijd.
De namen op deze foto zijn: Kees Simons, Ferry van Gompel, Wim Maathuis, Piet Potters, Pollie Klaasen, Theo Ruiters, Georg Savonije, Hendrik Wezenbeek, Rinus Hertogs, Leon te Baerts, Toon v.d Heiden (of kei), Petertje Teewen, en onze leider Kees Grimmink.

Ik kan mij goed herinneren dat er voor de oorlog in Woensel al een voetbalclub St. Joseph bestond. Mijn broer speelde daar in. Het was volgens mij een club van werkloze jongens die zo de tijd doorbrachten. Het gebeuren vond plaats op de velden van Traplust of daar in de buurt.

Ik wil er nog aan toevoegen dat de reisjes wel heel erg gezellig waren, met de voetballers en de vrouwen (vriendinnen) was het echt gieren en brullen van het lachen onder de reis maar ook op het voetbalveld.. Jammer dat alles zo kort duurde, konden we het nog maar terugdraaien die tijd. Vooral ook de kienavonden in ons gebouwtje (bij de speeltuin) waren een echt feest met al die Tongelre-mensen die kwamen kienen, het zat echt altijd vol en het belangrijkste het was altijd gezellig.

"het Gebouwke" , ja dat was bij ons in de wijk vroeger een begrip. Nog gisterenavond was ik er voor een nieuwjaarsbijeenkomst en trof daar vele oude bekenden w.o. Leon te Baerts , Jantje van Beek, Ceesje Wijn en Noud Wijn, Ben van der Molen en nog verschillende andere Tongelnaren. Was een leuke avond met herinneringen zoals: hoe sliepen in Godsnaam die gezinnen met 10 of 11 kinderen allemaal in de kleine huisjes? Nou, daar kwamen hele openbaringen.