Dit is een mooie foto waar je ook kunt zien dat het altaar nog op het zogenaamde priesterkoor staat. Op die plaats staat nu op de marmeren sokkel van het hoofdaltaar, het orgel van het huidige koor. Een prachtig orgel met 1 manuaal. het zelfde altaar dat hier op het priesterkoor staat is na het 2de Vaticaans concilie naar voren gekomen op de huidige plaats. De voorkant is gelijk gebleven maar het altaarblad heeft men omgedraaid, omdat in deze voorkant de altaarsteen zit bevestigd en die nu aan de achterkant van het altaar zit, omdat de priester nu achter het altaar staat en toen ervoor en met de rug naar de mensen. Het tabernakel wat er hier nog bovenop staat is naast de deur van de sacristie geplaatst en op deze foto konden de pastoor of de kapelaans die niet de mis deden maar mee de communie uit kwamen reiken achter langs de pilaren met een trapje bij het tabernakel aan de achterkant komen deze openen en zo de ciborie ( is een grote kelk waar in hosties bewaard worden die in eerdere missen overgebleven waren ) uitnemen om daarna de communie mee te helpen uitdelen.

Deze foto is gemaakt in het jaar 1954, want toen is het gewelf er pas in gekomen. De interniteplaten oftewel de asbestplaten, zaten er daarvoor in. Internite was de naam van de fabriek die asbestplaten maakte.
Dit gewelf is anders dan de oorspronkelijk door Dom. Paul Bellot getekende versie.
Dit gewelf komt van arch. Baudoit uit Goirle. Als men sterke nekspieren heeft is het de moeite waard om de stenen in het gewelf te observeren en er vol bewondering te bekijken hoe men dit gewelf er laten heeft in kunnen bouwen. Het is een waar kunstwerk. Wat zeker een waar kunstwerk is de koorschelp van het priesterkoor met de pilaren, zeker de laatste jaren perfect aangelicht. Dit is volgens vele architecten een waarlijk kunstobject. Men ziet ook nog aan de muur links, de oude kruiswegstatie hangen, deze zijn toentertijd uitgeleend aan de Michaëlkerk aan de Clovislaan, zoals ook ons oude H.Hartbeeld. Nu hangen er staties ontworpen door Cuno van der Steene en vervaardigd door weverij Knipscheer in Laren ( Z. H.). Dit zijn zeer kostbare wandtapijten en een aanwinst voor de kerk, maar ook voor Nederland,

De kruisweg-wandtapijten zijn met de hand geweven in de zgn. gobelin-techniek. Ik weet niet of de speciale voor dit doel vervaardigde belichting nog bestaat? Deze is indertijd door mijn vader, Harrie Bockholts, ontworpen.
Het merkwaardige is dat ik mij helemaal niets van het Eternit-platenplafond kan herinneren. Als kind/jongen ben ik vaak tijdens de hoogmis op de koorzolder geweest, omdat mijn opa, Bèr Bockholts, als voorzanger in het kerkkoor zong.

Albert, voor de foto van het Etherniet plafond zie foto 18519.

Je mag wandtapijten geen Gobelins noemen, of ze moeten geweven zijn door de familie Gobelin uit Parijs. Een zeer vermaard huis waar verschillende tapijten van hun hand in château de Versailles terug te vinden zijn.

Vanaf pas 1993 is eternit (Asbest-beton) verboden in Nederland. De fabriek Eternit stond in Goor (Twente) En daarna verhuisd naar België in Kapelle-op-den-Bos. Daar heeft men de productie voortgezet.

De genoemde kruisweg is destijds een geschenk geweest van de parochianen aan pastoor L.de Gruijter ter gelegenheid van zijn 25 jaar(?) priesterschap of pastoraat. Het was destijds ook een geweldige opgave voor het kerkbestuur om de benodigde gelden hiervoor te verkrijgen! Als ik mij goed herinner waren de staties 2000 gulden per stuk, dus reken maar uit!