Heel herkenbaar beste Peter Vermeulen. Enkele meters vanaf deze plaats ben ik geboren. Dat is wel enkele jaartjes geleden hoor! Maar wel een heel mooie foto om terug te zien. Rechts van de tunnel als je er voor stond, woonde toen de familie Piet van der Voort, zijn zoon Frans heeft lange tijd een radiozaak gehad op de Leenderweg hoek Heistraat.

Links (nummer 38) is mijn ouderlijk huis waar ik van geboorte tot mijn 19e heb gewoond. Mijn moeder woont er nog steeds. Voor zolang het, met de op handen zijnde renovatie, nog duurt.

Heel mooi om terug te zien. Ik ben daar geboren in 1941 op nr. 15. Ik ben daar al sinds 1963 vertrokken (naar België) maar ben er onlangs nog eens terug geweest met mijn broer Frans, die nu in Nuenen woont. Kan iemand zich ons nog herinneren? Leuk om reacties te krijgen.

Thera, klopt het dat jouw ouders bevriend waren met de familie Wijsbek uit de Cyclamenstraat? Ik ben jaren bevriend geweest met Margriet Wijsbek en ben volgens mij wel eens bij jou thuis geweest. De opa van Margriet woonde volgens mij dicht bij jullie, ik dacht in de Varenstraat.

Zelf heb op Dahliastraat 19 gewoond vanaf mijn zesde jaar (1955). Mijn opa en oma Van den Boomen woonden naast ons. Tegenover ons woonde fam. Maas. Er was een jonge Maas en een oude Maas, die woonden volgens mij naast elkaar. Zeker weet ik het niet meer. Ik heb heel vaak boodschappen gedaan bij de kruidenier Van de Akker. Leuk deze site te zien.

Op Dahliastraat nr. 45 ben ik geboren in 1949 en daarna zijn wij verhuisd naar nr. 38. Ik was toen geloof ik 10 of 11 jaar. Naast ons woonde toen de familie Fabrie (Flap). Ook herinner ik mij nog namen als Van Stratum, Te Raaij, Van der Steen, Groeneweg. Zij hadden een vishandel, ik dacht op het Bloemenplein of anders daar in de buurt. Families Doomen, Cools, Verwimp (Betje Plek) en Molly (is ook een nickname).

De Dahliastraat is voor mijn gevoel altijd een beetje een straat geweest van twee delen, links en rechts van de tunnel (ik zei altijd tundel). Alhoewel ik links van de tunnel woonde ken ik, zeer vaag, Franje Colleij, zijn zusje was vriendin met een van mijn zusjes. Natuurlijk ken ik Thera Saris en haar broer Frans ook nog al waren die wat ouder dan ik en woonden ze aan de rechtse kant. Meer namen zijn: Pietje Verhuizen, voorzitter van de buurtvereninging, families Mennink, V.d. Meerendonk, V.d. Meulendijk. Een leuke straat waar altijd wel wat was. Waar is de verlichting gebleven voor de bevrijdingsfeesten?

Als ik me goed herinner, woonde onze bakker Kees Traa, die in de jaren 50 nog met zijn kar aan de deur kwam, ook in deze straat. Hij had een dochter die Mia heette.

Zij heet dus Mia te Raaij. De familie was protestant en dat was in die tijd helemaal niet leuk. Je kent het liedje wel van protestantse bokken etc.

Dank je voor de correctie, Marjan. De tolerantie in Stratum was dus redelijk straatgevoelig zo te lezen. Bij ons in de Edelweisstraat en de zijstraten Strobloem- en Margrietstraat woonde van alles door elkaar, van niks, joods, hervormd tot (meerderheid) katholiek. Er werd samen gevoetbald, gezwommen, verstoppertje gespeeld en vakantie gevierd. Er zijn nog velen uit die diverse levenssferen die nu nog contact hebben. Uitzonderingen waren er natuurlijk ook die bewust in hun kringen bleven, maar over het algemeen waren de contacten onderling goed.

Hans, bij ons in de Cyclamenstraat was het precies zoals jij beschrijft. Ik hoorde als kind wel eens verhalen van katholieke kinderen die niet met protestante kinderen mochten spelen en andersom. Dat heb ik nooit begrepen omdat bij ons in de straat het verschil in geloof of achtergrond absoluut niet uitmaakte en je het soms niet eens wist. We vonden het alleen jammer dat de protestante kinderen op zondag b.v. niet mee mochten zwemmen, maar dat was dan ook het enige waar je het verschil in merkte.

Ook bij ons in de Cyclamenstraat woonde van alles door elkaar. Iedereen ging goed met elkaar om en alle kinderen speelden met elkaar. Alleen op zondag was het voor de protestanten rustdag en zagen we die kinderen alleen op straat als ze naar de kerk gingen. Natuurlijk hadden de kinderen wel eens ruzie en zongen de katholieke kinderen dan het liedje protestantse bokken, maar verder was er een hoge tolerantie in de straat.

Ook wij speelden met iedereen, ook met Mia. Zij was zelfs bij ons kind aan huis. Desalniettemin werd er op zijn tijd het liedje van de protestantse bokken gezongen. En geloof me, dat was niet leuk.

Ook in de Dahliastraat waren we tolerant alleen ons Sjan blijkbaar niet. Mia was een grote vriendin van de hele familie en bij ruzie zal er best wel eens gezongen zijn, maar normaal was er geen sprake van. Zoals al gezegd, een fijn buurtje.

Het eerste comment kan ik bevestigen. Rechts van de tunnel ben ik geboren in 1952. Mijn opa heette Peter van der Voort, was getrouwd met Lies Luys. Zij hadden vier zonen Gerard, Frans, Mattieu en Peter. Ik ben de dochter van Gerard. Wij hebben een paar jaar 'ingewoond'in de Dahliastraat. daarna zijn we verhuisd naar het Gerardusplein.
<<< Lies, mag ik jouw emailadres? (Peter) >>>

Wat er hier boven allemaal geschreven wordt van protestantse en katholieke kinderen was inderdaad wel eens moeilijk vooral als je protestant was. Ik woonde in de Hortensiastraat en wij waren de enige die protestant waren en onze school was op de Leenderweg. Onze school ging om kwart voor 12 en 4 uur uit zodat we geen problemen hadden met de katholieke scholen. Ik was altijd net op tijd thuis voordat de katholieke jongensschool uit ging. Soms niet op tijd en dan moest ik oppassen dat de jongens me niet zagen of er was ruzie. Ze stonden altijd om onze schuur een plasje te plegen. Maar met de buurjongens en meisjes hadden we geen probleem.

Hi Tineke, gelukkig dat dit als buurtkinderen niet eens in ons opkwam, maar ik snapte ook nooit waarom mijn moeder die protestant was, katholiek moest worden omdat ze anders niet met mijn vader kon trouwen. En hoe raar ik het vond dat bij logeerpartijtjes bij mijn tantes de bijbel op tafel kwam en niet bij ons. Jaja, tijden veranderen, of toch niet.......?

Mooie herineringen die ik hier boven lees en ook nog veel bekende namen die ik lang niet meer gehoord heb. Fam. Schagen, Verwimp, Traa, de Vet, Cools, Saris, Denkers, Domen, Wouters, van der Heijden, Groenewegen en nog veel meer. Waar zijn ze allemaal gebleven.Lang geleden schijnt er een reunie van de Dahliastraat geweest te zijn, jammer dat ik daar niets van gehoord heb. Maar ja iedereen verhuist en men weet het adres niet. Ik ben nog steeds bij het Stratums Muziekkorps dat volgend jaar 75 jaar bestaat. Wij brengen elk jaar op koninginnendag een aubade bij Wilgenhof en daar kom ik elk jaar mevr Meulendijks tegen die nog goed gezond is. Ik vind dat Sjef van Schagen nog eens moet kijken of hij nog eens een reunie kan regelen voordat de Dahliastraat afgebroken wordt.

Hallo, wat een leuke foto van onze straat, want zo blijf je hem toch noemen (onze straat). Ik ben daar geboren op nr.1 en in 1962 getrouwd en verhuisd. Mijn vader en moeder hebben 2 renovaties meegemaakt en zijn toen toch in de Leostraat gaan wonen. Natuurlijk ken ik jullie Thera en Frans Saris, ben vaak bij jullie achterom gekomen om iets te halen voor mijn vader, maar wat? Geweldig dit terug zien.

Als er ooit een reunie mocht komen, dan bij deze een aanvulling. Op nr.55 woonden Edoe en Toos van Hoof, 3 zonen t.w. Eduard, Hans en Bennie en een dochter Annelies. Zij zijn later verhuisd naar Woensel, mijn oom is inmiddels overleden.

Zie de oproep voor reünie in het gastenboek!

Ik lees hier dat Peter vd Voort's vierde zoon ook een Peter was. Is dat misschien de drummer bij Peter en zijn Rockets?

Dahliastraat ook gesloopt, althans op dit moment deels. Zie foto 19832. De huizen rechts van de doorgang, richting Violierstraat (incl. de Violierstraat) waren allen al weg. De linkse huizen blijven nog even staan, vermoed ik, omdat men in een ervan de huiskamer aan het verven was.

Wat een naargeestig beeld, dat half gesloopte huis, waar ik mijn kindertijd en een groot deel van mijn half-volwassenheid heb doorgebracht. Vooruitgang heeft zo best een verdrietig gezicht.