Ondanks wat de tekst op deze ansichtkaart suggereert, was het gezellenhuis niet gelegen aan de Torricellistraat, maar aan de Edisonstraat. Dat is ook de straat waar de foto genomen is. De achterste flat lag (of is het nog ligt?) aan de Torricellistraat.
De hoofdingang van het gezellenhuis is te zien rechts van de poserende mensen, waarschijnlijk toevallige passanten die gevraagd zijn om even te poseren en zeker geen bewoners, met rechtsboven naast de deur het huisnummerplaatje.
De Torricellistraat is een smalle straat en heeft nooit bomen gekend, zelfs geen jonge. Die bomen zijn overigens een sleutel die datering mogelijk maakt. Rond 1961 zijn de prachtige platanen in de Edisonstraat tegen de vlakte gegaan en werden deze vervangen door miezerige jonge aanplant. Gezien de grootte van de bomen op de foto kunnen we concluderen dat deze foto niet zo erg lang daarna gemaakt is.

Ik wist niet precies waarom er alleen jongens/mannen zaten. En nu weet ik het nog niet, wie weet er meer van? Bedankt alvast.
+++Gemengd zwemmen mocht vroeger ook niet. (Hans) +++

Deze twee huizen werden in 1930 gebouwd voor 50 jonge mannen, die zo op loopafstand van de Philipsfabrieken woonden. Elk huis had een echtpaar als beheerder, die tevens in de gaten hielden dat damesbezoek niet plaatsvond.
In 1971 werden de huizen verkocht en als wooneenheden geëxploiteerd door de Protestants Christelijke Woningbouwvereniging Patrimonium.

De schrijver vergist zich wel degelijk. Het adres van dit mannentehuis is Torricellistr. Mijn studievrienden Jaidew Sahtoe, Albert Chin Kwie Joe (+), Edgar Akrum hebben in de jaren '50 daar gewoond. Ik kwam er ieder week, dus weet waar ik over praat. Dhr. J. Sahtoe woont nog in Ehv en ik zal hem vragen om wat informatie te geven. Ik heb nooit een vrouwelijke bewoner daar gezien. Klopt Eindhoven had geen gemengd zwemmen, daarom gingen wij naar Lommel(B) waar dit wel mocht.

Ida, in de jaren '50 was Eindhoven een groot katholiek dorp. Zowel in Ons Thuis als ook in het thuis aan de Torricellistraat woonden alleen mannen. Gemengde scholen waren er niet veel; het GLE aan het Wilhelminastraat was een van de weinige gemengde scholen. Ons thuis werd ook jonge mannenthuis genoemd en ik herinner mij nog goed dat de jongste Nederlandse man een politie-agent van 55 jr was. Het poliiebureau (er was er maar een) lag precies aan de overkant van Ons Thuis. Ze waren er zo rooms, dat zondagavond om 22:00 uur alles gesloten was op Palermo na in de Vrijstraat tegenover V&D. Het was de tijd van een meiske zwanger maken geen andere uitweg was dan trouwen. (Familie eer).

In de advertenties die geplaatst werden in 1935 staat: Woonhuis voor Jonge Mannen, Edisonstraat 144, Pensionprijs Fl. 9,50 per week. (Wasch vrij, douche aanwezig) In de latere jaren voor de oorlog: WOONHUIS VOOR JONGE MANNEN, Torricellistraat 1, Pensionprijs f 10,- per week of f 42,50 per maand. Volledig pension, uitstekende keuken, douche. Vrije verzorging van de wasch.

Volgens mij zijn of waren er twee ingangen: aan de Edisonstraat 144 en de Torricellistraat 1

Komt het misverstand Torricellistraat / Edisonstraat niet omdat het op de hoek lag? Volgens mij heb ik er vroeger op de Edisonstraat vaak langs gelopen maar kan me geen hoofdingang herinneren. Waarschijnlijk zat die dan op de Torricellistraat?

Het zijn twee identieke gebouwen zowel aan de Torricellistraat als aan de Edisonstraat, daardoor waren er natuurlijk twee ingangen, zie ook het commentaar van Walter van der Elst.

Alfons, de Nutsscholen, de Philipsscholen, de Jan Ligthartschool, de christelijke scholen waren ook gemengd.
Het grappige is overigens, dat je op het GLE, als je als jongen een achternaam had, die met een letter uit het laatste deel van het alfabet begon, je in een klas met louter jongens werd geplaatst; dit niet tot vreugde van de heren!

De hoofdingang was aan de Torricellistraat, daar kwamen de bezorgers ook, maar een zijingang was aan de Edisonstraat, ik heb daar ook wel eens wat moeten brengen, maar dacht dat het jonge priesters of dokters waren. Zij zaten in een grote zaal/kamer te lezen, dus dacht ik dat zij zaten te studeren, het was er erg stil. Verder dan de gang mocht ik niet komen.

Ik heb van 1950 tot 1963 links om de hoek in de Wattstraat gewoond, maar nooit precies geweten wat daar eigenlijk gaande was of wie er woonden.

Ons gezin heeft van midden de vijftiger jaren tot midden zestiger jaren aan het andere eind van de Torricellistraat gewoond. Het heette in de buurt het vrijgezellenhuis. Er woonden namelijk niet alleen jonge mannen, maar ook oudere vrijgezelle heren. Ik kan me nog herinneren dat een man van een jaar of 50 met een zwaar Haags accent (hij heeft een aardappel in zijn keel zei mijn moeder) regelmatig bij ons thuis postzegels kwam kopen voor zijn verzameling. Het waren dus absoluut niet alleen jonge mannen die daar woonden. Voor vrijgezellen was het destijds een prima oplossing, dat vrijgezellenhuis.

Het juiste adres is Torricellistraat 1. Ik ben n.l. geboren in deze straat op nr. 14 van 1938 tot 1962.
<<< dat lijkt me een record (Peter) >>>

Weet iemand wat het huidige gebruik van de panden is? Het staat er niet met zoveel woorden op.

In 1956 ben ik met mijn moeder een paar keer in het vrijgezellen huis op visite geweest. De man was een vriend van vroeger en was 45 jaar oud en blind. Hij werkte bij Philips. We konden naar zijn kamer gaan, maar de kamers waren zo klein, dat je er haast niet rond kon lopen. Ik weet nog wel dat het erg stil was in het huis.

Alfons, ik weet niet waar jij je ogen in de vijftiger jaren had, maar er woonden wel degelijk vrouwen. Van twee weet ik het. Een van die twee was mijn zus Dickey. Die heeft er gewoond van september 1953 tot ca november 1956. Samen met haar man Joop van der Strigt. Het adres was inderdaad Torricellistraat 1.

Overigens, dit plaatje moet vanaf de Edisonstraat gemaakt zijn. De hoogbouw op de rechterzijde van de foto is gesitueerd aan de Torricellistraat. De laagbouw rechts was de eetzaal. De huurprijs was inclusief warme maaltijden. Op de kamers mocht niet gekookt worden. De keuken was in de laagbouw aan de Torricellistraat. Ook was er een conversatiezaal. Als kind was ik altijd nieuwsgierig naar wat daar gebeurde (omdat ik niet wist wat conversatie betekende), maar er gebeurde nooit wat! Het huis werd beheerd door de familie Kamminga/Camminga met dochter Gerda.

De keuken was niet in de laagbouw, maar op de begane grond in het huis aan de Torricellistraat. De eetzaal en conversatiezaal bevonden zich in de laagbouw en was verbindingsstuk tussen de 2 huizen. Ik woonde op de 1ste verdieping aan de Edisonstraatkant (het meest rechtse raam). Voor ons woonden daar Jan en Riek van Rossum, die daar ook nog een baby hebben gekregen. Later kregen wij een kamer aan de achterkant, gelijkvloers. Dat was de voormalige keuken. Het was erg duur om met 2 personen volledig in pension te zijn. Ik wilde dan ook graag blijven werken en heb daar bij mijn baas van de Philips telefooncentrale enorm om moeten soebatten. Als je vroeger trouwde kon je meteen naar huis, je gespaarde pensioen werd uitbetaald! Er is wel veel veranderd. Ik heb in het gezellenhuis een heel leuke tijd gehad. We kregen om de dag vlees bij ons eten en ik kan me nog herinneren dat een van de bedienende meisjes met een schaal gehaktballen de eetzaal in kwam en die liet vallen! Alles werd opgeraapt en afgevoerd naar de keuken. Een poosje later kwam ze terug, z.g. met nieuwe ballen! Dat kon natuurlijk nooit, want zoveel 'reserveballen' waren er niet.
Die blinde man woonde er in mijn tijd ook, dat was dhr. Streefkerk.

Het pand staat er nog steeds. De beschikbare woonruimte is zodanig dat ze feitelijk enkel te gebruiken is door alleenstaanden. Er wonen nu zowel mannen als vrouwen. In de tijd dat dit pand werd gerealiseerd was er nog een scheiding van geslachten.

Ik kan me zelf nog wel herinneren dat dhr. Streefkerk het vroeger over de fam. Kamminga en v.d. Strigt had. Hij is later, in het begin van 1980 naar de "Eerdbrand" gegaan en is daar overleden.

Jos G. veronderstelt (24 aug 2006) dat deze foto kort na 1961 is gemaakt. Ik moet hem teleurstellen. De foto is van omstreeks 1930. Mijn ansicht met deze foto is afgestempeld 1931. De kleine boompjes op de Edisonstraat die we zien zijn dus de latere grote platanen die Jos zich herinnert van 1961.

Ik woonde eerst in een hardstikke klein kamertje in het rechter gebouw. Later in een veel grotere in het linker gebouw op de tweede verdieping. Staat hier duidelijk op. Genoemde namen komen mij heel bekend voor. De Kamminga's, Dicky, de buschauffeur die met de dochter trouwde. De blinde man, het TV-kamertje, blauw van de rook. Zwartwit-TV. Als herinnering heb ik nog steeds die grote wasdoos die elke week opgehaald werd. De Mulder-bar om de hoek met de Marconilaan, door de week ons biljartcafé, in het weekend Amerikaanse soldaten, die met onze mooi opgemaakte dames dansten. Ik dwaal af, sorry. Sweet memories...