Geweldig toch dat zo'n gebouw in de originele staat is gehouden. Jammer dat dat niet altijd het geval is en dat gebouwen vaak onherkenbaar worden verbouwd, of nog erger, afgebroken.

Aan dit gebouw heb ik vele prettige herinneringen want daarbinnen heb ik mijn lagereschooljaren doorgebracht. Heette toen RK Jongensschool "Sint Cornelius".

Beste Hans, ik sluit me hier volledig bij aan, had mijn tekst kunnen zijn. Ik heb goede herinneringen aan wat ze toen nog meesters noemden, o.a. meester De Koning, Van Eijndhoven, Rens, Close en als hoofdmeesters Verrijdt en Aarts. Verder herinner ik me nog dat we op de speelplaats onder het afdak waar ook de toiletten waren bijna dagelijks het zogenaamde kopballen beoefenden. Als de bal dan in een van de toiletpotten terechtkwam (er was geen toiletspoeling) dan moest die er ook weer uitgehaald worden, en dat was meestal geen frisse aangelegenheid, dat kan ik je wel vertellen. Al met al heb ik ook hier een fraaie tijd doorgebracht.

Mijn schooltijd begon hier vlak na de bevrijding van Eindhoven, in het najaar van 1944, het gebouw was niet toegankelijk omdat het gevorderd was door de geallieerden, vanwege hun oponthoud door het stuklopen van de actie Market Garden bij Arnhem. De schoollessen startten toen in de bijsacristie van de Pastoor van Arskerk en omdat deze ruimte ook gedeeld moest worden met andere klassen hadden we veel vrij. Mijn meester van de 1e Klas was Livinus Close, hij was mijn overbuurman. Als we vrij waren, spijkerde hij een groepje leerlingen uit de buurt bij en gaf dan les bij hem thuis in de voorkamer. Schoolhoofd was de heer Van Eupen. Deze verdween vrij snel (hoofd Thomas Bata College en weer later wethouder van de gemeente Eindhoven) en werd opgevolgd door de heer Aarts. Verdere meesters Braun, Bartholomeus, Van Eijndhoven en Spiekerman.

In 1968 - 1972 was dit een dependance van de LEAO-school. De directeur was de heer Albers, Aarts leraar Duits en mevr. Jongen winkel en kantoor, Merkx leraar Engels en ja, de rest. Rechts zie je nog een stukje van de gymzaal met Goemans als afknijper.

Was hier in deze school niet het consultatiebureau geweest? Ik herinner mij, samen met met mijn moeder en mijn in 1953 geboren zusje met de kinderwagen hier naartoe te zijn gelopen.

Hans, die mijnheer Aarts heb ik ook nog meegemaakt als directeur van de LEAO-school en dan heb ik het over 1972. Zou het dezelfde zijn? En dan Spiekerman, die ook directeur was van de H.Hartschool aan de Ploegstraat. Zeer moeilijk te verstane man. Ook dezelfde die jij bedoelt?

Giovanni, mijnheer Aarts ben ik uit het oog verloren. Wat hij gedaan heeft na de St. Corneliusschool weet ik niet. Hij had wel een tekentalent, op een schoolreis naar de grot van Valkenburg werd ons door de gids gewezen op een houtskoolwandtekening van hem. Hetzelfde geldt voor mijnheer Spiekerman, ook hij is uit mijn gezichtsveld verdwenen. Hij was een lange, schrale man.

De omschrijving van beide heren klopt heel aardig en ik hou het er maar op dat we het hier over dezelfde mensen hebben.

Wat mij ook erg is bijgebleven, in 1946, het doosje met cadeaux dat wij kregen op school. Het werd geschonken door kinderen uit de VS en Canada. Dit gebaar werd door hen gedaan voor wat wij tijdens de oorlog en de periode daarna hadden moeten ontberen.

Deze school was na sept. 1944 in gebruik als veldhospitaal. Achter en naast de school was weiland, hier stonden de Bellenwagens (ambulance's). Naast de school was de tuin van wijkagent V.d. Wiel, dus wat nu de B. van Bassenweg is. Waar nu de gymzaal staat was de wei waar groenteboer Van Looi zijn paard en kar stalde. Naast het woonhuis vermoedelijk nr. 217 (wat nu de sportschool is) was de tijdelijke begraafplaats voor de militaren die het hospitaal en of de operaties niet oveleefden. Mijn moeder waste in die tijd de lakens en oparatiekleding.

Als grote verrassing waren er op een zekere dag nieuwe leerlingen. Op deze jongensschool was een klas meisjes neergestreken. Ze kwamen van de St. Philomenaschool uit de Alard du Hamelstraat en hadden een leegstaand lokaal ingenomen. We kregen separate ingangen toegewezen, onze ingang werd het toegangspoortje, in de muur van het afdak, naast de toiletten. Wij mochten niet meer komen op dat deel van de speelplaats dat begrensd werd door het meisjeslokaal en de speelkwartieren lagen anders. Wat zou er geworden zijn van Roosje uit de Debbelstraat?

Op deze school heb ik van 1954 tot 1960 gezeten. Ik ben begonnen bij mijnheer Reijnders, klas 1. Daarna heb ik bij mijnheer Van Rens gezeten. In dat jaar kreeg ik tuberculeuze hersenvliesontstekening en ben 14 maanden van school geweest. Op de hele school is geld ingezameld om voor mij een voorloper van lego te kopen. Toen ik weer terugkwam, kwam ik weer bij mijnheer Van Rens. Daarna had ik dezelfde onderwijzer en in leerjaar 4 was dat mijnheer Van Straalen. Mijnheer De Koning sloeg ik over en de zesde klas heb ik op de Gagelstraat op de school van mijn vader gedaan. Dus ook het toenmalig hoofd der school, mijnheer Verrijdt, heb ik niet meer gehad. Daarna kwam ook nog de eerste onderwijzeres in de persoon van juffrouw Dietz. Welke jongens gingen er die tijd naar deze school en welke naar de andere jongensschool verderop de Barrierweg? Heel simpel: het eerste deel van het alfabet ging naar de oude jongensschool en het tweede deel naar bovenstaande school. De gymnastiekzaal is meen ik in 1959 gereedgekomen. Er waren nog maar weinig scholen met zo'n gymnastiekzaal. De heren Van Rens en Reijnders gingen volgens mij op de zaterdag hun hoofdakte halen. Daarom waren deze twee klassen op de woensdagmiddag op school en waren wij op de zaterdag vrij. In de tijd dat ik daar op school zat, werd en een zoveel jarig bestaan (25?) van de school gevierd. Voor alle leerlingen was er een spelletjesdag. De overgang van schoolbanken naar losse tafeltjes en stoeltjes gebeurde ook in die tijd. De banken waren voor 2 gulden 50 te koop. De school had ook een modern lokaal voor handenarbeid op de zolder. Daar was ook de repetitie voor het toneelstuk Hartenkoning. Regisseur was mijnheer Van Straalen. Ik speelde de hoofdrol van hartenkoning. Wie de andere rollen speelden, weet ik absoluut en helaas niet meer. Of er foto's van gemaakt zijn, is mij ook onbekend. Ik zou er graag enkele ervan willen hebben. Mijn ambities zijn op dit gebied niet verder gegaan (mijn dochter heeft ze geërfd: na Mamma Mia speelt ze nu in Grease). Ik heb nog een schoolfoto uit 1958/1959. Daarop staan onder meer (helaas niet de namen genoteerd) de heren Van Straalen en Verrijdt, en de leerlingen Frans de Vos, Rudi van der Wiel, Frans en Tom van der Poel (broers), Piet ?, Jacky van Vroonhoven, Jacky Wijgergans, ? van Os, Ad de Wit (geen familie), Tonny van Turnhout, Flip en Wim Raap (broers) Jef? de Wolf, Tonny Verleg en Paul Quint. In totaal ongeveer 40 leerlingen. Naast de school stond in mijn tijd een sport- annex judoschool. In de jaren vijftig zijn de velden achter de school volgebouwd met huizen en flats. Op de hoek Barrierweg - Boschdijk zat Albert Heijn en daarnaast de schoenenwinkel van Holland. In de Philomenastraat was een bakkerij en een snoepwinkeltjes. Later kwam in klas 5 Theo de Wit erbij. Zijn vader had in de Philomenastraat een kapperszaak, concurrent van kapper De Vries uit de Minckelersstraat.

Ik heb de 4e klas van de lagere school op deze jongensschool doorgebracht en geen al te beste herinneringen aan juffrouw Heesakkers van Boschdijk 8honderdzoveel. Wel lachen als het hoofd van de school woedend in onze klas kwam met een liefdesbriefje in zijn hand, dat hij bij een van zijn jongens had gevonden. Je zou ze een boterham met suiker geven! Zo jong en dan al..! Hoewel wij gescheiden speelkwartier hadden, liepen we voor schooltijd wel samen buiten. De meiden aan de linkerkant naast de school, tot de witte streep die speciaal voor ons daar was getrokken. De jongens hadden de rest van het schoolplein. En de ene helft van de klas was verliefd op Johnny van het Pastoor van Arsplein (hoewel die jonger was dan wij toch een bink!) en de andere helft op Paul Vermeer. Ik was afwisselend op beiden...

De verrassing van Hans hadden wij veel eerder, in mijn tijd deelden wij de school en klassen met de meisjes en was de speelplaats gedeeld door een houten schutting met kijkgaatjes. Owee als je door zo'n gaatje keek en je werd betrapt door een van de leerkrachten. Het vroegere hoofd meneer Van Eupen was pleitbezorger voor de gymzaal. Hij was toen wethouder. Ook zijn wij 's morgens eens verrast dat wij door de voordeur de school binnen moesten. De buurman meneer Van de Wiel had de zij-ingang afgesloten en het pad bij zijn tuin getrokken. Dit alles was voordat de B. van Bassenweg er was (mijn schooltijd begon in 1937). Maar vrij spoedig heeft V.d. Wiel de zaak weer moeten terugdraaien. Mijn volgende anekdote is over een handwagen kolen.

Zoals eerder vermeld waste mijn moeder voor het hospitaal in deze school. De hoofdverpleger (een officier) zorgde voor zeep, hout en kolen om de was te koken. Toen de cokes uit de school op was hadden zij een probleem, zonder de was te koken kreeg mijn moeder de was niet schoon. Vlak voor de bevrijding na Dolle Dinsdag hadden mijn broer en ik een paar handwagens kolen (mooie antraciet) uit de Constant Rebecque-kazerne mee naar huis genomen. Maar bij een van deze tochten had (u raadt het al) politieman V.d. Wiel ons te pakken. Kolen inleveren, ook de reddingshaak die mijn broer zo mooi vond. Alles inleveren op de Barrierweg. Dus toen de kolen en het hout op waren vertelden wij dit verhaal aan de hoofdverpleger. Wij vertelden er ook bij dat V.d. Wiel zijn vlag had hangen aan de reddingshaak en de kolen in zijn hok lagen. Met een korporaal en een jeep met aanhanger was de zaak zo gefikst. Met de jeep en aanhanger door de tuin voor het kolenhok alles weer inladen, en ons moeder kon weer de was doen.

Kapelaan Van Roessel gaf godsdienstles, wat echt opvallend bij hem was het geluid dat hij kon maken met zijn wijs- en middelvinger. Hij legde zijn beide handen op elkaar en liet zijn wijsvinger met kracht van zijn middelvinger afglijden op zijn bovenhand, wat een knallend geluidseffect gaf. Bij rumoer in de klas gebruikte hij dit en iedereen was meteen stil.
Een 20-tal jaren later, in 1966 was hij inmiddels pastoor in Heusden bij Asten geworden, ontmoette ik hem en vroeg of hij dat kunstje nog kon. Hij was stomverbaasd over mijn vraag, maar hij gaf toch een knallende demonstratie.

In 1950 heb ik afscheid genomen van deze school. Bij de afscheidsrede van het hoofd van de school, meneer Aarts, kregen we van hem de volgende boodschap mee. Jongens voor de toekomst denk altijd hieraan: Ora et labora (Bid en werk).

Dat kerkhof op de Barrierweg kan ik me nog heel goed herinneren. Toen dat geruimd werd stonk het vreselijk in de straat en mijn zusje Dinie Hoens ging altijd vers geplukte bloemetjes op de graven leggen bij de militairen, want dat vondt ze maar zielig.

Op de knutselzolder heeft mijn vader, Jos Levens, nog een hele tijd figuurzaagles gegeven. Ik denk eind jaren vijftig, maar dat is een gok.

Ik heb op deze school gezeten 1957-1960, het hoofd der school was de heer Verrijdt, de heer Rens of Van Rens heb ik gehad, de heer Koonings niet, maar ik kende hem wel. In die tijd kwam klasgenoot Josje Poell om het leven bij een verkeersongeval.

Josje is overleden naast de judoschool van Pim Smit, hoek Barrierweg. Hij woonde in de Pieter Zeemanstraat tegenover de speeltuin. Zijn vader was militair. Dat ongeval staat nog altijd op mijn netvlies. Dr. Poot zat er op zijn knieën bij.

Ja Thijs dat kan ik me ook nog heel goed herinneren. Ik zie hem daar nog liggen. Karel en ik zaten bij Pim Smit op de judo. Ja zoiets blijft je altijd bij.