Reacties
Naam: Henk Willemsen
Mijn grootouders woonden in de Spoorstraat 9, Spoorstraat 1 herinner ik me nog uit de jaren 60. Het reclamebord links op de foto ben ik als kind nog vaak ingeklommen. Rechts de GALVANI chromerij van Dhr v. Boekel,die een enorm vervuild terrein had achtergelaten toen de chromerij gesloopt werd.
Naam: Leo Valk
De familie Coppens waren inderdaad de laatste bewoners van dit huis, maar daarvoor, in de jaren vijftig werd het huis bewoond door de familie van Eik, die - naar ik dacht - later naar de Bennekelstraat verhuisden.
Als ik mij goed herinner bestond de familie naast vader (te vroeg overleden) en moeder, uit de zoons Jan en Joop, en waren er de meisjes Maria, Photina en Franka. Joop en Jan waren beiden misdienaar aan de Lambertuskerk. Jan ging ook op het Seminarie (priesteropleiding), maar kon daar zijn ideaal niet verwezenlijken. Hij overleed kort daarna.
Daar ik destijds dikwijls met Joop (Jopie) speelde, en dus veel bezoekjes aan dit huis bracht, weet ik dat dit huis, zeker in vergelijking met de andere huizen in de Spoorstraat, vrij forse afmetingen had. Het had hoge plafonds, wat je kunt zien aan de ruimte boven de voordeur, waarin zelfs nog een raam gesitueerd is.
Rechts ernaast stond een rij 19e eeuwse huisjes (nrs, 3, 5, 7, 9 & 11), op deze foto al afgebroken, en op de achtergrond ziet U de chroominrichting van van Boekel, genaamd "Galvani". Het betreft hier hetzelfde bedrijf, waarvan later bleek dat het zoveel vervuilde grond had opgeleverd.
Zelf heb ik mijn jeugd doorgebracht in en om de Spoorstraat en woonde met mijn ouders, broers en zussen op nummer 19, een van de wat verder terug staande, rond 1925 gebouwde huizen. Henk Willemsen, die hierboven zijn reactie heeft gegeven, is een zoon van mijn zus Betsie, en zijn grootouders, mijn vader en moeder dus, woonden op nummer 19, niet 9 zoals hij schrijft.
Leuk in elk geval, om weer eens een foto te zien die jeugdherinneringen terug brengt. Ik zie nog de reclame poster plakkers de borden van dit "billboard" inpappen en van nieuwe posters voorzien. Ik denk dat men ze toen nog geen poster noemden. Natuurlijk was dit "billboard" ook bij uitstek geschikt om te beklimmen en trots op de bovenrand gezeten, naar beneden te kijken. Tot de "pliesie" kwam natuurlijk!