Wat een aanwinst voor de site al deze foto's van het bombardement. Voor iedereen die wel de verhalen kent nu ook inzichtelijk gemaakt wat het voor Eindhoven heeft betekend. Bedankt Annie Lamers voor dit mooie materiaal!

Je hoort je ouders veel vertellen over de bombardementen. Nu zien we dus wat ze hebben aangericht, gruwelijk. Wat moeten de mensen toen in angst hebben geleefd. Als ik de foto's zo bekijk, moeten er erg veel mensen omgekomen zijn.

Wat betreft het bombardement op de avond van de 19e september 1944 heb ik nog het volgende mede te delen: Ik woonde destijds op de Zeelsterstraat 171 en daar beschikten wij over een zelfgebouwde schuilkelder, zo'n 50 meter achter ons huis. Nu woonden er in dezelfde straat op de nummers 177 en 179 twee families, waarvan beide vrouwen gezusters van elkaar waren. De ene, Liza, was getrouwd met Jan van Hoof, die ter plaatse een textielwinkeltje had en de andere was Marietje, die getrouwd was met een Duitser, Fritz Plasche, een uitstekende man trouwens. Daar in de oorlog alle Duitse staatsburgers in militaire dienst moesten, ontkwam Fritz daar ook niet aan; hij moest wel, zij het met tegenzin. Hij werd gelegerd op het vliegveld. Toen de bevrijders in aantocht waren, was Fritz een der eersten die zijn landgenoten in de steek liet en naar huis kwam. Hij had echter geen burgerkleren meer, met als gevolg dat hij nog in zijn Duitse uniform rondliep. De beide eerdergenoemde dames Liza en Marietje zaten bij naderend luchtalarm beiden altijd als eersten in onze schuilkelder; de een met een vergiet en de ander met een grote kookpan als helm, op het hoofd. Tijdens het bombardement stond Fritz met zijn geweer, dat hij niet had ingeleverd, naast onze schuilkelder op zijn bombarderende "maten" in de lucht te schieten. Of hij iets raakte, weet ik helaas niet. Ik heb het namelijk zelf meegemaakt en gezien. Enkele dagen later had hij zijn uniform aan de wilgen gehangen en liep weer als een goed burger in Strijp rond. Er was dan ook geen enkele reden, om hem voor wat dan ook te vervolgen, het- geen dan ook niet is gebeurd. Hij heeft later nog jarenlang bij HAGOU gewerkt, als gereedschap-stempelmaker.

Is deze foto gemaakt vanuit de Hertogstraat in de richting van het Hertog Hendrik van Brabantplein en de Joriskerk?

Klopt, Sjef, dat is juist, hoewel de Joriskerk meer naar links lag, want op het eind van de Hertogstraat draaide de Stratumsedijk naar links. Maar dat zul je wel weten.

Lieke, dat zou je zeggen, maar dat was niet zo. Er werd heel verschillend gereageerd. Natuurlijk waren er veel mensen die elke keer als er luchtalarm was doodsangsten uitstonden, maar het leven ging zo gewoon mogelijk door, de mensen gingen naar hun werk, trouwden en kregen kinderen. Ik ben mijn ouders nog dankbaar dat ze ons, 3 kleine kinderen, nooit bang hebben gemaakt. Natuurlijk hadden zij wel zorgen, maar ik heb nooit iets gemerkt van angst voor wat er gebeuren kon. Als er bomalarm was, moesten wij naar beneden komen en onder de eikenhouten tafel kruipen terwijl onze ouders gewoon aan tafel bleven zitten. Een keer moesten ze mij van zolder halen, dat was op 6 dec.1942, ik was bijna 3 en keek door het zolderraampje naar het "vuurwerk" dat zich op zo'n 400 m van ons huis afspeelde, ik kreeg op mijn kop en heb nooit durven vertellen dat ik, het geluid van exploderende bommen en de lichteffecten in de lucht wel mooi vond. Dat er doden en gewonden bij gevallen waren besefte ik pas veel later.

Hr. van der Cingel, om te beginnen heeft Lieke Slegers het niet over een luchtalarm maar reageert op het bombardement waar de foto de resten van laat zien. Hoe komt u erbij dat de mensen tijdens zo'n bombardement, als dat van 19 september 1944, geen doodsangsten uitstonden? Dat er doden waren gevallen, besefte u pas later schrijft u.
Weet u ook dat er in de parochie van St Joris tachtig personen zijn gedood waarvan veertig alleen al in de schuilkelder in de Biesterweg tijdens dat bombardement? Heeft u dat bombardement bewust meegemaakt? Ik wel en in kan u verzekeren dat er wel degelijk sprake was van doodsangst. Weet u wat ik hoorde tussen twee aanvalsgolven in? Hardop biddende mensen in zelf gegraven schuilkelders,die dachten dat hun laatste uur was geslagen. Ik woonde in Stratum dicht bij de St. Joriskerk en ik keek niet uit het zolderraampje naar het vuurwerk maar zat met nog tien anderen in een door mijn vader gegraven schuilkelder.

Op dat moment heel begrijpelijk van Paul v.d. Cingel. Zijn ouders zullen wel degelijk doodsangsten uitgestaan hebben. Volgens mij is P. Hertogs ook wel iets ouder dan Paul. En volgens mij is het ook nooit de bedoeling geweest van Paul van der Cingel om wie dan ook te grieven.

P. Hertogs, in de eerste regel geef ik al aan dat veel mensen doodsangsten zullen hebben uitgestaan bij een luchtalarm, want een luchtalarm betekende in veel gevallen dat er een bombardement zou volgen. Luchtalarm werd gegeven om mensen te waarschuwen. Verder heb ik alleen gesproken over het Sinterklaasbombardement toen ik nog geen 3 jaar oud was. Ik hoop dat u mijn bedoelingen met deze toelichting beter begrijpt en bij nader inzien kunt instemmen met wat Giovanni van Helvoirt schrijft.