Is het ooit uitgezocht hoeveel Eindhovenaren er zijn gebleven? Het bataljon waar ik thuishoorde, is als laatste naar ons Indië gegaan. Enkele weken voor het vertrek kreeg ik opdracht een snelopleiding te gaan volgen in Kampen, bij de artillerie, en zou ik nakomen. Met het meten van geluidafkomst volgden de veranderingen met de nodige verbeteringen zich nogal snel op, waardoor een aanvullende cursus nodig geacht werd. Ik weet niet of ik geluk gehad heb, maar van het nakomen is nooit meer iets gekomen. Een vriend van mij, Harrie Peijnenburg uit de Hemelrijken, is als eerste uit onze buurt gesneuveld.

Ik zie deze foto nadat ik via via bericht ontving dat Jan van Berlo me zoekt. Ik ben er heel erg blij mee en mijn kinderen ook! Negen en elf jaar oud zien ze een foto van hun opa op 26-jarige leeftijd. Heel spannend. Mijn vader is overleden in 1978. Niet aan de gevolgen van de oorlog maar hij was er in zijn laatste maanden veel mee bezig.

Wil, bij de gemeente zal het zeker bekend zijn hoeveel Eindhovenaren toen gesneuveld zijn.
Frans, ook ik denk vaak aan je vader en onze vriendschap! Ik ga naar alle begrafenissen en met zes man dragen wij in tenue met baret en witte handschoenen aan, de dode naar zijn laatste rustplaats. Ook defileer ik nog in een groep van 60 Brabantse stoters op 18 september, het wordt elk jaar minder! Groeten aan je moeder.
Wij waren van de stoottroepen van de 1e cie, opgericht in Eindhoven door Z.K.H. Prins Bernard op 22-09-1944. Er zijn in Nederland 102 stoters gesneuveld, o.a. langs de Maas en Waal, daarna in Indië en Korea 450 stoters. Elk jaar, begin oktober, houden wij een dodenherdenking in Beneden-Leeuwen. Het valt mij op dat overal monumenten zijn opgericht voor de gesneuvelden uit hun plaats, maar in Eindhoven is helemaal niets. Alleen in Waalre is een herdenking voor alle Brabantse gesneuvelden. Met stotersgroet.

Jan, toen mijn vertrek naar ons Indië niet doorging, ben ik nog gedetacheerd geweest in kamp Oirschot bij de stoottroepen. Daar heb ik mijn diensttijd volgemaakt bij de Staf. Toen ik afzwaaide in 1951 was ik Stoter, echter nooit meer iets vernomen. Of toch wel, ik heb bericht gekregen dat mijn plunjezak, met bijgeleverd slot, gesloten moest worden aangeleverd op het station in Eindhoven en dat ik mijn uniform, eerste grijs, nog enkele weken of maanden mocht dragen. En dat is het laatste wat ik ooit gehoord heb van de Stoters.

Alleen al in de Brugstraat zijn er twee in Indië gesneuveld, ze woonden zowat tegenover elkaar. Jan Dekkers en Noud Verbeek.

Wil, je zou eens kunnen kijken op www.boss.eindhoven.veteranen.nl. Elke tweede dinsdag van de maand hebben we bijeenkomst in het veteranencafé de Movies, Stationsplein/Vestdijk. Sinds 1955 komen wij op alle reünies.

Op 14 juli 2009 is Jan van Berlo na een slopende ziekte overleden. Wij wensen Lies en de verdere familie veel sterkte.

Ik heb in een album nog foto's van Jan, Mien, Riet, Rop en Rick gevonden en wil graag met familie van Jan in contact komen.