Links is ook een nog speeltuin geweest . Ik herinner me ook nog dat er koren stond op het braakligend terrein op de foto. Ik woonde een een van de huizen aan de rechterkant op nr. 37. Aan het einde van dit veld kwam je via het bospaadje in de Floralaan volgens mij. In het hoekhuis aan de linkerkant woonde de fam. Bakker. In het huis op de hoek rechts woonde de fam. Van Hoof.

Ook links zat een timmerman die voor alle kinderen van de straat stelten maakte.
Er stond zegge en schrijven één auto in straat (van de familie Boogers). De eerste televisie stond bij Reinier Roijers (mijn oom, waar alle kinderen op woensdag- en zaterdagmiddag mochten komen kijken. Rond het park in de straat lag een rolschaatsbaan waar heel veel gebruik van werd gemaakt. Ik weet nog dat de rolschaatsen Hudora's waren met kleine en grote wielen.

Ik woon in de Cyclamenstraat sinds 1997 en ben erg van deze straat gaan houden. Vooral de bomen, de bouwstijl van de oudere huizen die je op deze foto ziet en het altijd aanwezige geluid van de klok in de Gerardustoren geven de straat een knusheid waar ik aan hecht. Nu is de lege ruimte die je op deze foto ziet bebouwd en voorzien van veel autoblik. Weet iemand of er foto's zijn waar op je met de rug naar de Gerarduskerk naar het landgoed Kortonjo kijkt?

Hallo Wim, ik kan me voorstellen dat je van deze straat bent gaan houden. Het was fijne buurt en mogelijk is dat nog steeds. Ik heb er vijfentwintig jaren gewoond en heb vele fijne herinneringen. Een paar weken geleden zijn we nog eens door de straat gereden. Het enige wat opviel was inderdaad het vele autoblik. In de tijd dat ik er woonde waren er nog niet veel auto's.

Aan de andere zijde van het korenveld kon je lekkere bramen plukken, wij hebben nogal eens verstoppertje gespeeld en heel wat vlinders en kevertjes opgejaagd in dat korenveld. Ik woonde in het een na laatste huis in de Hortensiastraat bij het voetbalveld. Soms was dat een fietsbaan waar ik de littekens nog van heb. Ik kwam uit onze poort en de baan was nog geen meter er vandaan en iemand verloor de controle en vloog door de lucht en kwam tot stilstand tegen mijn been.

Toen de nieuwbouw nog maar net een feit was en de vrachtwagens nog af en aan reden, is een jongetje uit de Goudsbloemstraat (ik dacht een zoontje van de fam. van Gennip) verongelukt. Hij was onder de wielen van een vrachtwagen gekomen. Ons veilig straatje was ineens niet veilig meer.

Van dat jongetje uit de Goudsbloemstraat kan ik me niets herinneren. Er is wel een zoon van de fam. van Gennip verongelukt, met zijn scooter onder een vrachtwagen gekomen, maar dat was in de jaren 1964 of 1965. Ik vraag het eens na bij mijn familie.

Volgens mij, woonde dat jongetje, op nr 2, maar was niet van van Gennip

Aan Netty de Laat-Uijen, met deze jongen, zoon van fam van Gennip die dus volgens jou in '64-'65 verongelukt is, ben ik als Tarciciusleerling jarenlang bevriend geweest, zeg maar van 1947-1953, hoewel mijn ouders dat ten strengste verboden (standsverschil!). Wij speelden veel in de Tongelreepse dreven, en rond boerderij van Heugten en villa Fens. Visten regelmatig zijn vader uit de Kortonjo-sloten als die van v.d. Boomen terug naar huis ging, ik weet nog dat ik dan van zijn moeder een boterham met spekvet en suiker kreeg als beloning, simpel maar heerlijk. Als hij verongelukt is, rond 22 jr leeftijd, was het geen wonder dat ik hem helaas uit het oog verloren ben?

Ik meen me te herinneren dat hij bij Philips in Maarheeze werkte en op weg naar huis/werk is verongelukt. Niet lang daarvoor had ik hem ontmoet in Den Bosch op het terrein van het Grootziekengasthuis, waar ik stage liep. Hij studeerde en was daar vgl. mij ook als stagiere, op het laboratorium. Vandaar dat ik ongeveer het jaartal weet.

Rechts op deze foto, naast de betonplaten schutting, liep vroeger een pad tot aan de Tarcisiusschool langs resp. de Cyclamenstraat, Chrisantenstraat, Hortensiastraat en de Fuchsiastraat. Ik neem aan dat de door Lieke Slegers gememoreerde timmerman de hr. Baars was, die had een timmerwerkplaats op de hoek van de Chrysantenstraat.(genoemd pad kwam daar langs) Een zoon van hem speelde op zeer jeugdige leeftijd al in het eerste elftal van R.P.C., een in een andere rubriek reeds genoemde voetbal club. Het bospaadje, door Thérèse Sauter genoemd, liep van de Hyacintstraat naar de Floralaan, circa 20 meter voor het einde was een aftakking naar de Aalsterweg, tussen Fens en Kortonjo door.

Ad, het is niet rechts op deze foto dat het pad naar de school liep maar links. Rechts ga je naar achterkant van de Goudsbloemstraat, waar jij woonde. De zoon van Baars was Harry. Hij staat o.a. op foto 9048.

Via dat paadje liepen wij 's zomers naar het pootjesbad, in het sportpark.

Wim, dat klokgelui hoorde er inderdaad bij. Tegenwoordig roept het blijkbaar flink wat irritatie op. In Tilburg is een enige tijd geleden een flinke rel ontstaan doordat een pastoor, 'smorgens in alle vroegte, de klok bleef luiden. Meerdere verzoeken van de omgeving om dit niet meer te doen bleven onbeantwoord. Het is zelfs een rechtszaak geworden.

Nu we het toch over klokken hebben, ik kan me nog goed herinneren dat ze tijdens de oorlog uit de toren gehaald werden. Ze smeten ze gewoon naar beneden .Het kerkdak werd daarbij ernstig beschadigd. Het was voor mij als kind een vreemde gewaarwording zo veel volwassenen te zien huilen.

Twee jaar later was er van dit braakliggend terrein niets meer te zien. Er werden nieuwe huizen gerealiseerd en ons fijne speelterrein was niet meer.

Wim, foto 8555 laat landgoed Kortonjo van een andere kant zien.

Lieke, met de naam Hudora wordt bij mij een oude wond opengereten. Iedereen had ze, dus vroeg ik ze ook voor mijn verjaardag, maar wat kreeg ik? Gloria's! Na mijn gejammer werd mij toegezegd dat ik ze mocht gaan ruilen, maar mijn verjaardag viel op een zondag en ik had er al even op rondgereden. Van ruilen kon natuurlijk geen sprake meer zijn, ik heb ze nooit meer aangehad. Mijn ouders waren fantastisch in het geven van iets anders dan ik gevraagd had.