Het hoekhuis in de verte was café De Kleine Man. Mijn vader was daar kastelein, eind jaren zeventig, begin tachtiger jaren. Héél dicht in de buurt zat toen ook een populaire 'radiopiraat'. Ik meen met de naam 'Sancta Maria'.

Ger, toen wij in 1945 in de Laagstraat kwamen wonen was daar rechts waar de huizen staan een kale plek. Door ons als kinderen werd dit de rotzooi genoemd, Koos de Bie gooide daar zijn bierdoppen neer. Ik heb er nog een litteken aan overgehouden aan mijn knie. Wij woonden op nr 348 in de Laagstraat een paar huizen naar de Lambertus op aan. Dit zijn de huizen die zichtbaar zijn over de auto die het dichtst bij het café staat. Ger, ben jij een een zoon van Koos de Bie?

Tegenover cafe De Kleine Man was een textielzaak gevestigd van Laarakkers.

Martin, dit klop niet. Laarakkers zat enkele deuren verder. Tegenover Kleine Man zat Anna Reniers (de knot). Zij had haar haren altijd in een knot zitten.

Alles rechts op de foto en frontaal staat er nog steeds gelukkig, links is alles gesloopt, helaas.

In de jaren 30 was mijn opa Johannes Stevens de uitbater van Café De Kleine Man, Laagstraat 128. Als iemand in het bezit is of kennissen heeft die foto's heeft van in het café, dan houd ik mij aanbevolen.

Hallo Jo, volgens mij zaten wij op nummer 354 in de Kleine Man. Foto's heb ik helaas niet.

Op deze foto is goed te zien welk gedeelte nog bij de Laagstraat hoorde. Als je over de auto met kenteken 76-86-VP kijkt zie je vier huizen. Laarakkers woonde in het tweede huis van rechts. Jo, het huisnummer 128 kan niet, wij woonden op 348, drie deuren voor De Kleine Man, gezien vanaf het centrum. Tenzij er vroeger in de jaren dertig minder huizen stonden.

De huizen rechts op de foto (Laagstraat 395 tot 423) zijn in de jaren 54 gebouwd. Mijn ouders, op Laagstraat 421, zijn er als tweede ingetrokken en mijn moeder heeft pas, pas (mei 2009), als laatste van de oorspronkelijke bewoners de straat verlaten. De genoemde knik is er altijd al geweest. Ik heb nog een krantenpagina van 14 januari 1989 waarop een kaart uit 1939 waar de knik al op staat (zie ook foto 16277).
Sancta Maria zat inderdaad in het pand links naast het café in de Berliozlaan. Als ik me niet vergis zat er in een van de andere huisjes die je ziet een snoepwinkeltje.
In de huizen links, al tegen de sloop aan zie ik (panden dichtgetimmerd), zaten kleine zelfstandigen zoals Piet ?? als groentenboer (rechts naast het witte bordje) en de familie Vroomen als ijs/visboer (bij het witte bordje dat je net kunt zien bij de witte kozijnen naast de boompjes). Het dichtgetimmerde pand behoorde tot het bedrijf van Joep van der Looy, lompen- en oud-papierhandel.

Ik ben in de Laagstraat geboren, boven het snoepwinkeltje links van De Kleine Man bij de familie Den Brok. En Piet de groentenman heette Sporen. Ik ben een dochter van de Smiel van Litsenburg

Dat is leuk! Hier aan de linker kant heb ik gewoond, in dat huis met dat witte uithangbordje nr. 386, H.C.H. Vroomen de vishandelaar, ofwel het snoepwinkeltje met Jamin ijs. Het was ´n blok van vier. In het dichtgetimmerde huis woonde vroeger Van Hoof en Van Looy woonde daar weer naast. En de blok recht vooruit heette vroeger ook Laagstraat, nu heet het Berliozlaan, en er woonde Laarakkers op nummer 4. Leuk al die oude foto´s, vooral nu, nu we inmiddels ruim drie jaar geleden zijn geëmigreerd naar Hongarije.

Ik weet het. Wij woonden op de hoek op 386, naast ons Van Hoof, daarnaast Van Santvoort, waar later Van Looy is komen wonen. Op de andere hoek woonde Broeks, die later naar de Gestelsestraat is verhuisd. In De Kleine Man zat volgens mij De Bie.

Op Laagstraat 362, het linker huis van de blok van vier waar men recht op kijkt, woonde mijn moeder met haar ouders, de familie Van Happen. Eind jaren twintig tot midden jaren dertig. Achterom gingen ze naar de boerderij van Van Eeten om daar te helpen. Later is Den Brok in dit huis komen wonen. Nu is het Berliozlaan nr. 8.

Beste Jo dit kan nooit huisnr. 128 zijn. Ik woonde op 173 direct om de hoek van de Baarsstraat. Dus nog voor de rondweg. Het was het eerste huis van de Laagstraat. Als je bij café Welten de zwarte pad afreed, langs de sportvelden richting Gestel. Maar waarom ze daar met 173 zijn verdergegaan weet ik niet. Het heeft misschien iets met de Meckelenburgstraat te maken.

De Laagstraat liep vroeger door tot aan de Anna van Engelandstraat/Palingstraat. Het gedeelte binnen de rondweg heet nu Christinastraat en ging daar over in de Mecklenburgstraat (situatie 1939). Toen de rondweg aangelegd is, hebben ze de Laagstraat doorsneden en zijn de huisnummers blijven bestaan (vanaf nr. 173 zo te zien) en de lagere nummers in de Christinastraat gebruikt.

De Mecklenburgstraat was vroeger ook een deel van de Laagstraat. De Hoogstraat en de Laagstraat begonnen allebei ongeveer waar de Grote en de Kleine Berg bij elkaar komen en eindigen bij de Blaarthemseweg.

Beste Sjef, ik ben dus bij de fam. Den Brok boven geboren. Mijn ouders woonden daar in.  Zij hadden twee dochters, Marian en Jacelien, en twee zonen, Henry en Rinus. Dat is alweer 56 jaar geleden. Leuk hè, die oude foto's.

Beste Annelies, ik ben de kleindochter van de familie Broekx en het is niet zo dat mijn grootouders naar de Gestelsestraat zijn verhuisd, dat was hun oudste zoon Martien. Na het overlijden van opa is oma naar een bejaardenwoning in het Genderdal gegaan.

Hallo beste mensen, ook ik ben geboren in het "huis van den Brok'' (1966). Mijn vader en moeder zijn er na fam. Den Brok ingetrokken, nadat het snoepwinkeltje wegging. In eerste instantie woonden ze in het ''voorkamertje'' met 1 slaapkamer boven. Nadat de fam. Den Brok helemaal wegging hebben mijn ouders dat huis overgenomen. Rinus heeft zelfs nog even bij ons gewoond. Ik spreek nu over het huis in de Berliozlaan 8 (links op de hoek het voormalig snoepwinkeltje). Naast ons woonde Kiskam en daarnaast Laarakkers. Naast café De Kleine Man woonde Theo de Haan, inderdaad van de piratenzender Radio Santa Maria. In het huisje helemaal links onderin, dat is dichtgespijkerd, woonde volgens mij Piet Spooren (antiek) en een stukje verder woonden Tjeu en Riekie Adriaans. Ter hoogte van de Fiat 128 woonde een Indische familie van Cornelissen. Mijn vader is overigens wel in de Laagstraat geboren op nr 371, naast slagerij Schellens, waarschijnlijk beter bekend als de fam. Vogels. Mijn ouders wonen nu in de Schumannstraat.

Ja op de hoek Berliozlaan Laagstraat woonde boer Verhagen. Dan kon je zo door de beemd en de velden lopen naar wat nu de Hurk is. Een mooie tijd was dat. Totdat ze het Genderdal gingen bouwen. Toen werd Gestel anders.

Het is leuk om mijn oude Fiat 128 terug te zien. Wij woonden op nr. 423 van 1971 to 1981. Leuke tijd met de buren en met Gijs en Truus, de timmerman, Addie en Francien, de schilder.

Hallo Robert, helaas, 423 was aan de overkant van de Sprankel. Gijs en Truus woonden aan de even kant van de huisnummers (ik heb nl. zelf op 421 gewoond).

Hallo Jan, jullie waren onze buren en ik herinner me nog dat jullie een grote vogelvolière hadden. Ja, inderdaad woonde Gijs en Truus aan de overkant. We hadden veel contact met hun en ook met hun buren Ad en Francien. Ad schilderde altijd onze voordeur. Ad heeft ook al de huizen van hun en Gijs wit geschilderd. Leuk om je hier terug te zien. Wij wonen inmiddels al meer dan 20 jaar in Amerika.

Hr. Jan Alemans, wij zijn je buren geweest in die tijd, maar het huisnummer is 423 waar wij woonden en het was niet bij van Sprang maar aan de overkant. Dat is correct, maar wat ik schreef is dat wij een leuke tijd hadden met de buren, en met Gijs en Truus.

Hallo Robert, inderdaad als ik het nu nog een keer terug lees zie ik dat ik het verkeerd gelezen heb en inderdaad de fam. Van Rosmalen heeft er ook gewoond (niet bij stilgestaan). Tja  Ria, dat is al weer een hele tijd zeg, waar blijft die tijd toch allemaal? Inderdaad leuk je hier zo eens te ontmoeten.
Ja, die volière heeft er lang gestaan. Mijn moeder is sinds twee jaar nu ook uit de Laagstraat vertrokken (woont nu in Best) en mijn vader is al in 1995 overleden. Ze woonden er als tweede en ze is er als laatste van de oorspronkelijke bewoners van onze rij huizen vertrokken. Ikzelf ben de enige van de familie die nog in Gestel woont, de rest allemaal ergens anders.
<<< Klik je op het blauw envelopje, dan kunnen jullie elkaar persoonlijk mailen. (red.) >>>

ik ben geboren in 1957 en in 1958 waren de Philipshuizen klaar in Blaarthem (niet Gestel zoals ik altijd dacht). Wij woonden tot 1974 aan de Schumannstraat 23, hoek Berliozlaan. Lange tijd waren wij de enige in de buurt met telefoon en ze kwamen altijd bij ons als er weer eens een ongeluk was gebeurd bij ons op dit kruispunt. Achter ons liep een gang langs de schuurtjes en achtertuinen van de Schumannstraat. Halverwege deze gang was er een open ruimte links en daardoor kwam je in de Laagstraat, aardappelen halen bij Pietje Spoor (zo herinner ik mij zijn naam) een wat klein menneke met altijd een pet op en klompen aan, wonend in een van een rijtje hele oude verkrotte huisjes. Het was dan ook een eenvoudig groentenwinkeltje, donker ingericht, maar dus wel spannend. Je kreeg altijd een snoepje uit de pot. Naast ons, aan de Berliozstraat, schuin tegenover de stenen muur van onze tuin stond nog een groot wit oud pand. Was dat de boerderij die hierboven genoemd wordt? Tussen dit pand en het snoepwinkeltje was een braakliggend terrein. In onze kinderfantasie was dit ooit een kerkhof geweest, want er lagen grote witte stukken steen. Als je over "de kleine wei" liep kwam je uit in een gangetje dat tussen de huizen door naar de Laagstraat liep. Een spannende route naar school. Op straatview zie ik dat onze "grote wei" aan de Humperdincklaan/Glinkastraat (bestond die naam al in 1960?) volgebouwd is met scholen. Toen was het een enorme wei waar paarden stonden en we volop boterbloemen konden plukken. Als kind van 4 jaar ben ik zelfs alleen naar de drukke rotonde gegaan bij de Etos om crocussen te plukken, nog mooier dan paardenbloemen. De buurvrouw (mevr. Bakermans) had mij gelukkig gezien en heeft mijn moeder gewaarschuwd. Op het grasveldje aan de Schumannstraat mocht je vroeger niet spelen. Dan kwam de juut op zijn fiets langs! De vrouw in de straat die ook altijd de vijgen van het paard van onze melkboer opveegde en uitstrooide in haar rozentuin aan de voorkant van het huis, kon ook zo kwaad worden. Zeker als er per ongeluk een bal in haar tuin kwam. Vandaar dat wij meestal op straat of op de kleine of grote wei speelden.
Lompen en oud papier brachten wij altijd naar de hoek Laagstraat-Brahmslaan. Daar kreeg je goed geld voor. Beetje besteden aan snoepwinkeltje t.o. de Lambertusschool (daar woonde volgens mij Bernadette Obbing) of op zondagmiddag het genoemde snoepwinkeltje aan de Berliozlaan, de rest in het plastic spaarvarkentje van de Boerenleenbank aan de Brahmslaan.
Tegenover het café De Kleine Man was "de Vijfei", zaak met gordijnen en tapijten. Ik vond het altijd een sjieke zaak omdat het een trap bij de voordeur had. Mij is als kind vertelt dat deze zaak de Vijfei heette omdat ze vijf kinderen hadden.
Als je de Berliozlaan doorreed kwam je uit op de Hoogstraat. Links waren er bewakingshonden, waar ik doodsbang voor was en mij ook eens in mijn dij gebeten hebben. Om de hoek rechtsaf, op de Hoogstraat was een kleine kapperszaak, waar wij altijd heengingen. Schuin tegenover De Kleine Man hing op een gegeven moment een briefje in het raam: oudere vrouw f 2,50. Dat was het moment dat mijn moeder mij meer over de bloemetjes en bijtjes begon te vertellen.
Eind 60er begin 70er jaren zagen wij vaak opsporingsauto's rijden met een mast op het dak, op zoek naar illegale radiozenders. Uit het verhaal hierboven zat die dus mogelijk in De Kleine Man.

Ja, tegenover De Kleine Man zat textielwinkel Van Berkers, daar ben ik in ongeveer 1965 aangereden door een auto, deze bestuurder had gedronken en verliet in paniek de auto maar liet de auto staan. Rechter voorwiel boven op mijn enkel.
Door mijn gegil liepen De Kleine Man en textielwinkel Berkers leeg en haalden ze de auto van mijn enkel. Een man uit de Schumannstraat had me naar huis gebracht in zijn Mercedes. Thuis gekomen naar de dokter en meteen naar het ziekenhuis. Daar ongeveer enkele maanden gelegen, ik had mijn enkel verbrijzeld.
De man die dit veroorzaakt had was weggelopen. Een jongen had gezien dat deze man naar een flat in de Offenbachelaan liep. De politie had hem opgespoord.

@Rita Praat-Nijssen. Ik ben geboren in 1953 en woonde in de Laagstraat op nr. 374 achter jullie. Ik kwam regelmatig bij jullie met je broers spelen en op woensdagmiddag tv kijken. Jij hebt twee broers (Wouter en ..) en een zus voor zover ik me kan herinneren.
Piet Spooren was een oom van mij, een halfbroer van mijn moeder. Was groenteboer en handelde later in antiek. De lompen en oud papierhandel was Van Vorstenbosch. De Vijfei was een winkel aan de Hoogstraat die je ook vanuit de Laagstraat kon bereiken via een smal gangetje en een trapje naar de winkel. Het gangetje was niet tegenover De Kleine Man maar tegenover de lompenhandel Van Vorstenbosch. In het grote witte oude pand aan de Berliozlaan woonde Mina van Eeten. Het is erg leuk om te zien hoe jij je herinneringen beschreef.!! ;-)

En die piratenzender, die zat niet in ''De Kleine Man'' maar ernaast op Berliozlaan 2. Daar woonde Theo de Haan van piratenzender Santa Maria.

De oorspronkelijke vraag van Gerry de Bie over de "knik" in de Laagstraat kan ik niet beantwoorden. Maar die knik staat wel op de plattegrond uit 1921 (foto 25000). De huizen rechts op de foto bestaan pas sinds 1954. Wat was hiervoor op deze plaats?

Wat enorm fijn om wat te weten te komen over dit stukje uit mijn vroege jeugd. Wij hebben maar kort in de Schumannstraat gewoond, op nummer 13. Ik ben geboren in 1956, we kwamen er wonen in 1958 en vertrokken weer in 1961. Mijn buurmeisje was Hella de Wit. Zal dat nooit vergeten hoe ik veel met haar speelde. De achtertuinen waren gescheiden door een haag van amper één meter hoogte, of iets meer. Het was heel gewoon dat je gedag zei tegen beide buren en er contact mee had. Achter ons de zaak van Vorstenbosch. Ik dacht altijd een sloperij, maar lees nu dat het lompen, oud papier en ijzer was. Mijn moeder bracht mij en m'n jongere broer op de fiets naar een (waarschijnlijk protestantse) kleuterschool. Waar weet ik niet. Ik weet nog dat ik van huis wilde weglopen, maar verder dan een tunneltje onder een drukke weg kwam ik niet. Die wereld was me toch te groot, onbekend en te ver weg. Ik heb me er altijd over verbaasd dat mijn moeder me om een boodschap stuurde naar een groenteboertje. Ik was 4 of 5 jaar! Om dat eens uit te zoeken kwam ik op deze site terecht. Het bleek slechts om zo'n 130 meter te gaan! In mijn herinnering een soort dorpspleintje, maar dus dit stukje Laagstraat. Blijkbaar zaten hier wat winkeltjes, waaronder dit groenteboertje. En hier las ik ook zijn naam: Pietje Spoor. Inderdaad een vriendelijke baas waar je even in de snoeppot mocht graaien. De centjes moest ik net boven schouderhoogte op de toonbank leggen. Er was toen inderdaad nog veel open ruimte. Bijvoorbeeld aan het eind van de straat een groot terrein waar met Koninginnedag spelletjes werden georganiseerd (zaklopen, koekhappen enz). De gangetjes achter de schuurtjes lagen bezaaid met sintels uit de kolenkachels. Daar kon je beter niet je knietjes op kapot vallen. Gek, maar een korte tijd gewoond in mijn vroege jeugd, maar de herinnering is nog steeds levendig en me zeer dierbaar.