Wat jammer dat het baldakijn op het hoofdaltaar is weggehaald. De vier zwarte kolommen met daarop een fraai in koperrelief uitgevoerd tafereel waren een sieraad in de kerk. Ben blij dat de kerk er nog staat met de fraaie schilderingen van Toorop(?).

Cees, ik herinner mij ook nog het prachtige baldakijn. De moderne schilderingen boven de boog boven het priesterkoor waren van Albert Troost en als ik mij niet vergis woonde deze kunstenaar in de Primulastraat. De schilderingen zijn m.i. aangebracht t.g.v. het 25 jarig jubileum van de kerk, waar Pastoorke Hamers bouwpastoor van was geweest.

Henk. Inderdaad nu je de naam vermelde wist ik het weer. Deze kunstenaar heette Albert Troost en woonde in de Primulastraat.

Klopt Albert Troost woonde toen in de Primulastraat. Hij was kunstschilder en glazenier. Is later ook nog college's gaan geven is Maastricht. Later is hij gaan wonen in Nuenen.

Ik herinner me ook nog de communiebanken aan weerszijden voor het altaar en de eerste H. Communie, jongens aan de ene kant en de meisjes aan de andere kant. Zie Albert Troost aan het werk op foto 6479. Pastoor Hamers werd in de volksmond köpke Hamers genoemd. Waarom is me nooit duidelijk geweest. Het was een klein fanatiek mannneke, die tijdens de preek, om zijn woorden kracht bij te zetten, met zijn vuist op de preekstoel sloeg. Ook herinner ik me kapelaan Van Asten, kapelaan van den Hurk, kapelaan Slegers (later bouwpastoor van de Don Boscokerk) en kapelaan Maus (het Zoldertje). Toen ik bij kapelaan Maus eens ging biechten in de vastentijd, zei hij me in deze vastentijd maar eens minder te roken. Ik was notabene een kind van hooguit 10-11 jaar! Een teken dat de priester niet altijd goed keek wie hij in de biechtstoel had. Misschien ook wel moeilijk te zien in die donkere biechtstoel. Wat een tijd! Ik heb op de lagere school ook een keer cijfer 10 voor godsdienst op mijn rapport gekregen omdat ik een hele maand iedere dag 's-morgens vroeg, voordat ik naar school ging, naar de H. Mis was geweest.

Köpke Hamers had zijn bijnaam te danken aan zijn uiterlijk: klein van stuk, maar met een overgedimensioneerd hoofd. Aan hem heb ik ook de herinnering van een streng pasteurke. Als jongens klommen wij in de hoge ijzeren dubbele deuren in de halletjes aan het parochiehuis. Ieder in één deur. Het was dan de kunst om met een zwaai gelijktijdig de deur dicht te zwaaien, want dat gaf een enorme klap. Pastoorke Hamers werd kennelijk eens in zijn middagdutje gestoord; de pastorie lag vlakbij en hij kwam op ons af, door zijn tuin. We kregen dan even flink om de oren. Dat zou vandaag de dag niet meer kunnen, maar het was niet verkeerd.
En vergeet de sportieve kapelaan Jillesen niet, ook aalmoezenier van van de Scoutinggroep St. Ignatiusgroep, waar ik bij was als welp.

Therese en Henk. Inderdaad patoor Hamers was een vurig en standvastige geestelijke. Door zijn preken werd hij in de oorlog door de Duitsers in St.Michielsgestel geinterneerd. Kan mij nog herinneren dat er Duitse soldaten in de kerk stonden, die naar hem luisterden. Zijn neef Gerardus Hamers, was jarenlang pastoor in paochie de H.Paulus in Helmond. Vanuit mijn nevenwerk als administrateur van de St Paulusschool had ik regelmatig contact met pastoor Hamers, die hetzelfde vertelde als jullie hebben beschreven. Kapelaan Jilissen was ook oprichter van de acolythengroep in de Gerarduskerk, die op zon- en feestdagen de liturgie opluisterden. Hij is later naar Best vertrokken. In de tijd van pastoor Hamers was er ook nog een kapelaan Kavelaars, die later pastoor in Stiphout is geworden.

Pastoor Hamers met zijn waterhoofd placht je, als je achter in de kerk zat, vooraan in de kerk te zetten. In mijn tijd spraken ze van kop hamers, maar dat is wellicht een generatie vroeger.

Ik denk dat pastoor Hamers niet alleen een groot hoofd had, ik kan me nog heel goed herinneren dat hij na zijn overlijden opgebaard was in de kerk. Ik heb geen idee in welk jaar het was. Het was in de rechterzijkant van de kerk, het enige wat me nog heel goed bijstaat waren zijn grote voeten die op mij diepe indruk maakten. Ik zag geen overleden pastoor, alleen maar grote zwarte glimmende schoenen. Ik ben van 1947 en was in mijn herinnering heel klein.

Albert Troost heeft ook een muurschildering gemaakt in de hal van de collegezaal van het Nat Lab in de Kastanjelaan. Ik praat over het jaar 1955. In die tijd werkte ik daar en ik herinner me nog dat wij samen, Troost en ik dus, in het urinoir stonden.
Ik vroeg hem toen of hij bijna klaar was, waarop hij antwoordde:
Da's geen kunst.

De muurschildering niet dat ik weet, maar wel de glas in lood ramen in de trappenhal en plafond in de hal. Verder heeft hij in heel Nederland wel gewerkt o.a. bij het K.N.M.I een raam in 1985, in Maastricht het Malperthuis, Oirschot in de kapel van de H.Eik, in een kerk in Veulen maar ook in de st. Jan in den Bosch. Naast zijn meest bekende werk als glazenier heeft hij ook nog wat ander werk gemaak zoals schilderijen en boekversieringen. Zijn vader was firmant bij Troost van der Boomen, zie foto 5493 .

Heeft Albert Troost ook niet de muurschildering in de hal van het Catharinalyceum gemaakt?

Ik kan mij pastoor Hamers ook nog goed herinneren. Ik was destijds misdienaar. Toen hij kwam te overlijden, moesten we te voet naar de begraafplaats van de Joriskerk. Het was een hele stoet daar over de Aalsterweg. Ik heb ook nog bij de nonnen 's-morgens vroeg om 6 uur de mis gedaan. Na afloop kregen we dan vaak iets lekkers. Als er een rouw- of trouwdienst was dan mochten we van school verletten. Dat is tegenwoordig niet meer mogelijk. Ook de jaarlijkse processie was een hele belevenis, door de straten achteruit lopend met je wierookvat naar het rustaltaar op het Balsemienplein en in de Poelhekkelaan. Voordat je misdienaar was, moest je wel alle latijnse gebeden kennen.

Inde jaren '50 '60 was Janus van Gaal koster van deze kerk, hij woonde in de Kosterswoning in de Geraniumstraat nr 6. Met het patroonfeest van Gerardus, 16 Oktober, versierde Janus van Gaal uitgebreid het Gerardusbeeld met Dalhia's.

Kan niemand zich meer de pastoorsmeid Nella herinneren, dat was pas een echte vuurvreter. Zomaar onaangekondigd bij patoor Hamers aankloppen kon je wel vergeten, want je moest altijd Nella voorbij.

Over herinnering gesproken. Wie kent de koster Janus van Galen nog? Hij woonde in de dienstwoning in de Geraniumstraat. Deze woning was verbonden met het Parochiehuis waar in de wintermaanden cowboy- en tekenfilms werden vertoond. Ook waren er 's zondagmiddags spelen voor de jongens uit de parochie in de grote zaal. 's Zomers werden er op de speelplaats van de meisjesschool spelletjes gedaan. Vele vaders (waaronder mijn vader) besteedden hier hun toch al weinige vrije tijd voor de jeugd.
Wat ik mij van Janus de koster nog herinner is dat hij een dag per jaar mee op reis mocht met de acolythen. Het was een ijverige man, die dag en nacht klaar stond voor de parochie.

Cees, Ik kan mij Janus van Galen ook goed herinneren, vooral omdat we als misdienaars en later als acoliet veel met hem te maken hadden. Je moest ook altijd langs zijn huis als je naar de nissenhut moest die achter zijn huis stond. Dat van die spelletjes kan ik me ook goed herinneren.

Pastoor Hamers ligt nu begraven op De Roostenhof, door de poort linksaf en dan rechts in de rij.

Zoekend naar parochie Gerardus Majella teneinde daar op verzoek van zijn kinderen het doopbewijs aan te vragen van mijn broer Jaap - overleden in Australië - kwam ik op deze site. Wat een verrassing!
Ben geboren en getogen parochiaan van GM (Primulastraat) en kan me nog veel herinneren. Zou ergens nog een afbeelding van de muurschilderingen van Albert Troost te vinden zijn? Heb zelf het bidprentje van pastoor Hamers opgezocht, dat ik graag toevoeg.

Jan en Cees, ik ben geboren in 1941, dus kan me Kop Hamers nog goed herinneren, hoewel mijn broer misdienaar in GM was en ik bij de zusters in het St Jozefziekenhuis (werd daar veel meer in de watten gelegd). Ik kan me nog herinneren dat ik als 11-jarige jongen, maandenlang elke woensdag en zaterdagmiddag bij Ophey thuis moest komen, om een ellenlang gedicht van buiten te leren, opgezegd tijdens een jubileum van Kop Hamers in het Parochiehuis, (50 jaar priester, of 25/40 jaar pastoor? Ik weet het niet meer). Ten overstaan van de hele parochie. Oei wat was ik zenuwachtig. Ook Janus van Galen kan ik me nog goed herinneren. Ja iinderdaad, Kop Hamers ligt begraven op Roostenhof, linksaf 1e rij, dezelfde rij als mijn ouders, dus ik passeer hem nog regelmatig, en dan komen de herinneringen weer boven.

Zoals Wil Verhoeven bovenaan al aangegeven heeft, heette de koster Janus van Gaal. In de jaren dertig was hij dat in ieder geval ook al.
Voordat Albert Troost de schilderingen in de abcis bezijden het hoofdaltaar aanbracht, waren daar voorstellingen van engelen in Jan Toorop-stijl. Deze waren van mijn oudoom Piet Bockholts, kunstschilder. Geboren en getogen in Eindhoven van 1871-1947. Zijn opleiding heeft hij genoten bij zijn vader, mijn overgrootvader, en op de St. Lucas kunstacademie in Gent. Zijn vader was de huis- en decoratieschilder Driek Bockholts, gewoond en gewerkt hebbende op Markt 2. Ook mijn opa Bèr, tevens huis- en decoratieschilder, en mijn vader Harrie zijn daar geboren.

Zie voor muurschilderingen van Albert Troost ook foto 18242 ; en 18243

Veel herinneringen komen boven bij het zien van deze foto.  Bij de biecht ging ik altijd het liefst naar kapelaan Jillisen. Wat betreft de penitentie was je bij hem snel klaar. Anders was dat bij kapelaan van Asten en pastoor van Dijk, bij hen zat je aanzienlijk langer te bidden om vergeving van de zonden te krijgen.. Ook kan ik me herinneren, dat ik bij het biechten altijd hetzelfde rijtje opnoemde ook al was niet alles waar. Zo zei ik b.v. dat ik ruzie had gemaakt met mijn broers en zussen terwijl ik maar één zus heb. Bij het uitreiken van de communie moest je zorgen, dat de hosti niet tegen je tanden kwam, want dat was een zonde. Waarschijnlijk heeft menigeen deze zonde begaan of heb ik het mis?

Mooi deze kerk weer te zien waar ik volgende maand alweer 45 jaar geleden zelf getrouwd ben.

Wat betreft Pastoorke Hamers: zie foto 29738.