Dit is het kleine speeltuintje aan de Poeiersestraat / Ruysdaelbaan, Aan dit rek heb ik en mijn broer en mijn zusje ook veel geklommen en gehangen . Het was niet meer dan een groot grasveld met een paar klimrekjes en een zandbak, maar met wat fantasie een heel andere wereld. links loopt de Poeiersestraat in het midden het zustersklooster en rechts de Josephkerk achter het kerkhof.

Dick, ik moet zeggen dat je gelijk hebt, ik heb niet goed opgelet.

===Ik verander de titel-naam van St. Josephlaan in Poeiersestraat / Ruysdaelbaan. Frans===

Als ik het goed heb, heeft hier op de hoek, een tiental heipalen gestaan. Het was geen ponem (porem) . De kunstenaar Theo Coenen had het idee geopperd er een aantal lucifers van te maken met een metalen doos. Het ontwerp was niet onaardig! In ieder geval beter als het jaren tegen een vuilnisbelt aan kijken. Op die plaats kon ook niet gemaaid worden en eenieder gooide er maar rotzooi neer. De gemeente heeft er echter van afgezien en is er veel later toch een flat gebouwd. Tijdens het schrijven van het verhaal merk ik dat het toch op een andere plaats was. Dit was bij het begin van de helling naar de brug over het kanaal, langs de benzinepomp.(Jeroen Bosch) Maar het verhaal is te mooi, het niet te vermelden.

Toen zowel het speeltuintje als het kerkhof daar nog niet waren was het een braakliggend terrein, waar wij veel speelden. Er was altijd wel iets spannends te vinden. Voor ons was het dan: we goan speulen op de kiepekar. Waar die naam vandaan kwam weet ik niet goed maar ik denk dat dat kwam van dat er ook vrachtwagens met zand kwamen om zand te kiepen of zoiets. Verder werd er ook in die tijd door de omgeving veel rommel gestort zoals ook dikwijls oude, kapotte heiligenbeelden van gips. De meisjes gingen daar dus altijd krijt zoeken.
Verder werden er altijd vliegers opgelaten, die we zelf maakten van sitspapier en dunne latjes met natuurlijk een hele lange staart.
Poeletjes waren er soms ook en net als bij de gele bergen (tegenover het dierenasiel) vingen we er ook dikkoppen en salamanders.

Voor nadere uitleg over kiepkarre Zie lucht foto 189 met commentaar.

In Tongelre waren inderdaad nogal wat poeletjes. Op het veldje tussen de Jan Tooropstraat en de school aan ik meen de Tafelbergstraat (achter de latere Conijn Muziek-winkel) ben ik eens tot aan mijn middel in de drek gezakt op ogenschijnlijk gewone harde zwarte grond. De smid, die vlak achter kapsalon v/den Berk zat, dumpte daar kennelijk afgewerkte olie e.d. Man, man, ik zag er niet uit en stonk drie dagen tegen de wind in. En toch zo met lijn B weer teruggereden naar de Spinnerstraat in Woensel.

Dat daar een braakliggend terrein lag weet ik eigenlijk niet meer. Maar Ben, wat deed jij daar trouwens zo ver van huis? Toen moet jij toch ook nog maar een menneke geweest zijn.
Nog wel weet ik in dat pand waar Conijn heeft gezeten vroeger de manifacturenzaak van Rovers zat, tegenover Mat de Kuit, de frietboer. Bij Rovers kon je b.v. ook de ladders van nylons op laten halen, Dat kostte vijf cent per ladder en ik zie nog een van de dochters, helemaal achter in de zaak half in het duister zitten met een sterke lamp met een kous ergens strak over heen getrokken en ik geloof ook nog met een vergrootglas.

Op de Jan Tooropstraat had je naast kapsalon v/den Berk, die toen nog, komend vanaf de Poeijersstraat, rechts ergens halverwege zat (nr. 25?), een pad dat uitkwam op het veldje waar ik zo diep ging. Inderdaad, een menneke van ik denk een jaar of zeven. Voor een dubbeltje een rood-oranje buskaartje kopen en dan met lijn B naar ons opoe, die bij mijn oom en tante op de Transvaalweg 10 woonde. Ik heb daar vele, vele woensdagen en ook wel weekenden doorgebracht en met heul veul plezier. Daarom ook is Tongelre voor mij zo herkenbaar, incl. het bultje van de Rogier v/der Weijdenstraat. Kapper Frans v/den Berk sr. was bevriend met ons pa, vandaar. Tsja..in de Stellenboschstraat ben ik nooit geweest;-(

Marijke op de gele bergen deden we crossen met het fietszadel er af en een juten zak met wat van dat schuim er in op de bagagedrager en crossen met z'n allen, en over de sloot langs het spoor inderdaad kikkers vangen en riet plukken voor je pijl en boog, en over het spoor knullekes jatten bij het sijskes bos! Weggehaald is toch lekkerder? Trouwens over m'n zadel gesproken, de zadelpen er ook uit gehaald.

Ja, wie daar uit de buurt heeft er niet gecrosst. Eind jaren 50 waren we daar al bezig.

Ja Jurie, die zadelmakerij herinner ik mij nog wel. Dat was de voorloper van (eigen fabrikaat) van de buddy-seat op de brommers zoals jij had, een Florett of zoiets. Jongens die nog niet oud genoeg waren voor een brommer maakten dus van hun fiets een brommer van hun dromen. Zo waren er ook jongens die droomden van een Puch of Tomos en die hadden een fiets met een hoog stuur. Ook net echt!
En het Sijskesbos, naam ken ik nog wel maar is mij even ontschoten waar dat precies lag. Was dat in of bij de Bochten?

Ben Brekelmans: op dat oranje buskaartje stond achterop: Jong geleerd, oud gedaan, wees beleefd, door voor anderen op te staan. Heb ik altijd nog onthouden....

Marijke het sijskesbos was bij de gele bergen de spoorlijn over. Dan stonden er eerst de knollekes aan de linkse kant en dan het sijskesbos links.
en over die brommer dat jij dat nog weet (een Florett) klopt precies.
Als je die weg of pad uit liep kwam je op de Urkhovenseweg.
Marijke waar zijn de bochten ook weer dat is mij ontschoten.

jong geleerd oud gedaan, wees beleefd, door voor ouderen op te staan.
Dat was 't versje dat op 't rode kaartje van de bus stond. Ik weet dat nog heel goed omdat ik
iedere dag met de bus naar 't ziekenhuis moest voor bestraling. Ik kende 't kaartje dus uit mijn hoofd.

Jurie, De Bogten lagen daar waar nu de wijk Koudenhoven ligt. Een deel ervan bestaat dacht ik nog. Was dus heel ver van huis. Sjonnie Spitters, ook bij ons uit de straat, die iets ouder was dan ik, nam ons (mijn broer Willen, Martien Bogers en ik) mee naar de Bogten maar ook speelden we met hem langs het spoor bij de oude spoorbrug dicht bij het woonwagenkamp. Toen mijn moeder er achter kwam dat wij ook op die gevaarlijke plekken kwamen heeft ze Sjonnie's moeder hierover aangesproken. Ook struinden we soms langs het kanaal tot aan de Zwaaikom. We telden dan de dode honden die in het kanaal dreven. Blijkbaar dumpte men zijn dode huisdieren gewoon in het kanaal in die tijd en even vrolijk gingen we op warme dagen daar dan in zwemmen. Wat een tijd, nooit gekke dingen gebeurd en nooit ziek geworden.

Marijke er waren toch gekken die van die spoorbrug af sprongen of doken. Ik heb het nooit gedaan maar wel gaan zwemmen en als er een boot langs kwam erop klimmen! Tenminste als hij geladen was anders kon je er niet op of aan hangen. En soms had zo'n schipper zijn boot geteerd en zat je onder de teer. En wat denkje van die schroef van zo'n boot, je moest je eigen af zetten van dat ding, anders werd je meegezogen ( trouwens ook gevaarlijk ) Ik heb wat op mijn sodemieter gehad van thuis, dat ik onder de teer zat. Trouwens Marijke de Spit en Bogers die ken ik nog wel .