Later is het kerkhof uitgebreid naar rechts tot aan de muur van de jongensschool. Rechts boven in de hoek was het "nieuwe" kinderkerkhofje. De huizen rechts van het kerkhof staan er nog, die staan op de nieuwe rooilijn. Trek die door naar links en dan zie je dat er een heel stuk van het kerkhof verdwenen is met de aanleg van de rondweg, ongeveer gelijktijdig met de bouw van de meisjesschool.

Tegenover het kinderkerkhof stond ons huis. Nu kun je zien dat we best een grote tuin hadden!

Vergeleken met die van ons waren alle tuinen groot. Jullie woonden toch naast Pietje de Melkboer en Rooie Kees?

Nee, wij woonden naast V.d. Linden, het Timmerwinkeltje.

Dat verdwenen kinderkerkhofje kan ik me nog herinneren. We mochten “Pietje Vliegen” helpen bladeren te ruimen.
Van het bombardement van 19 september 1944 kan ik me herinneren dat we van ons huis in de Slagerstraat gevlucht zijn naar de meisjesschool aan de Kloosterdreef, waar we opgevangen werden door de luchtbescherming. In ’n klas hebben we op de grond overnacht. Volgens ’t dagboek van buurman De Vos waren er op de hoek Pastorie/ Wassenaarstraat in vier gezinnen elf doden, waarvan een gezin met vijf doden. Onder de doden was groenteboer Spijker met z’n zoon. Zijn winkel stond op deze hoek.

Over de gevolgen van het bombardement heb ik inmiddels een aardig dossier aangelegd. Ook heb ik verschillende mensen gesproken die hierbij betrokken waren. Inderdaad waren er 11 doden, 5 bij de familie Bastian in de Wassenaarstraat, 3 bij de familie Van den Broek Pastoriestraat 135, 2 bij Spijker, nr. 133 en 1 mevrouw Otten op nr 131. Al hun namen staan op het oorlogsmonument aan het Stadhuisplein.

En Wil, ik schrijf onder de plattegrond dat mijn vader aan het werk was. Hij werkte bij de Luchtbescherming, zijn collega's of misschien wel hijzelf moeten jullie dan hebben opgevangen. Hij is aan het werk gebleven nadat hij had vastgesteld dat mijn moeder en ik veilig waren. Er was toen werk genoeg voor hen.

Hoi Tini, omdat ik naar de wc moest, bracht m’n vader mij naar ’t toilet op de gang. Hier zag ik in ’n kamer ’n lichtschijn op ’n laken dat op en neer ging. Toen ze ons bemerkten werd de deur dicht gedaan. Later vertelde mijn vader dat daar de heer Spijker op sterven lag.

Wil, waarschijnlijk zijn jullie opgevangen in de meisjesschool met daarnaast de ziekenzaal ook wel gasthuis genoemd. De Luchtbescherming zelf zat, als ik mijn vader goed begrepen heb, in de kelder van de kleuterschool, hier op de plattegrond Bewaarschool genoemd.

Tini, Zou goed kunnen. Wat ik me herinner is dat toen we uit 't lokaal kwamen we recht op die kamer met de open deur keken en naar rechts de toiletten waren.
Op die bewaarschool heb ik ook nog gezeten. Het was toen met de armen over elkaar en we werden bezig gehouden met 'n blokkendoos en met 't vlechtmatje.
Iets later was de bewaarschool in 't patronaatsgebouw op de Kloosterdreef tegenover de kerk. Hiervan kan ik me herinneren dat we beneden in 'n kring stonden en dat we met de non moesten meezingen: "En de tram rijdt op wielen; op wielen rijdt de tram". De non zong op-wielen aan elkaar. En ik verstond de "w" niet. En wat ik toen verstond had ik echt niet van 'n non verwacht.