Afgrijselijk, in meerdere opzichten.

In het Strijpse werd op het schoolplein v.d. Willbrordusschool, na door een buurman valselijk te zijn beschuldigd, een vrouw kaalgeschoren en met pek en veren besmeurd.
In de Hurk zijn twee vrouwen naar Waalre gevlucht om dit ritueel te ontlopen.

Aan het Gelderlandplein woonde een persoon die drie jaren ten onrechte werd gedetineerd in Amersfoort. Hij heeft daar de vreselijkste handelingen en gebeurtenissen, door Nederlanders gepleegd, ervaren.

Een zwarte bladzijde in de Eindhovense geschiedenis. Het kaalscheren van 'foute' vrouwen gebeurde op grote schaal. Ik heb er een serie foto's van, maar die heb ik niet openbaar gemaakt. Zie foto 25413.

Eens Ben. Voorts denk ik dat het gesleur met deze vrouw met veel geschreeuw is gegaan. De buurt aanschouwt op afstand.

Dit is de Molenstraat, zie foto 5625 en 12241. De huizen links zijn Molenstraat 3-5 (hogere pand) en 7-17 (laag rijtje). Dit is een Amerikaanse persfoto van 28 september 1944, waarbij als tekst werd gegeven "twee Nederlandse mannen slepen deze Nederlandse vrouw door een zijsteegje in Eindhoven. Ze hadden haar herkend als de maîtresse van een Duitser". Opgemerkt wordt verder dat "er geen massa mensen komt kijken, Nederlanders werken zoiets nuchter en rechttoe rechtaan af", dat in tegenstelling tot Frankrijk waar zoiets met veel commotie en bombarie gaat.

De schoften die zich schuldig maakten aan dit soort praktijken zijn even erg als de "foute" bezetters.

Niemand moet denken dat ik hier ook maar even achter sta, maar zo werden jonge jongens en mannen en hele gezinnen op auto's geladen en naar kampen gebracht om daarna vergast te worden. In die tijd speelde deze rituelen.

Ik denk dat de heren Van Hout en Vervest niet goed weten waarover ze praten. In het midden van het rijtje huizen aan de linkerkant woonde toentertijd mijn "tante Mieke".  Haar zoon was ongeveer een maand eerder opgepakt door de Duitsers toen hij met zijn auto bij een controlepost werd gestopt. In die auto zaten ook twee Engelse piloten. Hij is naar het kamp Vught overgebracht en dat is het laatste van wat er van hem bekend is. Ondanks jarenlang onderzoek is er nooit een spoor van hem gevonden. Bij "tante Mieke" is tot haar dood, de deur nooit meer op slot geweest.
=== Pieter, iedereen heeft zo zijn eigen herinneringen aan de oorlog. Hier gaat het om het meisje op de foto en wat zij hier ondergaat. Dit is niet goed te praten. (Red.) ===

Tante Mieke, de moeder van Piet Haagen, naar wie in Acht een straat is vernoemd.

Piet Haagen wordt, volgens de website van het Nationaal Monument Kamp Vught, op 19 aug. 1944 's avonds om half negen daar terechtgesteld, samen Harry Aarts en Rien van Bruggen. Een half uur later wordt Jan Brunnekreef gefusilleerd. Op deze website is overigens ook een beknopte biografie van Petrus J. Haagen te lezen.

Het is heel moeilijk om op dit soort foto's in detail te reageren. Het haalt bij heel veel Nederlandse families onverwerkte ellende en schande naar boven.

Het is een grote schande wat er toen met die meisjes gebeurde. Niet alleen insmeren met pek en veren.

De foto is genomen in de Molenstraat enkele dagen na de bevrijding. De man die de vrouw wegsleept is de vader van mijn vader. De man in het midden die komt toelopen is “van Rooij” . Mijn vader woonde in een huis aan de linkerzijde, met de achtertuin grenzend aan de Dommel. Rechts de fabriek van leerlooierij Keunen. Dit pand is later verhuurd aan Philips chemisch. Later is dat onderdeel van Philips naar Maarheeze gegaan.