In mijn tijd (1952-1960) spraken we niet van physica, maar van natuurkunde. Mijn leraar was "Pieleke" van Eyk.

Mijn natuurkundeleraar was "de schele", alias pater van de Nieuwenhof. 1946-1952.

Bij pater Van den Nieuwenhof heb ik nog weleens in de kapel de mis gediend. De voetgebeden gingen bij hem op een snauwerige toon. Zo van: "Schiet nou 's een beetje op, verdorie!". En je moest hem bij allerlei handelingen (in het nette!) helpen, want hij was toen in mijn ogen al zo oud dat (of hij had een stoornis waardoor) hij zelf de kelk bij de consecratie nauwelijks 1 centimeter boven het altaarblad kon verheffen.