Dit is een zgn. perronlorrie waarmee zakken post van en naar de treinen werden getransporteerd. Nieuw is deze lorrie zeker niet!

Dit is een accuwagen. Er was een soortgelijke wagen, daar moest men voorop gaan staan en met de voeten sturen. Aan de rechterkant, de rugzijde van de piloot, zat een wiel waarmee men de snelheid kon regelen. Dat staan moest er de snelheid inhouden. Dat zag de baas graag!

Zo'n voertuig dat jij beschrijft Wil, was niet bij de Post in gebruik. Waarschijnlijk een NS-voertuig voor koffervervoer e.d. De bovenstaande postlorrie werd ook elektrisch aangedreven met accu's. Bij mijn beste weten werd de snelheid van deze lorrie geregeld via pedaaldruk. Er zat m.i. verder alleen een vooruit/achteruit-hendel op. Er zat ook nog een trekbevestiging aan waar de zgn. hekkenwagens werden aangekoppeld, aanhangwagens met dissel en ook van die schuin opstaande zijkanten, net als de lorrie.

Ben heeft het helemaal goed (zoals gewoonlijk!). Ik zie Jan v.d. Laar (heel jong); besteller-voorman Sjaak Smulders (zijn broer Rein was kantoorhouder in Nuenen) en van de andere gezichten kan ik niks maken. Hoewel ik twijfel aan de jongste 2e van achteren - dat zou mijn zwager Jan Velema kunnen zijn. Ik vraag dat na.

Als jonge jongen ging ik vroeger graag met mijn vader mee naar het postkantoor waar altijd wel wat te beleven was. In het begin ging ik met de PTT-harmonie op stap. Toen ik op de middelbare school zat, mocht ik daar ook in de vakanties echt gaan werken. Eerst als sorteerder voor de kerstpost, daarna als vakkenleegmaker voor de voorsorteerders (die in een lange rij alle brieven zowat blind in het goede vakje gooiden). Vrij snel was ik een echte besteller die zelfs ook aangetekende stukken mocht afleveren. Was wel vroeg opstaan en pas rond acht uur mocht je op de fiets maar het was prachtig vakantiewerk. Nog later mocht ik ook nachtdienst doen en dat betaalde beter. Mooi werk want in de zomer was er weinig post zodat je vaak vroeg naar huis kon. Twee jaar heb ik een lorrie mogen rijden. Fantastisch want met zo'n lorrie kon je met veel postkarretjes achter je de tunnel onder het station inrijden en op het perron dezelfde karretjes naar de trein rijden. En als de trein weg was gingen we met zijn allen kaarten in de koffieruimte van de NS op perron 2. Dat huisje is er nu niet meer. Heb wel een aparte tijd met de PTT meegemaakt, eerst werden de postzakken (waaraan een kaartje hing waar ze naar toe moesten) binnen het postkantoor gesorteerd en op de wagens geladen. Op het perron moesten we dezelfde zakken weer uitsorteren om ze in de goede trein te kunnen gooien. Een jaar later was alles anders, toen werden de zakken op het kantoor ineens in de goede container gelegd en werden de containers naar het perron vervoerd om direct in de trein te worden geplaatst. Eindhoven kreeg toen (1975?) ook een echt postperron waar volgens mij geen gebruik meer van is gemaakt want ineens werd alle post per vrachtauto naar Den Bosch gebracht. Prachtig werk bij de PTT, zeker als je in de zomer rond vier uur met een postvrachtauto de post bij de buurtgemeentes , zoals Nuenen, moest gaan afleveren. Eigenlijk was je al wat moe, maar met de chauffeur samen de ochtendzon tegemoet , was wel bijzonder. Maar ja, ik werkte er eigenlijk alleen als het mooi weer was. In de winter was er veel meer post en sneeuwde het ook wel eens.

Dat postperron is wel degelijk in gebruik geweest, Mark. Dagelijks werden daar drie zgn. treinslagen verwerkt. Dat perron was eind zeventiger jaren een onderhandelingscompromis om werkgelegenheid in Eindhoven te behouden ondanks de concentratie van de postexpeditie (sortering en overslag) per 1982 op Den Bosch. Ik meen dat daardoor 22 voltijdbanen voor de Post in Eindhoven behouden konden blijven. Toen in de negentiger jaren Postbreed werd besloten geen gebruik meer te maken van het dure treinvervoer, verloor dat perron zijn oorspronkelijke functie. We maakten er een overslag-/distributiepunt van voor palletvervoer annex zgn. opstapplaats voor de chauffeurs van de Eindhovense dependance van de Regionale Transport Organisatie (RTO). De schaar-/hefplateaus waren daar zeer geschikt voor. Het bovendek werd "verheven" tot o.a. extra parkeerruimte en opslagplek voor oud materiaal. En de chauffeurs hadden daarboven hun eigen kantine plus werkplek voor hun teamcoach. Vanaf 2006 is het finito voor het totale complex. En die chauffeurs? Die hebben nu hun opstapplaats op de TNT-vestiging aan de Kanaaldijk Noord 39, met schaarhefplateau!

Leuk hè, die postverhalen! Zullen we met elkaar een (foto-)boek gaan maken?

Wim, gewoon je postfoto's aanbieden aan deze site zoals ook Mark en ik o.a. deden. En dan via het tabje "albums" een eigen fotoboek aanleggen met plaatjes van deze website. Gewoon het gewenste plaatje aanklikken en naar je album verplaatsen en klaar is Klara.

De persoon derde van rechts is Jan van de Laar en zijn functie was hoofd geldzaken. Ik heb 13 jaar op de Keizersgracht 1 in de daar aanwezige telefooncentrales gewerkt als monteur telefooncentrales, in de toenmalige PTT-rang monteur. In de jaren zestig heb ik met Jan op een cursus EHBO in oorlogstijd gezeten. Die werd in de avonduren gegeven in het postkantoor op het stationsplein. Cursusleider was de toenmalige PTT-bedrijfsarts Nieuwenhuizen.