De tentoonstellingslocatie was het Frederik van Eedenplein.
Behalve tentoonstelling was er ook een optreden van de kleine grote man, Louis Davids.

Beste K. v.d. Hoeven, kunt u mij ook zeggen wat voor een soort tentoonstelling dit was? Was het een voorloper van de tegenwoordige bedrijvencontactdagen of was het een huishoudbeurs of misschien wel een heel groot evenement?

Het was een middenstands-vaktentoonstelling met landelijke deelname. Mij viel in de verslagen vooral op: "De fabriek van electro-automatische-grammofoonplatenwisselaars van Carel Cremers uit Tegelen". Die dit wonder der techniek achter glas tentoonstelde. Caféhouders schaffen zo'n apparaat graag aan.

De ALgemeene MIddenstands VAkTentOonsteling was de opvolger van de veel kleinere Emito (Eindhovense MIddenstandstenTOonstelling) van 1933. Voor de vaste bezoekers zijn doorlopende toegangskaarten verkrijgbaar voor f. 2,50 voor het gezinshoofd en f. 2,00 voor de inwonenden.

Als ik moet raden denk ik aan een vakbeurs zoals die b.v. voor ict in Jaarbeurs wordt gehouden, maar deze was bescheidener van schaal (regionaal, niet landelijk). Het is denk ik slechts 1 jaar gehouden.
Zou je details willen weten dan raad ik aan het rhce-archief te bezoeken en daar het Eindhovens Dagblad van mei-juli 1935 op te slaan. Zoekterm Almivato geeft verschillende data dat erover geschreven werd.

In tegenstelling tot wat hier wordt geschreven, was het geen eenmalige voorstelling. Rond 1950 werd op het terrein naast C&A opnieuw een Almivato georganiseerd. Het was in ieder geval voordat het standbeeld van Anton Philips daar zijn eerste plekje kreeg (hij is daarna nog ettelijke keren verplaatst zodat hij steeds een ander uitzicht had). Ik ben er nog geweest hoewel ik, als tienjarige, niet zo interessant was voor de exposanten. Voor mij gold het omgekeerde, waar ook maar iets lekkers werd aangeboden was ik er als de kippen bij. Ik denk dat het vooral een mini-huishoudbeurs was.

Ik zie nu pas dat er twee posters afgebeeld zijn. Verschil? Links (1935) wordt gesproken over 1-16 juni en de rechtse, veel modernere, heeft het over 1-16 juli. Ik denk dat dat aansluit bij wat ik schreef over een naoorlogse Almivato.

Hans en Kees, over de aard van de tentoonstelling van 1950 kan ik niet veel toevoegen, daarvoor is mijn herinnering teveel vervaagd. Ik herinner mij dat het een rechthoekig gebouw was dat bestond uit 2- 2,5 meter hoge houten schotten bedekt met een puntdak van zeildoek. Achteraf denk ik dat om de kosten te bestrijden er ook besloten was de gewone burger toe te laten en daarvoor moest natuurlijk ook wat geboden worden. Dat in 1935 de tentoonstelling op het Frederik van Eedenplein was wil ik graag geloven, maar toen was ik er nog niet.

Dit zegt het RHCe over de Almivato: "Almivato stond voor Algemeene Middenstands-Vaktentoonstelling. Deze werd gehouden in juni 1935 op het Frederik van Eedenplein als opvolger van de Emito, een middenstandstentoonstelling gehouden in 1933. Er werd de nodige zorg besteed aan het briefpapier, dat speciaal voor de gelegenheid werd ontworpen. In het prachtige jaren dertig ontwerp is de skyline van Eindhoven te herkennen, met in het midden de Catharinakerk en het oude stadhuis aan de Rechtestraat. Het moet overigens wel een rokerige toestand zijn geweest in het toenmalige Eindhoven als we afgaan op de vele rookpluimen die de schoorstenen op de tekening uitbraken. De tentoonstelling werd op 1 juni feestelijk geopend. Het terrein bestond uit verschillende hallen en een voorfront ontworpen door ir. Kalff. ‘Tussen de bouwhal en de cabaretzaal is ruimte voor een poffertjeskraam die, zij worden steeds zeldzamer, een oud Hollandsch eetgenoegen voor deze dagen weer in ere zal herstellen’. De gevel van Kalff bevatte de loketten en werden in de avond met schijnwerpers verlicht. Kwekerij Gustaafs uit Geldrop had midden op het terrein een tijdelijke vijver aangelegd. Een andere publiekstrekker was het ‘land des Lächelns’ een heuse Weinstube waar heerlijke wijnen van de beroemde moezeloevers werden geschonken. ‘Men kent deze vroolijke verblijven het best van het witte doek. Knusse tuintjes met wijnranken omlooverd, waarin een vroolijke schenkster het kostelijke vocht reikt aan hem en haar die zich hier komen verpoozen’. Tijdens de opening werd ook het Wilhelmus ten gehore gebracht maar niet tot ieders bekoring: ‘De quasi-Volendamse joffer evenwel, die met een minnelijken grijns en een al te hüpsch gebaar de dirigeerstok hanteerde voor het zwartgerokte en witgestikte orkestje, gaf een allesbehalve waardig cachet aan deze plechtigheid, die naar ‘s lands wijs met ernst en waardigheid behoort te geschieden’. Verschillende ondernemers uit de regio maakten gebruik van de tentoonstelling om zich in de etalage te zetten. Zo trof men bij het binnenkomen van hal 2 de ‘eenvoudige stand van den fotograaf Martien F.J. Coppens met van hem de zoozeer bekende oude mannenkoppen’. Maar ze kwamen ook van verder weg: ‘Sinds eenigen tijd is in ons land smeerkaas in de mode gekomen. De E.R.U Kaasfabriek uit Woerden heeft deze publieke gril aangegrepen om zich als specialist in dit artikel te presenteeren. Het is in stanniool verpakte kaas zonder korst die zich op den dagelijkschen boterham laat verwerken als boter. Een Marker jochie trippelt rondom deze stand en klampt ijverig iedereen aan om van zijn beschuitjes met smeerkaas te proeven’. Een gouden start in Eindhoven dus voor het bekende kuipje, dat 78 jaar later nog steeds in de schappen ligt!