Dit zijn dan dus de Belze Barakken. Maar zijn dat dezelfde die later met "Barakken Strijp" werden aangeduid? In adresboek van 1926 komen deze veelvuldig als woonadres voor. Bartels, sigarenmaker, V.d. Bersselaar, stoker, Boer, arbeider, Bos, fabrieksarbeider, V.d. Breugel, stoker, Brugman-Dongs, huisvrouw en nog tientallen medebewoners. Dus geen Belze WO-vluchtelingen meer. Dezelfde barakken (aanduiding Strijp voor Fellenoord doet vreemd aan), of wellicht toch elders in Strijp?

De Philipsbarakken in Strijp stonden in de buurt van de Lindelaan aan weerskanten van de Frederiklaan.

Als reactie op de vraag van Kees v.d. Hoeven zie foto's 20286 20287 en 20288 uit 2005.

Dank je Hans. Zo blijkt maar weer hoeveel er al op de site staat - ik had wel gezocht maar niet gevonden (barakken zoeken had niet geholpen, ik had blijkbaar op barak moeten zoeken...). Groet, Kees

De loopgravenoorlog van 1914-1918 in België en Noord Frankrijk met de daaraan verbonden verschrikkingen bracht een stroom van vluchtelingen op gang naar het neutrale Nederland. Vooral na de val van Antwerpen op 10 oktober 1914 werd Eindhoven overspoeld met honderden Belgische vluchtelingen. Ze werden opgevangen door de Interneringsgroep Eindhoven, die ervoor zorgden dat zij die geen plaats vonden bij particulieren onderdak kon worden geboden in barakken op het interneringskampje aan de Parallelweg langs het spoor op Woensels grondgebied. Een later gevormde Belgische Kring, genaamd "Patria", deed de rest. Maar het leven ging door en ook hier kwamen mensen te overlijden, die dan begraven werden op het St. Catharinakerkhof. Vanaf 26 oktober 1914 tot maart 1919 hebben 53 begravingen plaatsgevonden, waaronder veel kinderen. In oktober tot december 1914 alleen al 11 kinderen en opmerkelijk in dezelfde periode van 1918 14 volwassenen, waarschijnlijk als gevolg van de Spaanse griep.
Van al deze begravingen is slechts één graf behouden gebleven. Het is het graf van Petrus J. Pasteels en zijn echtgenote Florentine Hagelsteens (1851-1916).
De tekst op de tombe is zeer treffend, de woorden geven duidelijk de heimweegevoelens weer van mevrouw Pasteels: "Voor wapenen moest ik vluchten en nu zal ik niet meer wederkeeren in mijn huis. Ik heb een weg gegaan waarlangs ik niet zal wederkeeren. Ik sterf van groot verdriet in een vreemd land". Uit respect voor hun voorouders lieten de kleinkinderen en achterkleinkinderen dit graf in 1997 restaureren.
(Zie ook de foto's 12272 - 18290 en 19854)

Was de sigarenboer Van Hussen familie van de latere notaris Van Hussen aan de Dr. Cuyperslaan?

Interessant is te vermelden dat in 1919, waarschijnlijk op initiatief van "Patria", een gedenksteen is vervaardigd om hun dank kenbaar te maken aan de stad Eindhoven. De steen is vervaardigd in samenwerking met Piet Bockholts in het atelier van Jan Custers. Onder het wapen met de leeuw van België in het midden, met links en rechts daarvan het wapen met de Nederlandse leeuw en het wapen van Eindhoven, staat de tekst: UIT DANKBAARHEID AANGEBODEN DOOR DE BELGISCHE UITGEWEKENEN AAN DE STAD EINDHOVEN VOOR DE DAAR EN IN DE OMGEVING GENOTEN ONBEKROMPEN GASTVRYHEID TIJDENS DE JAREN 1914 - 1918.
Opmerkelijk is dat deze steen nooit is opgehaald, wellicht omdat de meeste Belgen alweer waren teruggekeerd naar hun vaderland. Rond 1940 werd de familie Pasteels door het atelier Custers hierop attent gemaakt. Zij betaalde hiervoor fl. 25.00 en namen de steen mee. Uiteindelijk is de steen, na ongeveer twintig jaar in familiebezit te zijn geweest, geschonken aan museum Kempenland waar de steen in de opslagruimte verdween.

Uit het oog uit het hart is ook hier van toepassing.

Hr. Vervest, notaris Paul van Hussen 1933 - 2008, is inderdaad de zoon van de "sigarenboer".

Zie afbeelding gedenksteen 1914-1918 - Belgische vluchtelingen - foto 11593.

De barakken Strijp lagen inderdaad tussen de Frederiklaan en de Kastanjelaan in volgens het adresboek van 1926. Er zijn geen kaarten van, maar het wordt wel in de lijst van de annexatie genoemd. De barakken bij het spoor zijn dus niet de "Barakken Strijp". In het adresboek van 1920 wordt het helemaal niet vernoemd, ook niet de mensen die er op dat moment woonden. Wel in de adresboeken van 1922-1926. Waarschijnlijk zijn ze tussen 1926 en 1934 weer afgebroken, want in 1934 wordt het helemaal niet meer vernoemd.
Wat betreft de barakken bij het spoor, volgens mijn informatie lagen die náást de Christinelaan.

In het adresboek van 1920 komt wel het Strijpse adres E178a voor. In de oude nummering van het Philipsdorp komt dit overeen met een woonvorm die lag tussen het latere huisnummer Frederiklaan 60 (hoek Frederiklaan - Essenstraat, was vroeger E178) en 62 (eerste woning na de MTS gezien richting Strijp, was vroeger E418). In Strijp kenden we zowel een woonvorm voor meerdere alleengaanden die in een soort slaapzaal sliepen als ook gezinswoningen.

De Barakken Strijp zijn goed te zien op luchtfoto 809. Aanvankelijk 8 stuks, na de bouw van de bedrijfsschool nog 5, zie foto 26199

In sept. 1919 meldt een krantenartikel dat Philips in Strijp 24 noodwoningen gaat bouwen. Mogelijk waren dit de Belze barakken die rond dezelfde tijd te koop werden aangeboden? Bij mijn onderzoek naar de bewoners van de Frederiklaan tussen 1910 en 1970 (inclusief de barakken) kom ik zeker 44 huisnummers tegen voor die barakken. In 1930 vertrokken de laatste bewoners. Enkele barakken hebben nog dienst gedaan voor de Philips bedrijfsschool. Kijk ook eens naar foto 34026.

De Belze barakken stonden niet in Strijp maar in Woensel. Of Philips hier ooit noodwoningen in heeft gevestigd betwijfel ik. Philips heeft ze wel gebruikt om een deel van de bedrijfsschool erin te vestigen, voordat de nieuwe school aan de Kastanjelaan werd gebouwd. Dat ze in 1919 te koop werden gezet kan wel kloppen, de Belgische vluchtelingen konden weer naar huis na afloop van WOI.

De Belze barakken zijn ná WO I nog een tijdje blijven staan. Zie foto 24466 uit ongeveer 1923. In 1939 was een deel al afgebroken (foto 21209) en in of vlak na WO II is de rest afgebroken (foto 30501 uit 1946).