Bijdrager Hennie de Groot
Jaar: 1918
Onderwerp.: Kunst / Kunstwerken / Kunstmonumenten |Monumenten |Overige Monumenten
Gedenksteen Belgische vluchtelingen
| Beschrijving | Belgische vluchtelingen gaven in 1918 opdracht tot het vervaardigen van een gedenksteen te herinnering aan de Eindhovense gastvrijheid. Waar de steen nu is? Hoogstwaarschijnlijk in de kelder van museum Kempenland. Op de steen de Wapens van Nederland, België en Eindhoven. De tekst op de gedenksteen; 1914-1918. Uit dankbaarheid aangeboden door de Belgische uitgewekenen aan de stad Eindhoven voor de daar en in de omgeving genoten onbekrompen gastvrijheid tijdens de jaren 1914 - 1918. |
|---|---|
| Geplaatst op | 12-05-2007 |
Reacties
Naam: Peter Vermeulen
De steen is vervaardigd door Piet Bockholts en Jan Custers en bleef tot 1940 in de werkplaats van Custers onafgehaald achter. Léon Pasteels (ja, de eigenaar van de Romulus-sigarenfabriek) heeft hem voor 25 gulden gekocht. Na zijn overlijden is de steen aan het gemeentebestuur van Eindhoven aangeboden. (Eindhovens Dagblad 29-08-1998)
Naam: Gerard Strijards
Eindhoven heeft inderdaad op ruime schaal de burgerlijke vluchtelingen uit Belgisch Limburg en de Belgische Kempen gastvrijheid geboden. Daarbij speelde het particulier initiatief van rooms-katholieke zijde een grote rol in de eerste vier maanden van 1914 toen de oorlog uitbrak. Dus de maanden augustus, september tot en met november. Kloosters, liefdesgestichten, internaten deden hun charitatieve werk. De rijksoverheid werd door de gigantische instroom van deze vluchtelingen enigszins overvallen. Het duurde wel even voordat zij op gang wist te komen; ze was er voornamelijk op uit om de Belgische uitgewekenen zo snel mogelijk zo ver mogelijk van de zuidelijke grenzen te deporteren boven de grote rivieren. Zij vreesde dat de Kempenaren de Nederlandse neutraliteit door vijandelijke uitlatingen jegens de invallende Duitsers in gevaar zou brengen, en inderdaad, het "Eindhovensch Dagblad" gaf aan het vluchtelingenvraagstuk ruim plaats en stak niet onder stoelen of banken wat het vond van de verwoestingen die de Duitsers in de Belgisch Kempen teweegbrachten. Het bracht de brandstichting van de rooms-katholieke Universiteit Leuven dagen lang op de voorpagina en de moordpartijen rond Hasselt eveneens. De Eindhovenaren bleven de wijkelingen royaal opnemen zonder zekerheid van rijksbijdragen of schadeloosstellingen. En die kregen zij later ook niet. De gemeente wel, maar ook maar mondjesmaat. En België was ná de vrede niet bereid de knip te trekken. In 1918-1919. Daarom zou deze steen toch weer een officiële plaats moeten hebben volgend jaar in 2014, in een van de genoemde maanden. Want de Eindhovenaren hebben zich humanitair méér dan keurig gedragen. Dat mag best herdacht worden. En het hoeft niet onder stoelen of banken te blijven. En ook niet in een kelder te blijven prijken. De steen is er tóch.
Naam: Gerard Strijards
Alles bij elkaar waren het 1.300.000 civiele vluchtelingen die in die maanden de grens overkwamen. Daarnaast nog eens, na de val van de citadel Antwerpen, 30.000 militairen die hun hogere kader waren kwijtgeraakt. Naar Eindhoven werden vooral probleemgevallen gedirigeerd door het Militair Gezag: prostituées, besmettelijk zieken, deserteurs, vagebonden, veroordeelde misdadigers. Ze kwamen naar deze stad (uiteraard onder dwang) omdat Kempenland in "staat van beleg" was, zodat deze groepen makkelijk van hun vrijheid beroofd konden worden of onder vrijheidsbeperkend toezicht geplaatst. Tenminste, dat dácht de Opperbevelhebber van Land- en Zeemacht. De rechter dacht daar later anders over. De moeilijkheden die de Eindhovenaren hebben ondervonden, culmineerden uiteindelijk in een interpellatie in de Tweede Kamer. Dat was in 1916 héél wat. In tegenstelling tot nu, nu het ene "spoeddebat" na het andere wordt aangevraagd in de Tweede Kamer, keek het oorlogskabinet daar lelijk van op. Toch is het nooit tot haatzaai-demonstraties gekomen in het Eindhovense. Wel tot demonstraties door de Nederlandse Christelijke Boerenbond in 1917 gericht tegen de graanrequisities. Maar toen had de regering het ook wel erg bont gemaakt. We zijn het vergeten. Volgend jaar is dat allemaal een eeuw geleden. Dat Eindhoven in die frontlinie lag, niet gewapenderhand, maar wel in een etappengebied.
Naam: Lieke Slegers-Roijers
Voor de demonstraties door de Nederlandse Christelijke Boerenbond, zie foto 22068.
Naam: Leo Wijnen
Zie ED van 18 dec. 2013, pagina 26-27. Belgische gedenksteen na 95 jaar alsnog officieel onthuld. Artikel over deze gedenksteen...