Ad, ik heb die trappen ook vaak beklommen, zonder lood in de schoenen, ik kwam voor de zoon van de tandarts, Wim, die was n.l een klasgenoot van mij op de lagere school. Het gekke is dat ik de vader zelf vrijwel nooit heb gezien, wel zijn moeder. Wim had een kamer met balkon dat uitkeek op de tuin van Fens. Vanaf het parkeerterrein kun je het zien. Overigens de naam was Huiskes, zonder N.
|