Tegenover het slachthuis was de eerste rolschaatsbaan van Eindhoven, de Eindhovense Rolschaats Club (E.R.C.). Hier ben ik op les gegaan en met de showgroep vele malen naar Frankrijk gegaan om daar de fakkel te halen voor de 18 septemberfeesten.

De tweede rolschaatsclub was gevestigd achter het 'Paulushuis' in de Strijpsestraat. Mee opgericht door kapelaan de Jong. Later is deze club verhuisd naar de St. Trudostraat en heeft de naam: Rolhockeyclub Lichtstad gekregen.

Langs het hek van de E.R.C. tegenover het slachthuis liep zo'n echt cross-paadje waar wij, als we terugkwamen van de IJzeren Man, overheen reden met de fiets. Ik ben daar een keer vreselijk in het prikkeldraad gevallen en heb daar nog een litteken van op mijn been.

Tegenover het slachthuis was café Insulinde gevestigd, naast de E.R.C. Dit café annex transportbedrijf (vleesvervoer) werd uitgebaat door de fam. van Stekelenborg. In dit café werden zaken gedaan tussen de vleesgrossiers en de boeren die hun vee in het slachthuis afgeleverd hadden.
Als kleine jongen mocht ik in de vakantieperiode op maandagmiddag (verplichte winkelsluiting) met mijn vader (Slager Thijs aan de Kempensebaan 22) mee. Terwijl hij de inkoop voor de winkel regelde, zat ik in het café aan een flinke pint limonade.

Hier begonnen alle trainingsritten van Wieler Club het Zuiden. In het voorjaar 's zondagsmorgens en in het seizoen iedere dinsdag- en donderdagavond. Van af dit punt duizenden kilometers gefietst. Jan Lodewijks en Jan Klip reden mee op een motor.

Wanneer iemand nog foto's heeft van het slachthuis zou ik ze graag tegemoet zien. De voltooiing van de rondweg staat overigens los van de sloop van het slachthuis. Deze rondweg was al klaar voordat het slachthuis gesloopt was. Bovendien ligt het slachthuis terrein volgens mij nog steeds braak.

Het slachthuis ken ik nog. Meer levende herinneringen heb ik aan het dierenasiel dat er in de jaren '50 tegenover was gevestigd. Mogelijk dat de rolschaatsbaan daarna die plek heeft overgenomen. Maar over het asiel... Ik mocht van vader een hondje. Loekie. Maar Loekie was ziek en gaf geregeld over. Vader boos. Loekie moest terug. Ik in tranen. De volgende ochtend, wie stond er te piepen bij het tuinpoortje? Loekie! Ik blij maar 's avonds, na zijn werk, bracht vader het beestje weer terug. En wie stond de volgende ochtend aan de keukendeur te blaffen? Loekie!!! Tegen zoveel hondentrouw kon vader niet op. Het hondje mocht blijven. Hoe het diertje steeds uit het asiel wist te ontsnappen en (al na 2 dagen!) de weg naar ons thuis kon terugvinden is nog steeds onbekend.

Beste Jack
Tegenover het slachthuis staat nu een gebouw waar de stadsbussen onder gebracht worden, nou daar was de Rolschaatsclub E.R.C Het was de eerste rolschaatsclub van Eindhoven.

In het meest linkse huis woonde van den Akker die aan het slachthuis verbonden was, in welke functie weet ik niet meer. Wel ontmoette ik indertijd bijna dagelijks zijn zoon Arie, is deze niet getrouwd geweest met Emely Corbey ? Arie is overleden zoals ik me meen te herinneren aan een aankondiging in het Eindhovens Dagblad, Wij ontmoetten elkaar vroeger waarschijnlijk naast onder andere de IJzeren Man ook als ik het wel heb op de hangplek bij de eerste gaslantaarnpaal rechts op de Pauwlaan hoek Parklaan.

In 1965 werd op de rolschaats-club aan de Insulindenlaan "het Skateboard" gepresenteerd (als eerste in Nederland). Deze plankjes werden gemaakt door de rolschaatsfabriek in Deurne... Is er iemand die me wat kan vertellen over die skateboards en over rolschaatsfabriek of over die demonstratie?. Namen van mensen die daar werkten of op die skateboards reden...? Alles is welkom! alvast bedankt

Rechter gebouw is goed te zien op foto 6026 en staat er nog steeds.Het terrein ernaast  is nog steeds braakliggend en ik verbaas me erover dat daar nog steeds niks gebouwd is, gezien de expansiedrang in Tongelre.
Wellicht dat er meer in de aarde ligt dan we willen weten?

Een grappige schrijffout maakte de ansichtproducent hier: het is geen abbatoir maar abattoir.

Ik was bij deze demonstratie aanwezig maar het is al zolang geleden dat ik me het bijna niet meer kan herinneren.Het enige wat ik weet dat deze fabriek uit Deurne Ter Strake heette o.i.d. Ik durfde niet op zo'n plank te staan , daar ik als rolhockeyer te ongeoefend was om het risico van botbreuken te nemen.

Ik weet nog goed dat in de jaren '50 tegenover het slachthuis de renners die aan de Tour de France hadden deelgenomen zich op de openbare weg verkleedden om daarna hun startgeld te gaan verdienen met een paar rondjes meerijden in een plaatselijk wedstrijdje en na korte tijd weer hun biezen pakten om elders hetzelfde te doen. Ik geloof dat ze zo op een dag wel vier of vijf plaatsen afgingen om op die manier hun inkomen op te krikken. Ik heb daar een handtekening aan Woutje Wagtmans weten te ontfutselen. Het heeft een tijdje als bladwijzer gediend, maar is bij een verhuizing door mijn moeder weggegooid tegelijk met alle tekeningen en andere kostbaarheden die ik tot dan toe verzameld had. Bij het slachthuis heb ik een keer een ruit ingegooid omdat ik het zo gemeen vond onschuldige dieren te doden.