Enkele van de panden van omstreeks 1922(?) zijn bij het Engelse bombardement van 31 maart 1943 verwoest, o.a. van de familie Dumoulin, die ik goed kende, waarbij o.a. hun vader naar ik me meen te herinneren werd gedood. De familie trok toen naar de Petrus Dondersstraat no 1 in het Witte Dorp. Bij die luchtaanvallen vielen doden o.a. in de Willemstraat en op het Wilhelminaplein. Ik zag de bommen uit een der vliegtuigen tuimelen, toen ik in de Lijmbeekstraat met V.d. Waardenburg voor zijn huis stond te praten.

In de nacht van 30 op 31 juli 1942 werden in de Mauritsstraat de nummers 18, 20 en 22 verwoest door Engelse bommen waarbij zes dodelijke slachtoffers te betreuren waren. Daarbij ook de heer en mevrouw Dumoulin, die op nummer 22 woonden.

Het gebouw met het torentje rechts is ook verwoest tijdens het bombardement. Wij noemden die plek in onze jeugd 'het kapotte huis'.

Bij de reactie van Jan van der Meulen van 12 augustus 2007: de broers en zussen Dumoulin zijn na het bombardement (door Engelse toestellen die een raid op de Philipsfabrieken uitvoerden) gaan wonen in de Petrus Dondersstraat 9 (niet 1).

In mijn herinnering meende ik dat o.a. de heer Dijkzeul op een der eerste huizen links in de straat woonde. Hij was getrouwd met een van de dames Dumoulin. Diverse malen ben ik bij hem thuis geweest, maar het nummer is mij onbekend.

Op foto 20395 zie je Arthur dat de verwoesting door het bombardement wel aan die rechterkant maar iets verder was. Later zijn op die open plek appartementen gekomen. "Het kapotte huis" was inderdaad een begrip voor ons in de vijftiger jaren. In de kelders stond water, waar je zelfs salamanders kon vinden en spannende plannen kon maken. Met het gips dat je er vond kon je krijten. Met wat risico klom je binnendoor tot de bovenste etage en vanaf die hoogte keek ik dan op de plaats achter ons huis in de Nassaustraat waar we toen woonden. Thuis niets gezegd natuurlijk.

Prachtige voorname straat nog in die tijd. Wat aan de architectuur van de huizenrij aan de rechterkant nog meer opvalt behalve de beide torens zijn de erkers aan de voorkant met balkon erboven en de zich een aantal malen herhalende ver naar voren komende hoge uitbouw met grote dakvlakken.Tussen 1950 en 1960, toen ik er rondliep, was de huizenrij in de Mauritsstraat gewoon vlak en zonder reliëf in mijn herinnering. Wie kan dit ophelderen? Misschien Peter Vermeulen? Dank alvast.

Ik woon sinds 1984 op nr. 22 en het achterste gedeelte van het oude huis is nog intact. Het was de keuken met schouw en granieten aanrecht. Inmiddels is het een slaapkamer.

Door die bommen heb ik nu nog een litteken op mijn voorhoofd. Naar huis terugkerend van de bewaarschool probeerde ik over het gapende keldergat te springen, maar ik kwam met mijn kop op een gemetselde stenen rand terecht. Dat was de eerste keer dat ik gehecht moest worden, vele volgende keren zouden volgen.