Ik herinner me nog een sloot langs en parallel aan het kanaal (zuidzijde). Deze verdween bij de Tongelresestraat onder de grond en kwam vlak bij de Dommel weer tevoorschijn. Ik dacht dat het de Laak was. Zie ook foto 7641 maar mogelijk werd de sloot hier alleen door gevoed. We hebben als verkenners eens naar de bron gezocht. Echter vergeten of we hem gevonden hebben. Dit moet dus ergens tussen 1948 en 1954 geweest zijn.

De heer Voorhoeve, van wie ik de foto heb geleend, dacht zeker te weten dat dit watertje onder het kanaal doorliep.

Daar rechts op het dak, is dat niet een duivengewenningstil? Ik meen mij te herinneren dat dit toegepast werd om jonge duiven in den beginne buiten te laten. Eenmaal gewend kon de kap eraf.

Het water langs het kanaal was de kanaalsloot met het water van de Laak.

Het watertje heeft daar heel lang gelopen en waterde in de Dommel af, in de kademuur ongeveer 25 meter vanaf de brug aan de Kanaalstraat. Stroomopwaarts aan de zuidkant ziet men nog de forse opening. Langs de Kanaaldijk is hij nog lange tijd zichtbaar geweest, het langst bij het huis voorheen van Gebbink een kleine 60 meter richting Geldrop vanaf de Tongelrese brug, hetgeen thans nog zichtbaar is. Op het laag gelegen terrein achter de huizen van de Bleekstraat stonden een 15 kleine huisjes. Wij noemden deze huisjes De Leeuwenkuil. Was dit mogelijk de officiële naam?

Het watertje liep tussen de panden 2 en 3 respectievelijk voorheen van Laarhoven (Kessels, Hiva, voorheen Booms bouwmaterialen enz.) en het pand van Smeets groothandel in eieren). Naast Smeets woonde Frans Hendriks directeur van de Koopvaart die een wekelijkse beurtvaartdienst per schip onderhield tussen Eindhoven en Amsterdam. Kantoor Koopvaart aan het Havenhoofd. De NV Hiva voorheen Booms had haar kantoor, tegelhandel, showroom enz. ook aan de Bleekstraat en een bedrijf in Son aan het Wilhelminakanaaal.

De foto geeft een goede indruk van het slootje en de directe omgeving zoals ik het van mijn jeugd herken. Of het water stroomde herinner ik me niet en als het het deed was het minimaal. Je kunt je ook afvragen waar het naar toe stroomde, maar richting de Dommel lijkt logisch. Gelukkig ben ik er nooit ingevallen, wel natte voeten opgelopen.

Volgens mijn ouders had dat watertje nog al indruk op mij gemaakt, aangezien ik daar het menige ingegooid moet hebben, van de koffiepot tot mijn schoenen aan toe, met het gevolg, dat er in nood een paar schoenen zijn geleend. Mijn ouders zijn daar echt niet blij mee geweest, denk ik.