De Woenselse Catharinastraat, de huisjes van de Tramweg Maatschappij de Meierij.

Naar mijn mening was dit de Christinestraat. Die liep voor de aanleg van het hoogspoor van de Gagelstraat naar de Oude Bogert vlak bij het oude belastingkantoor en drukkerij Vrijdag. Het waren kleine huizen en ze vielen op omdat je vier treden naar beneden moest. Ze stonden ver onder peil, waarom? Dat weet ik niet.

Dit was de Christinalaan. Mijn tante heeft daar altijd gewoond, en omdat mijn moeder veel in het ziekenhuis lag, was dit mijn tweede thuis, vandaar dat ik nog steeds een zusverhouding heb met mijn nichtje. Achter de huisjes was Drukkerij Vrijdag, waar nogal wat ratten zaten. Als we dan naar de wc moesten, die in de schuur was, zag je er wel eens een zitten. Dus stelden we dat zo lang mogelijk uit. Van rechts naar links woonden er de familie Pals, dan mijn tante de familie Van Boxmeer, vervolgens Roestenburg en Coppens. In het spoorwachtershuisje aan de andere kant de familie Van de Weijdeven. Ze hebben het nu over geluidsoverlast, maar wat denk je als daar een trein voorbijkwam?

Inderdaad de Christinelaan, zie foto 2464. Ik was iets te veel uit mijn geheugen bezig. Een van de vroegere bewoners, mevrouw Hanique-Pals, heb ik daar kortgeleden nog over gesproken.

Ja Hans, dat was Jo Pals. Een zus van haar, Nellie Pals, zie ik nog wel eens bij een vriendin van mij. Dat is nl. haar schoonzus.

Al vele jaren zoek ik een betere foto van de huisjes aan de Christinalaan. Mijn grootouders woonden in het linkerhuisje. De vrouw van Toon Roestenburg was de dochter Stien van de familie Coppens.

Ik herinner mij de huisjes nog heel goed. Het was plezierig spelen aan de overkant van de flat waar ik woonde. De sloot van drukkerij Vrijdag was stinkend smerig met drukolie. Over vervuiling gesproken. Ooit was mijn tante uit Amsterdam op bezoek en had een mooie spaniël bij. Ik ging op de wei aan de overkant spelen en maar stokken gooien. Het was tijd om naar huis te gaan en ik gooide, in mijn kinderlijke onschuld, de stok in de sloot. Ja zeg, de hond erin. Wit/zwart was blauw/zwart. Met die vuile hond de winkel door en afwassen en mijn tante woedend. Om nooit te vergeten.

De datering op 1955 kan m.i. niet juist zijn. Toen was het hoogspoor al aangelegd, en dit deel van Woensel vrijwel platgegooid. Op de foto zijn nog geen sloop/bouwactiviteiten van het hoogspoor te zien. Kort na 1945 lijkt me een meer waarschijnlijke datering.

De spoorwegovergang staat ook op foto 12423. Kan dus ook vooroorlogs zijn, elektrificatie is volgens sommigen op deze site pas omstreeks 1938 uitgevoerd.

De Christinalaan was erg lang want die liep door tot aan de Steenstraat. De textielfabriek van Baekers Raymakers lag eveneens aan de Christinalaan. Vreemd is dat, omdat de enige verbinding tussen deze huisjes en de fabriek de spoorsloot was. Hier was de opslag van de luciferfabriek en een stuk grond van Baekers Raymakers waarop later de sportvelden van Woenselse Boys werden aangelegd.

Beste Cor, deze huisjes stonden waar nu de parkeerplaats is van het politiebureau en zijn in 1953-1954 afgebroken. Toen is er een parkeerplaats gekomen met het hoogspoor en daartussenin lag de weg naar de Lijmbeekstraat en de luciferfabriek en Bakers Raaijmakers. Het Woenselterrein lag aan de Lijmbeekstraat, naast de luciferfabriek. Ik ben ooit bijna verdronken in de sloot die daar liep, daarom weet ik dat nog zo goed. Ik woonde in de Gagelsteeg 7.

Ik herinner mij heel goed dat de Mathildelaan werd verbreed in februari 1953. Het was namelijk op zondag 3 februari als wij naar de kerk gingen, dat de straat open lag vanwege de werken aan de straat. Wanneer de huisjes werden afgebroken weet ik niet, maar het zal toch wel ongeveer rond die tijd zijn. 3 februari 1953 was de grote waterramp in Zeeland en het zit zo in mijn geheugen gegrift. In de kerk predikte de dominee erover. Als 7-jarige pakt dit heel erg.

De watersnoodramp in Zeeland was toch op zondag 1 februari 1953?

Klopt Leo. Ik denk ook dat Netty er een jaartje langs zit. Het hoogspoor werd pas op 28 november 1953 geopend waarna de werkzaamheden aan de weg, samen met het opbreken van het oude spoor, konden beginnen. Bovendien begonnen op die zondagmorgen pas de eerste berichten over de ramp binnen te druppelen en kon de dominee nog niets weten over de omvang hiervan.
Overigens geeft foto 24466 een mooi overzicht van de situatie ter plaatse.

Over het jaartal, 1955 zou best eens goed kunnen zijn. Op het bord links van de overweg staat: "Overweg opgeheven". Zo te zien aan de kinderkopjes wordt hij ook opgebroken. Ik zou zeggen: na 1953. Nog een mooie foto om te vergelijken is luchtfoto 29152 uit 1950. Hier is de overweg nog volop in gebruik.

Hoe verder je zoekt, hoe meer je vindt. Deze huisjes hebben er nog een aantal jaren gestaan, getuige de luchtfoto die op 20 juni 1961 is gemaakt, foto 24974.

Tini, bingo. Het bord "Overweg opgeheven" is zeer bepalend voor de datum. De achtergrond van deze foto is wat vervaagd, maar rechts op de foto zie je het 'Stroomhuis' en links daarvan nog huizen op de Harmoniestraat. Daarvoor in een vage streep de spoordijk.

OK Leo. Ik zat er even naast met 1 februari. De dominee had het wel degelijk over de watersnood in zijn gebed en preek Tini. Als 7-jarige pakt dat wel. Nog veel plezierig gepuzzel met details vanuit België.

In 't rechtse huisje ben ik vaak gekomen, ik speelde altijd met 'n meisje (helaas de naam vergeten) dat daar woonde. Het was er altijd gezellig. Ik woonde in de Harmoniestraat bij mijn oma en opa.

Leuk om dit terug te zien. Ik zie wat vragen over foto's. Ik heb nog foto's van de tuin en zijgevel van de woning van mijn opa en oma Coppens-Gilsing. Mijn vader heeft mijn neef nog ooit uit de oliesloot getrokken. Hij stond op zijn kop in de blubber. Frikko was dat. Mijn opa fokte keeshonden en samen waren zij zeer schoon met het onderhoud en schoonhouden van de dieren en het hok. In het 2e huisje woonde mijn oom Jaan met Maria. Hij werkte bij de BBA op de bus. Roestenburg zat al lang op de Strijpsestraat en daar heb ik ook nog foto s van. Ik heb daar rond 1952-1953 ingewoond in de Christinalaan. De meisjes van het 2e huis waren Henny en Emmy Coppens. In 1952 dacht ik was er 's morgens een ontploffing op de Emmasingel bij Philips. Mijn oom was daar hoofdportier. Op 1 februari 1953 heb ik bij de familie Pals nog naar de radio geluisterd. Daar was het nieuws van de watersnoodramp. De huisjes hebben jaren leeggestaan.

Hallo Chris. Ik ben zwaar benieuwd van wie jij er eentje bent. Ben jij een zoon van Christ, die in de buurt van de Mercuriuslaan heeft gewoond of nog woont? Zo ja, dan zijn wij jaren lang bevriend met elkaar geweest. Jouw opa en oma waren reuze aardige mensen, we hebben wat afgeravot bij hen in de buurt op den "Bult". Doe je vader de groeten, vooropgesteld dat hij nog in leven is. Ik ben Willy van Oers van het Eindje. Ik hoop dat ik wat van je hoor.

Nog een reactie over 1 februari, Watersnoodramp. Het was inderdaad een zondag en al vrij vroeg kwamen er via de radio berichten over de watersnood. In de loop van de ochtend kwamen er ook steeds meer berichten van mensen die met een aantal anderen op weg waren om te helpen. Alle voetbalwedstrijden werden afgelast, behalve 1. PSV speelde thuis tegen het onbekende TEC uit Tiel en verloor met 1-0. TEC was in de zomer van 1952 gepromoveerd uit de tweede klasse via een beslissingswedstrijd tegen een Limburgse club, n.b. op het terrein van PSV! De ondankbare mannen uit Tiel wonnen het volgende seizoen, 1952/53 beide wedstrijden tegen PSV. Maar dat kon niet voorkomen dat ze toch degradeerden en nooit meer op het hoogste niveau zouden terugkeren.

Paul, wa witte gij toch veul allemal. Als ik da allemal zo lis dan hedde gij toch veul mi gemakt in oe leve. Gij hai un rijk leve, of nie?

Da hedde goed gezien, Bert. Ik heb veul meegemaakt en van vruuger wit ik ook nog veul. Da komt omdat ik in 1955 verhuisd ben naar Amsterdam en pas vorig jaar teruggekeerd ben en me nog bijna alles uit mijn jeugd herinner, met de bijbehorende beelden. As ge altijd in Eindhoven gewoond het, dan hedde da nie, er is zoveul veranderd dagge nie mer wit wa wanneer afgebroken is. En ge wit da ze nerges zo goed kunnen afbreken as in Eindhove, en vervangen door nieuwe dingen. Gij het alles meegemoakt, watter anders geworre is, en da hedde zelf bijgestoan, moar das zoveul da kunde nie allemaol onthouwe.

Da is inderdaad zo Paul, da hedde gij wir schon gezeed. Op un gegeven moment werd er zuveul gesloopt en gebouwd en verbouwd da ut nie bij te houwe was. want ge hai het zelf te druk, met speulen en achter de meskes an. Ik heb wel veul stan te kijken bij de bouw van het Evoluon, da was bij mij un stroat verder toen. Er is doar nog un dodelijk ongeluk bij gebeurd. Het terrein war nu het Evoluon stoat was vruuger een grote boomgaard. Hil dat gebied stond vol met appels, peren, kersen en walnotenbomen. Ik heb toen ik nog un menneke woar voak peren en appels op een illegale manier angeschaft en onder munne trui meegenomen. Dieje boomgaard was zo groot, ik dacht, ach een of twee pruimkjes mist men hier nie. Un schon verhoal, uit het leve gegrepen, munne bruur was un keer meegegoan. Hj wilde an de walnoten, hij klom in zunne boom, om op een tak te goan stoan, en op en neer te wippen, zoda die walnoten noar beneden vielen. Da ging effe goed, tot die verrekte tak afbrak en meneer was eerder beneden dan de walnoten. Dat leverde een zakje walnoten op, die niet te pruimen woaren, moar goed woaren vur in unne katapult, en het leverde hum ook nog twee gebroken polsen op. Daar moest ik verrekkes om lachen toen, ik zee tegun hum, knuppel, wippen doede nie op unnu tak. Toen we er mee thuiskwamen hadden we heul veul uit te leggen, woarbij ik van de inne verbazing in de andere viel, toen mijn bruur uitlee hoe het gebeurd was. Van hetgin wa hij vertelde snapte ik niks van, ik dacht, ik was er toch bij. Ons vadder en smoeder geleufde het volgs mij ok nie erg, moar goed, vlug noar het ziekenhuis. Toen hij terugkwam lag ik krom van het lachen, alle twee zun ermen in het gips, innu op zun buik en de ander op zijn rug. Ik docht da wordt moeilijk eten en krabben. En ik vroeg hem woar wip je nu nog op, nie mir op un tak zi tie. jaaaa' dat was uit het leve gegrepen.

Die boomgaard lag tussen de Tilburgseweg, rondweg-Beukenlaan, Noord-Brabantlaan en was dus een flinke lap grond. Ik heb nooit geweten wie de fruitteler c.q. eigenaar was terwijl ik er toch heel vaak in zat. Ik liep over het Gelderlandplein naar de Zevenaarlaan en aan het eind van die straat klom je over het hek de boomgaard in. Weet iemand wie de eigenaar van die boomgaard was?