In de Poort van Kleef dronk ik op 7 maart 1967 mijn laatste Nederlandse pilsje. Niet dat het nieuws betreft dat de wereldpers haalt, maar voor mij vind ik het een leuke herinnering. De broer van Peer Markus was er ook bij, en verklaarde mij nog voor gek om te verhuizen naar Zuid-Afrika.

Wie heeft hier nog meer zijn laatste pilsje gedronken?

Kan me de reactie van broer Marcus voorstellen, Arthur. Van het slaperige Eindhoven naar het turbulente Johannesburg e.o. Mandela zat al 4 jaar vast en Verolme mocht dat jaar geen duikboten leveren aan het land. Je hebt daar zeker regelmatig wat sterkers gedronken om het heimweegevoel naar De Poort van Kleef te onderdrukken?

Mijn laatste pilsje in de Poort van Kleef heb ik gedronken in 1982 toen de niet tot mijn favorieten behorende Heuvelgalerie gebouwd moest worden. Voor Bert met zijn fraaie sik was dat een emotioneel moment omdat hij er in 1951 al als kelner begonnen was en voor velen van ons een letterlijk einde van een geliefde plek uit onze jeugd.

Zelfs mijn vader (daar kom ik nu pas achter, ruim een jaar na zijn overlijden) dronk hier af en toe vlak na de oorlog, samen met onze Engelse bevrijders, een pilsje. Hoorde helemaal bij Eindhoven, over diverse generaties.

Bert Beks de eigenaar is een half jaartje geleden overleden. Hij was een van de fijnste mensen (kasteleins) van de Markt. Jammer dat hij zijn kroeg niet zuiver kon houden van de drugs, het is daar en in de White Horse begonnen in Eindhoven. Ik ben er veel gekomen in mijn jonge jaren, heel gezellig achterin met livemuziek.

Het éérste pilsje dat ik hier dronk, stond achter een omhoog geschoven raam tijdens een feestdag. Ik denk zo'n paar maanden na de bevrijding. Het raam was omhoog geschoven en als jonge jongens wachtten we even tot de dans ingezet werd. De tafels stonden overvol glazen bier en iedereen was aan het dansen (schuifelen) in dat kleine smalle pijpje, waar de bar links nog de meeste plaats in nam. We dronken als volleerde zuipers, gewoon buiten staand, de glazen leeg die de ober zojuist gebracht had. En natuurlijk steeds luider lachen op de kosten van onze bevrijders. Ik denk dat dit mijn eerste kennismaking met bier geweest is en niet de laatste.

Helemaal mee eens, Jan, de naam Bekx schrijf je overigens zo.

Zie links van de Poort café VOX, gerund door Willie van Hoof, broer van... Daar dronk ík mun eerste pilske in 1975 (15 jaar oud).

Ons laatste biertje bij Poort van Kleef was toen Tini en ik goedendag gingen zeggen, bij Nell en Wim Rademakers 7 juli 1959. Twee dagen later vertrokken wij naar Canada.

Café VOX, een en al gezelligheid zeker met de carnaval in die tijd. In het café was een schoolbord bevestigd waar met krijt stond geschreven: Als je bij Voxy binnenstapt, staat daar alweer 'n bier getapt... (de rest van de tekst ben ik even kwijt). Wel ging de tekst goed samen op de muziek van Casey and the pressure groupe SOUL-TANGO. een gouden vondst, iedereen zong het mee. Daarom is het bij mij ook blijven hangen als ik dat nummer nog eens hoor.

Heel wat uurtjes daar doorgebracht in mijn jeugdjaren. Wij zaten vaak in het middengedeelte bij Thelma of achter bij Willem en Sjaan. Jammer dat die kroeg er niet meer is. Bert we zullen je missen.

Wie kan zich de naam Ans Vos nog herinneren? Volgens mij werkte zij, in het midden van de jaren '60, bij Poort van Kleef. Een goede bekende van haar was Cis van café Olympiade.

Ans Vos was een van de twee dames die de bar in het voorgedeelte runden. Zij was voor veel jongemannen een vertrouwenspersoon en werd daarom schertsend vaak moeder genoemd. Waar ze uiteindelijk is gebleven weet ik niet. Of ze mogelijk nog leeft nog minder.

Ans Vos is een paar jaar geleden overleden. Ze heeft het laatst nog gewoond in Stratum. Ze was getrouwd met Kees de Zeeuw (ook al overleden) en hij was evenals Ans geen onbekende bij Café Olympiade. Ze hebben midden zeventiger jaren Café 't Vosje gerund in de St. Catharinastraat. Na een hersenbloeding van haar zijn beiden daarmee gestopt.

Er heeft ook een ober gewerkt die Kried heette. Als wij er van Winters groothandel dranken kwamen lossen, moesten we door de danszaal waar het erg donker was. Een uitspraak van Kried (die homo was), die ik nooit vergeet was een uitspraak op mijn gezegde "Ik zie hier geen flikker" waarop Kried, die achter mij liep antwoordde met zijn vrouwelijke stem "wa denkte van mij". Bert was een neef van mijn moeder en heeft na de Poort ook nog een goedlopend café op de Leenderweg gehad, café "de Roostenhof", samen met zijn toenmalige vrouw/partner Alie, een wonderschone dame. Wij gingen daar als we afgewerkt waren bij de Eindhovense Taxi Centrale dikwijls een partijtje biljarten. Tussen de Taxicentrale en de "Roostenhof" woonde toentertijd de bokser Henny Thoonen.

Die Poort, was für ein Wahnsinn. 1967 war ich jedes Wochenende in der Poort. Ich hörte Armand mit Ben ik te min, Beatles mit All you need is love und Procol Harum mit Whiter shade of pale. Ich wohnte immer in Kamer 8 und bekam meine Pilskes von der dicken Ans, die ihr Mofa im Lokal parkte. Leute, 42 Jahre ist das jetzt her, es war wirklich eine supergeile Zeit, vorn in der Poort oder hinten in der Disco.

De roerige tijden in de Poort van Kleef met Bert. De Savoy Jazzmen, The Phantoms, The Valiants enz. Ik heb ze allemaal meegemaakt, en het toenmalig personeel zoals Miep/Soffie (tussenbar) Sjaan en Wim Bal (achter in de danszaal). Kittie, Ans Vos, Kried, Jos, Nardje, Hansje enz. enz. in de voorbar. Ik nam de weekenddienst in (1965) in de voorbar over van Leo Coolen (die er zijn eerste Mini Cooper verdiend heeft).
Het was dan altijd volle bak (ongeveer 300 jongens en meisjes), ook de Amerikaanse militairen zorgden hiervoor (ook voor de goedkope whisky). Sloten met geld verdiend en opgemaakt, maar een bijzondere fijne tijd. Van de drieduizend gulden die ik overhield heb ik een gedeelte gebruikt voor een zwerftocht door zuid-Europa en de rest voor mijn huwelijk. Ik ben bijzonder door Sjaantje, Wim Bal en Soffie opgevangen in die tijd (thuis weg geen geld, slaapplaats of kamer). Door hen ben ik toch goed weg gekomen, een baan, voorschot en onderdak. De prijs van een pilsje in die jaren ging omhoog van 70 naar 80 naar 90 cent, daarna ben ik ermee gestopt. Te veel drugshandel (hash) en de sfeer werd er niet beter door. Ook de bezoekersaantallen liepen ver terug. Toen mijn eerste dochter geboren was, is Bert nog op bezoek geweest en vroeg mij of ik de zaak niet wou komen runnen. Hoewel het voorgestelde maandsalaris (4000 gulden) erg hoog was, vond ik dit geen goed idee. Mijn vrouw zag er geen gat in, dus mede daarom ging het niet door. Het pistool lag in de la van de voorbar en de zeggingschap/verdienste van de zaak was overgenomen door dealers. Al met al heb ik het daar goed naar mijn zin gehad en prima levenslessen gekregen.

Ik heb hier ooit met carnaval gewerkt, pas getrouwd, geld nodig, mijn vrouw ging ook mee om glazen op te halen en te spoelen. Ik deed oberen. Ik kreeg van de chef een nummer dat moest ik eerst aanslaan op de kassa, dan konden ze later na de carnaval zien wat mijn omzet was en afrekenen. Ik had wel iets gezien van een collega-ober maar dacht niet dat het zo'n vaart zou lopen. Die draak had mijn nummer gehoord en dat gebruikte hij ook. Die had een supercarnavel gedraaid en ik moest het geld dat mijn vrouw verdiende ook nog bijleggen. Dit was mijn eerste baantje als ober maar ook mijn laatste. Van je collega's moet je het hebben. Wat een misselijke lage rotstreek. Ik hoop dat hij dit leest.

Beste Ad, in welk jaar was dat?

Dat was in 1965, het laatste jaar dat ik in de Ooistraat woonde. In 1966 verhuisde ik naar de Bergstraat.

Voor Ans Vos, zie foto 24586.

Wat mij opvalt is dat niemand het heeft over de periode dat Armand hier vaak kwam zingen op de zaterdagavonden. Zijn liedje: "Een van hen ben ik" gaat over de Poort van Kleef. Tekst van dit liedje:
Je komt binnen en je stikt er in de rook en alles ruikt er muf. Want in de Poort is het asociaal en niet zo akelig duf. En het intellect viert hoogtij, men voelt zich interessant. En om op te vallen zet men alle normen aan de kant. En de baas loopt rond met een trots gezicht en een ouderwetse sik. En iedereen is er even gek en een van hen ben ik!
enz.

Ik hou er niet van door Hermanneke voor gek te worden uitgemaakt.

Bert Bekx was familie van mijn moeder. Haar stiefopa Balthazar de Louweren ofwel den ouwe Bal, hield daar vroeger ook de wacht en toen lagen er nog gasten onder het biljart te slapen. Bert woonde destijds aan de Floralaan.

Zou ook wel willen weten hoe het met enkele mensen uit die dope-tijd gaat?