Dit is volgens mij een hondekar, je kunt de poten van de hond zien onder de kar.

Volgens mij zijn al de straten in het Philipsdorp genoemd naar leden van de familie Philips. En ik denk niet dat daar een heilige sint bij zat, dus het was gewoon Elisabthlaan, maar de uitgaves van verschillende kaarten geven Elizabeth en Elisabet, dus daar zijn de geleerden het niet over eens.

De melkventers, algemeen de melkboer genoemd, van St. Josef werkten allen, voor zover wij zagen, met paard en wagen. Die van St. Petrus, zover wij in de binnenstad althans zagen, met een trekhond onder de wagen. St. Petrus leverde met de hondenwagen bij onze buren, de zusters van het Wit-Gele Kruis, Vestdijk 45. Bij de bouw van de nieuwe Campinafabriek aan de Kanaaldijk waren nog stallen voor meer dan 100 paarden. Deze stallen hebben nu een andere functie. Vraag: wanneer zijn de paaarden vervangen door elektrowagens?

Dan heb ik als peuter die Herman toch minstens een keer of vijf een trap gegeven als ie bij ons voor de deur zijn hond schopte omdat dat beest er effe geen zin in had.

Als kind mocht ik met de melkboer van St. Petrus, die bij ons in straat kwam, op zo'n kar meerijden. Toen ik eraf sprong kwam ik met mijn bil in de haak terecht, waar de kan aanhangt. Heb toen een groot deel van de vakantie in een stoel gelegen.

Unieke foto (hondenkar).

Ik kan me Herman nog goed herinneren, hij bracht elke dag melk bij ons. Wij woonden op Willemstraat 60, bijna tegenover de melkfabriek St. Petrus. Hij was een leuke gezellige man. De melkfabriek leverde ook heet water. Als wij op zaterdag in bad moesten, haalden we emmers heet water bij St. Petrus. Herman heeft lang melk gevent,  maar hoelang weet ik niet meer.

Onze melkboer heette Harrie. Of hij van St. Petrus of St. Josef was, weet ik niet weer. Ik ben precies tussen die twee melkfabrieken geboren. Harrie had ook een hondenkar. In die tijd, en misschien hier en daar nog wel, sprak men van melkboerhondenhaar als iemand een wat warrige haardos had. De meeste melk werd ´los´ verkocht. De flessen bovenop de kar waren waarschijnlijk van zogenaamde dubbelgestoomde melk, langdurig houdbaar en vreselijk vies. Vrijwel niemand had een koelkast en je moest dus elke dag opnieuw verse melk kopen, vandaar dat de huis-aan-huis verkoop toen heel normaal was.

Paul, St. Josef reed met paard en wagen, St. Petrus met hondenkar en aangezien we in dezelfde straat woonden hadden jullie dus melk van St. Petrus. In mijn herinnering was de kar veel mooier met koperen melkbussen, blinkend gepoetst. Wij hadden de ene week St. Josef de andere week St. Petrus als leverancier.