Bijdrager Peter Vermeulen
Jaar: 1959
Locatie 1.:Centrum |111 Binnenstad |Stationsplein
Onderwerp.: Horeca |Hotels |Du Commerce / 'Tsilveren Seepaerd
Hotel 't Silveren Seepaerd. (1)
| Beschrijving | 't Seepaerd zoals oudere Eindhovenaren zich dat nog kunnen herinneren. Met de grote Heineken-reclame op het dak en een nieuwe zij-ingang. Ook Hotel Schimmelpenninck is ten opzichte van de eerdere foto's aanzienlijk uitgebreid. |
|---|---|
| Geplaatst op | 30-07-2005 |
Reacties
Naam: Jan Toirkens
Rechts van het Silveren Seepaerd was Hotel Schimmelpenninck met op de begane grond het café-restaurant Au Carre des Champignons. Uitbater was de familie Biemans. Hun zoon zat bij mij op het Joriscollege (1953-1958) en volgde later de Internationale Hotelschool, ergens in Zwitserland. Daar weer rechts van Lebesque, de tapijtwinkel.
Naam: Jan Van Der Meulen
Rechts van Schimmelpenninck woonde Mathieu de Haan en daarnaast kapsalon Rogmans welke als buur op de hoek in het oude herenhuis van Weijers de Incasso Bank had, die na Lebesque de Danssalon als laatste gebruiker had.
Naam: Rinus Dost
@ Jan, dat zal dan de zoon van Biemans zijn geweest die later het Holiday Inn hotel opende in 1973. Hij was de eerste directeur. Ik heb toen na de opening twee jaar samen met mijn vader daar gewerkt. Ik was portier en mijn vader hoofdportier. Mijn vader had vroeger acht jaar bij 't Pèrd gewerkt, zoals men het toen noemde.
Naam: A. van Overbruggen
Na de voetbalwedstrijd P.S.V.-A.S. Roma in het seizoen 1969-1970, op woensdagavond, die ik samen met de voetbal-"specialisten" en onze docent Cees Vossen van het C.I.O.S. uit Sittard bezocht had, had ik op de donderdagmorgen in dit hotel een gesprek met sportcommentator-journalist Jan Cottaar. Ik had om informatie gevraagd i.v.m. mijn afstudeerproject dat als titel droeg "De Olympische Spelen in de toekomst". Hij vertelde me toen dat de O.S. alleen maar konden blijven bestaan als de deelnemende sporters meer tijd zouden krijgen/besteden aan hun sport en daarbij gesteund zouden worden door sponsoren (met geld) en de politiek. Ook vertelde hij me dat het Olympisch Comité moest oppassen voor Oost-Duitse en Sovjet Russische toestanden, doelende op de, nog niet officiële, dopinggevallen bij de sporters uit deze landen. Bij het afscheid ontving ik een door hem geschreven boek over de Olympische Spelen.
Rest me nog te vertellen dat P.S.V. de wedstrijd na een verlenging (de eerste wedstrijd verloor P.S.V met 1-0, de tweede wonnen ze met 1-0) verloor door het opgooien van een muntstuk (er werden toen nog geen strafschoppen genomen). Fanatieke P.S.V.-supporters beweerden dat de scheidsrechter een muntstuk had gebruikt met aan beide kanten dezelfde afbeelding.