Bijdrager Marijke de Groot-Thijssen
Jaar: 2006
Onderwerp.: Gedrukte en Geschreven Media |Advertenties / Reclame
Eindhovens exportproduct de Seabike. (2)
Reacties
Naam: Ben Brekelmans
"Met enig feestgedruis opent drs. J. de Koning, minister van Sociale Zaken, in 1984 het bedrijf Light Town Constructions (LTC) dat met inzet van werkloze schoolverlaters een nieuw type waterfiets gaat produceren. Het ontwerp voor de fiets is voortgekomen uit een geslaagd project dat studenten van de afdeling der Werktuigbouwkunde uitvoerden. Het enthousiasme voor het bedrijfje is groot. De waterfiets is in staat een ongekende topsnelheid van achteneenhalve kilometer per uur te halen. De gemeente Eindhoven investeert ruim acht miljoen gulden en een wereldmarkt voor de seabike, zo is de verwachting van de initiatoren, ligt in het verschiet. De THE heeft zo zijn aarzelingen bij de entrepreneurial initiatieven van de plaatselijke overheid en besluit om er zelf geen geld in te steken. Al snel gaat het mis. De bedrijfsleiding (achteraf door critici omschreven als een ‘stel goedwillende ambtenaren’) wil de waterfietsen snel op de markt brengen om eventuele concurrentie uit Zuid-Korea voor te zijn. De waterfietsen kampen echter nog met kinderziektes, zoals een te zwakke (kunststof) overbrenging en roestproblemen. Ze blijken bovendien niet bestand tegen zeewater. Een droomorder van duizenden exemplaren, te bouwen voor het Amerikaanse warenhuis Sears, moet bovendien worden geannuleerd: de harde gulden maakt bij een dalende dollarkoers de seabike te duur. Tot overmaat van ramp meldt zich een lokale ondernemer die claimt dat het ontwerp van hem gestolen zou zijn. In 1986 wordt de stekker uit het bedrijf getrokken en de zevenentwintig medewerkers worden overgeplaatst naar andere bedrijven. Ing. J.C.J. Daniels van de afdeling der Werktuigbouwkunde is in de beginfase nauw bij het project betrokken. In Cursor (dat de zaak omschrijft als een Eindhovense variant van de ‘RSV-affaire’) geeft hij zijn visie op het mislukken van het met staatssteun in leven gehouden bedrijfje. “Aan de kwaliteit van de fiets heeft het niet gelegen. LTC is kapotgegaan aan acommercialiteit, foute calculaties, slecht management en een chaotische administratie.” Deze mening wordt ondersteund door de bevindingen van een commissie uit de Eindhovense gemeenteraad. Nog vóór deze commissie rapporteert, trekt de verantwoordelijke wethouder zijn conclusies en stapt op. De betrokken ambtenaren krijgen een reprimande. Na afloop overheerst het algemene gevoel dat overheidsdienaren niet de meest geschikte personen zijn om kennisvalorisatie tot stand te brengen. Volgens het weekblad Vrij Nederland, dat een artikel aan de affaire wijdt, rusten er ergens voor de kust van Australië nog tweehonderd verroeste waterfietsen op de zeebodem. En in een Eindhovens magazijn liggen nog jarenlang zesduizend onverkochte waterfietsen te wachten op golven die ze nooit zullen doorklieven." (Bron: TUEncyclopedie)