Apart om te zien. Ik heb in de Bloemenbuurt Zuid gewoond en daar staan zeer overeenkoombare huizen. Maar die worden/werden vanaf eind 2006 gesloopt.

Mijn opa (Willem Boelens) woont hier in het eerste huis Nummer 1, nadat hij van oma (Plataanlaan 19) scheidde rond 1990.

In de tijd dat ik er woonde, woonde op nr. 1 de familie Wilbrink. Dat was al een ouder echtpaar en had 1 dochter.

Standaard in de Philips´woningbouw was een perceelsgrootte van 50 vierkante meters, exact. Ik heb me altijd al afgevraagd hoe vele jaren lang er grote gezinnen konden leven in die relatief kleine huizen. Soms zelfs met twee families, een beneden, een boven.

Met twee gezinnen in één huis wonen was na de oorlog eigenlijk heel normaal, er was geen huis te huur kort na de oorlog. Wij hebben in de Kreugelstraat ook altijd met twee gezinnen in één huis gewoond. Dit had vóór- en nadelen, als je samen niet door één deur kon had je een groot probleem.

Duplex woningen werden na de oorlog uit de grond gestamp om de woningnood op te lossen, maar het heeft weinig opgelost. Wij hadden een groot gezin en wij kregen een hele woning voor ons alleen. Maar mijn moeders zus woonden in zo'n duplex en als de onderbuurvrouw je niet ligt heb je zeker een probleem.

Dit waren dus geen duplex-woningen. Maar ook hier werd 'in-getrouwd'. Mijn 2 oudere broers hebben hier allebei bij 'ons' thuis ingewoond op nummer 9. Hier is ook in 1959 mijn ouders hun eerste kleinkind geboren.

Duplexwoningen in verschillende soorten: Groenewoudseweg foto 11243. Er staan er vast nog meer in de stad.

Bij de duplexwoningen had ieder nog zijn eigen bedoeninkje en zijn eigen voordeur. Als je 'inwoonde' moest je veel samen delen, niet alleen de voordeur maar ook het toilet, de trap en andere dingen. Gelukkig hebben wij altijd fijne inwoners gehad, op één keer na. Omdat door de bezetter woonruimte werd gevorderd kregen wij een familie van NSB-ers inwonen. Helemaal tegen de zin van mijn ouders, maar je had weinig in te brengen in die tijd. Toen deze familie eens een week 'weg' was heeft mijn vader alle huisraad op de stoep gezet, onder het mom van 'ik dacht dat ze vertrokken waren'. Dat is hem bijna fataal geworden, want toen ze weer terugkwamen werd hij door hun Duitse vrienden met het pistool onder zijn neus gedwongen de hele zaak weer naar binnen te brengen. Na de oorlog waren zij snel vertrokken en kregen we weer inwoners die wel welkom waren. Eerst een broer van mijn moeder met zijn gezin en later hebben Neeltje Verkuilen en Harry Klaassen er jaren gewoond en daar twee kinderen gekregen. In '57 zijn we verhuisd en woonden we voor het eerste alleen met ons eigen gezin in een huis. Totdat ik ging trouwen en wij ook weer bij mijn ouders hebben ingewoond, wij kregen daar twee kinderen. Zoiets is helemaal ondenkbaar tegenwoordig, men koopt nu een huis!

Duplex woningen stonden ook in de Bennekel. De meeste huizen in de Benoitstraat waren duplexwoningen.

Niet altijd Diny ik weet nog dat mijn broer in de Benoitstraat woonde. Dit waren duplex woningen maar hadden maar één voordeur en één toilet. Vaak was het zo dat de wonigen voor eensgezin werden gebouwd en dan gedeeld werden voor twee stellen. Als er kinderen kwamen dan kreeg men snel een andere woning, kon toch vaak wel een jaartje aanlopen.

De duplexwoningen waar ik het over heb stonden in Gestel Blankenburgstraat en Benoitstraat, die werden door de woningbouw verdeeld en die hadden echt maar één voordeur. De mensen die ze bewoonden waren echt niet ingetrouwd zoals dat vroeger ging, ze waren volslagen vreemden van elkaar.

Het idee van ´duplex´ betekende soms 2 voordeuren, soms een. Inderdaad in de Bennekel, de Bennekelstraat zelf ook, waren er nogal wat van die duplexen met een enkele voordeur, maar daar hadden ze wel aparte keukentjes (minuscull overigens) en aparte toiletten, boven en beneden. Mijn zus woonde er een aantal jaren boven. In de Schootsestraat, langs bakkerij Looimans, waren er een aantal woningen met twee voordeuren, de ene voor beganegrond, de andere voor boven, beiden met aparte keukens, aparte toiletten etc., maar zijn voor zover ik me herinner nooit en te nimmer duplexwoningen genoemd. Deze Acaciastraathuizen hierboven hadden zeker niet de bedoeling dat er twee gezinnen in woonden, maarja wat doe je in de 50-tiger jaren als de woningnood hoog is ? Bovendien was het extra inkomen voor de hoofdbewoner. Maar kijkend naar de bewoners per huis in de Schootsestraat, waren er zolang ik het heb uitgezocht tussen 1920 en 1965, ALTIJD inwoning voor nagenoeg ELK huis, soms inwoning van een enkeling, soms ook twee gezinnen met nog een extra kostganger.

Toen wij vanaf de Palingstraat naar hier verhuisden was deze straat geasfalteerd. De weg liep een beetje bol, om zo het water te doen afvoeren. Later, zo rond 1960 stond deze straat en vele in de buurt vol met auto's van mensen die bij Philips werkten.

Ook wij als gezin woonden op nummer 9 in de Acaciastraat. Van ongeveer (moet ik nog eens vragen) 1938-1939 tot augustus van 1955. Onze jongste zusje was toen ruim 1 jaar en wij verhuisden naar de Loeffstraat 6. Jan Toirkens, die toch heel veel weet van vroeger, kende ons gezin waarschijnlijk niet. Wij kenden hun wel!

.-), nee inderdaad kende ik uw gezin niet, zelfs de naam komt me onbekend voor, maat ik moet zeggen het rare is dat veel mensen uit de Acaciastraat voor ons uit de Schootsestraat tamelijk onbekend waren. Als ik namen moet noemen, familie van Lent, vanaf de Schootsestraat gezien rechts tweede huis meen ik, links het eerste huis de familie van Tuin, een eindje verderop links nog steeds vanaf de schootsestraat gezien de familie van Mathieu (Jo geloof ik was een van de zoons) en daar houdt het ongeveer mee op. Familie Pranger (Henrik Pranger) misschien of woonde die aan de kastanjelaan?. Er woonde een familie Molenaar, familie van de viswinkel aan de Schootsestraat, ik geloof dat de vader actief was in een mij onbekende religieuze richting. Ik schaam me eigenlijk een beetje dat ik er niet meer mensen van ken. De mensen die ik hier noem woonden er rond 1950-1960. Maar ik denk als Hennie de Groot zijn boek over de Acaciastraat en omgeving binnen niet al te lange tijd afrondt, dat hij wel met meer families naar voren komt, tenslotte woonde hij er een tijdlang.

De wereld van ons was vroeger eigenlijk ook maar heel klein Jan, we speelden rond en om het huis met kinderen die in je eigen 'buurtje' woonden. We kwamen niet veel in andere straten, was ook niet nodig want we vermaakten ons prima in ons eigen wereldje!

Wat leuk dat je zo snel reageert Jan! En nog zo betrokken ondanks je immigratie naar Canada? Het is verbazend hoeveel jij (we) nog weten uit onze vroegste jeugd. Bij van Lent (Piet) er stond altijd een bus voor het huis, later verhuisden zij. Van Tuin de naam zegt me iets, verder niet meer. Wel Henk Pranger, die familie woonden aan de linkerkant van jullie 2e of 3e huis. 2 van Lommen, 4. Narings, 6.Konings, 8. Zwepink. Paauwe op nr. 10. Meneer Paauwe was onze zondagschoolmeester in de Schootsekerk. Op 1 Hilbrink, op 3 Mevrouw (wij zeiden juffrouw van Dijk), op 5 Maas. Op nummer 7 Janssen, hadden 2 zwarte spaniels. En namen stomerij-goederen in ontvangst. Bennie, van Straten (hield duiven) Ria en Bennie op nr. 11, van Kooten op 13. Op 15 Fam Hendriks (waren bij het Leger des Heils). Trudie en Johan Bos op nr.17. Maar leuk dat Hennie de Groot een boek gaat uitbrengen. Molenaar kende ik ook. En Loomans de Bakker. Weet je ook nog dat naast de kerk een huis stond waar ze een altijd blaffende hond hadden. En veel kersen in de tuin. Arnold en Flip Houkes ken ik ook van de lagere school o.a. En van jullie weet ik van kachels, potten en pannen en dat jullie veel buiten waren, wij ook trouwens. Wij gingen ook veel door het Ekkertje, ook op zondag naar de kerk. Wat een groente en koren groeide daar toch in de zomermaanden. Ik vergeet nooit meer dat er zonsverduistering was in de jaren 50, dat maakte als kind veel indruk op mij. Jan bedankt voor je wetenswaardigheden!