Bijdrager Hans van Melis
Jaar: 1936
Locatie 1.:Centrum |111 Binnenstad |Overweg*
Onderwerp.: Bruggen / Tunnels / Viaducten |Loop-, Fietsbruggen |Woenselse Overweg
De in 1928 aangelegde houten loopbrug in 1936
Reacties
Naam: Bas bakermans
Zou er nog een origineel sporenplan zijn van deze ligging van de perronsporen van het Eindhovens station zoals op deze foto van rond 1928? Ik ben al langer aan het zoeken op internet maar kan daar niks van vinden. Ik heb wel ondekt dat meerdere mensen daar nieuwsgierig naar zijn.
Naam: Wil van Hout
Wat moet wil je hier van weten Bas? Hoe de treinen lopen moet wel duidelijk zijn. De trein van Duitsland naar België loopt van het Oosten van het station dwars over alle sporen naar links. Het stootblok links werd gebruikt voor het lossen van een of meerdere wagons en misschien wel voor het afhaken van een loc. Het kwam nog wel eens voor dat er twee locomotieven voor stonden. 50 Wagons was geen uitzondering. Maar een spoorboekje heb ik ook niet, jammer.
Naam: Bas bakermans
Beste Wil, Dank voor je reactie. Wat ik bedoel is een soort luchtopname of een plattegrond van het gehele perronsporen stelsel.
Ik heb alle foto's gezien van station eindhoven op deze en andere sites maar geen van hen laat de sporen in totaal zien, alleen net als deze foto in westelijke richting.
Ik ben in de historie geinteresseerd en tevens modelspoorder en daarom zeer benieuwd of er een tekening is van hoe de perronsporen liepen en hoelang ze waren waren en waar bv. de wissels precies liepen, een gedetaileerde tekening dus oid. Eventueel om dit in schaal na te bouwen, althans een stukje ervan.
Naam: Cor v Suijdam
Ja dat klopt Vic, want ik ben vaak aangekomen in zo'n dood einde. Dat gebeurde als er een trein reed van bv. Amsterdam-Eindhoven, of Maastrcht-Eindhoven, die eindigde dan in het midden van de H, in tegenover gestelde richtingen natuurlijk. Zodoende had je direct doorgaande lijnen aan de buitenkant van de H met twee lijnen elk aan de Oost en West kant die dood liepen.
Voor electrische treinen was dat geen probleem, want liep de bestuurder naar het andere eind van de trein en kon zo weer weg rijden. Maar met de stoomtrein begon het gedonder op de overweg. Want die moest na het ontladen van de passagiers achter uit rijden om de loc van positie te veranderen. Dan stonden sommige van die wagens een tijdje op de overweg, en maar wachten, en maar wachten, en maar enz. enz.
Naam: Cor v Suydam
Vic, zie foto 232. onder spoorwegen daar kan je het duidelijk zien.
Naam: Anne Troost
Naar mijn weten heeft de levensverzekering zeker tot 1993 zijn naam en schrijfwijze behouden. Ik dacht dat het toen is gefuseerd met het Nationaal Spaarfonds wat een onderdeel is van Deltalloyd. O ja, Brabanters waren vroeger de Brabanders vermoedelijk ontstaan door de Hollanders. Nu is het nog steeds een kippenras.
Naam: Hans Strootman
Bij het ontstaan van het koninkrijk in 1815 werd gekozen voor de naam Noord-Braband, dus met een d. Op kaarten uit 1839, na de afscheiding, zie je de letter t al aan het einde. Een verzekeringsmij kan zich echter rustig aan de oude schrijfwijze houden als ze dat verkiest, dat zie je wel meer.
Naam: Hans van Melis
Jan Jegerings vroeg zich af wat het doel was van die twee vluchtheuvels met verkeerszuilen zoals ook te zie op foto 232. Bij het bekijken van deze foto werd mij duidelijk dat we hier te maken hebben met drie rijstroken; rechts voor het opstellen van het verkeer naar Woensel, dat vaak een hele tijd in de rij moest staan, het gebruik van de andere twee stroken is dan vanzelfsprekend.
Naam: Paul van der Cingel
De spelling van onze taal is tot in de 19ede eeuw een rommeltje geweest, pas toen het onderwijs wat wijder verbreid raakte, kwam er enige eenheid. Het is grappig dat de d wel gehandhaafd is in Brabander. Je kunt niet zeggen dat de eerdere spelling Braband fout was, zolang er geen algemeen aanvaarde normen bestaan, kan iedereen zijn eigen opvattingen over de juiste spelling zelf bepalen. Ik heb soms ook ernstige bezwaren wat ons opgelegd wordt door het college dat daar overgaat en kies dan voor mijn eigen spelling, zeker als de spelling de oorspronkelijke uitspraak ernstig aantast. Intrigue is zo n woord, in het woordenboek staat intrige en dan gaan mensen het uitspreken alsof er in het Frans een g staat, men zegt dan intrizje, terwijl de correcte uitspraak een klank bevat die overeenkomt met die in zakdoek.