Begin jaren zestig trof je in de woonwijken veel kleine eenmanszaken aan, veelal gehuisvest in de voorkamer van het huis. Zo had je in de Woenselse Spinnerstraat de kruidenierswinkel van Nellie van Gennip, een buurtsuper avant la lettre waar bijv. de vermicelli, de erwten, de rijst en de hagelslag nog afgewogen in bruinpapieren (punt)zakken werd geschept. En 's zondags achterom via de keukendeur met je tractement om er voor een paar cent snoep te kopen.

Je moest in die tijd nogal wat winkels af om je boodschappen binnen te krijgen b.v. de groentenboer, de melkboer, de kruidenier, de drogist, huishoudelijke artikelenzaak en de drankwinkel. Tegenwoordig alles in één supermarkt, gemakkelijk, maar de charme is eraf.

De groenteboer, bakker en melkboer kwamen aan huis, net als de verzekering en de sportclub. Die kwamen ook de contributie innen, dus dat viel mee Lieke.

Zelfs de huurbaas en het ziekenfonds kwamen aan de deur voor de maandelijkse bijdragen.

Niet alleen Woenselse haardossen, Ben. Toen ik in de Schoenmakerstraat naar school ging, heb ik ook heel wat keren mijn fietsje tegen jullie gevel geparkeerd om mijn haar door jouw vader te laten fatsoeneren voordat ik doorfietste naar de Kleine Berg. De wijk was nog in aanbouw en de eerste huizen net betrokken. De kapsalon was eigenlijk de huiskamer, is het niet?

Inderdaad, Paul. En toen mijn vader later de scharen aan de wilgen hing, werd het opnieuw onze huiskamer. Mijn ouders hebben daar van 1951 tot eind jaren negentig met veel plezier gewoond.

Hoe zeer het nu ook veranderd is, vond ik het vroeger altijd een fijne buurt om in te wonen. Fijne winkels in de Kruisstraat en op de Woenselse Markt en dicht bij het centrum. Ik vond het vreselijk toen we verhuisden in 1967.