Deze huisjes ken ik nog wel van vroeger. Ze staan precies tegenover zaal de Harmonie. Later zijn hiervoor nieuwe huisjes gekomen. Ook de bushalte kan ik me nog wel herinneren. Leuk om nog eens te zien.

Een mooie foto uit de collectie van de, helaas te vroeg, overleden Peter Vermeulen. Rechts het huis van Van Wordragen, daarnaast het huis van Guusje Tielemans. Van Wordragen had, naar ik meen, een stomerij. Het kan zijn dat Vermulst daar nog tussenin woonde.
Foto uit de jaren 50/60. Leuk te zien, onze kerk in vol ornaat.

Rechts van die huisjes liep een paadje, dan links een hoog hekwerk en dan gingen we naar de kleuterschool. Eenmaal bracht je moederke jou en verder ging je met je buurkinderen naar de kleuterschool. Ietsje verder dan het hek was dat nonnenklooster, ik praat nog over de vijftiger jaren, en ging 1 jaar naar de bewaarschool, zoals dat toen heette. Verder naar St. Barbaraschool (ook zusters die in dat klooster woonden). Ik kan me nog herinneren dat ik alles aan mekaar jankte, want ons moeder draaide zich om en liep gewoon naar huis, en dat hoge hek (in kinderogen tenminste) ging dicht, en dat was het dan. Beetje traumatisch wel hoor.

Was het niet zo dat er ook een lagere school naast de kerk was, die haar ingang aan de Gestelsestraat had? Mijn broer zat daar op en is op 10-jarige leeftijd (1959) overleden.

Ja tijdelijk, Giovanni, zaten wij in de noodlokalen van de Lambertusschool in het patronaat. Dat klopt sowieso, mijn eerste jaar van deze school zat ik in het noodlokaal met meester De Geest, 2e jaar weet ik niet meer. Ik praat over 1949/1950.

Mijn tante uit de Kreeftstraat had in 1962 zo'n Daf 750. Dit model is in september 1961 geïntroduceerd.

Ja Ine, ik had ook bijna een trauma van die kleuterschool en de nonnen, haha. Alleen besloot ik het na 1 week voor gezien te houden en niet meer terug te gaan. Ik ben de rest van de kleuterschoolperiode thuis gebleven en daarna gewoon naar de 1e klas van de lagere school doorgegaan. Niks aan gemist hoor.

Beste Pim, ik zie wel dat jij niet de enige was die op dat idee kwam. Ik heb veel in de hoek gestaan en werd regelmatig stiekem geknepen door juffrouw
Stien. Maar ik mocht niet thuis blijven dus stond ik de volgende dag weer voor die klo... poort. Op de Ambachtsschool heb ik hetzelfde geintje ook uitgehaald. Ons moeder had daar geen moeite mee en zei, as ge nie wilt leren dan ga de maar werken.

Goedendag allen, nu ik de reactie zie van Ad herinner ik me weer dat juffrouw Stien ook onze juffrouw was, knijpen weet ik niet maar zal wel heel braaf meiske geweest zijn haha. Er was aan de Genneperweg ook een lagere meisjesschool met nonnen, maar ik moest naar de Barbaraschool aan de Bennekelstraat want wij woonden aan de
Blaarthemseweg, uiteraard alles lopend. Ik herinner me zuster Cornelia in de 6e klas, erg vooruitstrevende zuster die ook wel eens vloekte, prachtig mensje was dat toch. Ze lag eens in ziekenhuis Geldrop en we gingen er met wat meiskes van de klas naar toe en dat vond ze prachtig.

Ja dat ging vroeger zo. Ik werd op de Genneperweg bij de poort afgezet en ontsnapte via de poort aan de Hoogstraat. Stond ik vaak al eerder weer aan de voordeur dan mijn moeder thuis was, haha.

Pim, ik had niet echt trauma van de nonnen maar ons moederke die je maar 1x bracht en verder ging je alleen. Ik rende de eerste keer terug en bonkte op de voordeur thuis maar er kwam natuurlijk niemand. Ik moest weer mee terug naar de bewaarschool. Nu zie ik in dat mijn moederke het waarschijnlijk erger vond dan ik dacht, en mocht ik haar gezicht niet zien. Ik weet heel goed dat ik heel hard brulde en achter die hoge poort weg wilde en snapte niet waarom ze doorliep zonder mij. Je kende toch ook niemand en speelde enkel achter het huis, in het zicht van je moeder, want toen was de Blaarthemseweg erg druk met veel bussen die de mensen uit België naar Philips brachten.

Beste Ine.
Vroeger waren de ouders niet zo flauw met de kinderen. De wil van de ouders was wet en je hoefde niet te vragen naar hoezo en waarom. Daar was geen tijd voor.
Wij leefden als kinderen meestal op straat en werden alleen binnengeroepen om me komen eten, en wel direct komen. Was je te laat, dan had je pech en kon met een lege maag naar bed. Nu komen ze niet meer naar buiten om te spelen, helaas. De elektronica heeft zijn intrede gedaan en maakt het er voor iedereen niet makkelijker op, zeker niet voor de kinderen. Ze raken in de problemen omdat ze de telefoon en het abonnement niet meer kunnen betalen.
Ik ben van 1944, en zoals ze noemen van de oude stempel. Dat kan wel zo zijn, maar wij waren in ieder geval gauw tevreden met weinig. We hadden ook geen keus, want er was niet veel en we kregen ook geen vierkante ogen van op het beeldschermpje kijken. En die draai om je oren was je ook zo vergeten.