Datum: 11-02-2013
Naam: Gerard Strijards

Een geweldige pseudobasiliek van Van Tulder, met dat opgaand pleisterwerk binnen. Brabantse, nee, wat zeg ik, Kempische neo-gothiek van grote klasse, met ook een fraaie gelede toren. Toegewijd aan Sint Pieter van de Stoel van Antiochië, een onbegrijpelijke Heilige. Vooral die Stoel sprak tot mijn verbeelding. In Oirschot staat op een driekantig pleintje een grote eikenhouten stoel -- reclame voor de meubelfabrieken, dacht ik -- maar dat was dan die stoel van Woenselse Pieter, bij de Katholieke Kerk is alles mogelijk voor kleine jongens. Want begrijpelijk was daar niets, vooral niet in en rond die gebouwen. Dat moest ook niet. Dat zou afbreuk doen aan de onbegrijpelijke wereld der volwassenen. Ik zag die Pieter uit deze kerk komen, des ochtends op een geheimzinnig uur, en dan op die Stoel gaan zitten, om dan na enige zitexercities weer zich te verschuilen in deze Kerk. Dat stemde tot diepe devotie, ik weet niet waarom. De Efteling was er niets bij, en het stond allemaal zó maar naast de weg. Wat een mysterieën voor een kleine ziel. De deftige, zware drieklank van deze kerk, die, als de wind meezat, bij ons thuis hoorbaar was. Sint Pieter was op weg naar zijn zitplaats teneinde goedkeurend in de ochtendnevel rond te kijken. Hij rookte er vast een sigaar bij. Met een gouden bandje, net als vader op zondagmorgen. Dat moeten jongetjes van acht tegenwoordig toch maar missen. En dan treedt de Paus ook nog af. De oervader der mensheid. Geen wonder dat de mensheid zich primair verweesd voelt.

Datum: 11-02-2013
Naam: Ger van der Palen

Weer een mooie tekst Gerard. Als je ooit ergens een lekenpreek houdt laat het dan even weten.