In de schuilkelder aan de Kempensebaan 51, achter het huis van de fam. van Beers heb ik heel wat keertjes gezeten als het luchtalarm afging. We zaten op zandbankjes heel dicht tegen elkaar aan.Ik was te klein om de ernst van de situatie in te zien , maar ik voelde goed de spanning bij de grote mensen. Vaak werd er gebeden. De rozenkrans, en het gebed :"heer in uw handen beveel ik mijn geest' Bij het echte bombardement in september 1944 was ik niet in een schuilkelder.Daar ben ik ook redelijk goed vanaf gekomen, hoewel ik nog de littekens draag van de scherven..
De familie van Beers waren voor mij als een echte opa en oma. Ik heb daar veel goede uurtjes meegemaakt, me niet bewust van alle oorlogszorgen, die die mensen gehad moeten hebben. Ik ben van 1936.

Wat prachtig zo'n reactie van een betrokkene. Inlijsten Frans!

Inderdaad Ger, hartverwarmend! Ik had hiervoor al contact met Biny per email over de foto.

Ger, heb jij op de Kempensebaan gewoond, hoek Jan Steenstraat? Wij woonden in de van Dijckstraat. Jouw naam, v/d Palen, kan ik nog wel herinneren. Heb jij ook op de Carolus Borremeusschool gezeten? Van een schuilkelder bij van Kasteren had ik nooit gehoord. Ik ken het winkeltje wel van de boodschap die we daar haalde, als de Centra in de Frans Halsstraat deze niet had.

Nee Wil. Het is me bekend dat er in Tongelre een hele bups "van der palen"s wonen/hebben gewoond, maar dat is een andere tak. Ik woonde in de Scheidingstraat (Gestel).

Mijn moeder heeft na Van Beers in de woning gewoond, tot kort voor de sloop. Er zaten na haar vertrek nog enkele maanden tijdelijke bewoners in. Een zoon van Van Beers is nog eens bij mijn moeder op bezoek geweest, op zoek naar die schuilkelder. Er lagen wel erg veel stenen in de tuin, maar de kelder is niet gevonden. Ik heb tijdens de sloop gevraagd of men nog wat had aangetroffen (onder de vloer), maar nee. In de kruipruimte vonden we wel een exemplaar van het Eindhovens Dagblad uit de jaren '60. Ik dacht dat de schuilkelder niet alleen voor luchtalarm was, maar ook in het geval Duitse soldaten op zoek waren naar mannen voor de Arbeitseinsatz, ze konden dan hier even onderduiken (onder de vloer?).
De woning was boven apart toegankelijk, met een deur voor de trap en had boven nog een aanrechtje. Er zat een houten ladder bij het huis om op zolder te komen. De indeling van de woning was nog in oorspronkelijke staat, dat wil zeggen met een schouw in de keuken en een muur tussen de mooi kamer voor en de achterkamer. Ook de deuren waren nog oorspronkelijk. Toen mijn moeder erin trok werd alles opnieuw geschilderd. Het poortgebouw ernaast (met ooit winkels erin) is gesloopt, ook al was dat een rijksmonument. Het ouderlijk huis van mijn moeder was Kempensebaan 29.

Boven hebben een tijd lang een zus van mijn vader met haar man en zoon ingewoond.