Leuk om een van mijn werkstukjes terug te zien. Ik dacht dat we dit gemaakt hebben rond 1963. Het was mooi om dit te mogen maken. Vanuit de gemeente hadden we de opdracht het oude materiaal te verwijderen en dit te vernieuwen met speciaal hiervoor bestemd materiaal (gestoomde beukentakken). Weken hebben we met allerlei maten gutsen en buitels zitten kappen om het geheel vorm te geven .Een mooi en leuk stukje brugleuning.

Kan me dit mooie knuppelbruggetje goed herinneren. Het had een stevige paal aan beide kanten om eventuele auto's te weren. Dacht dat dit bruggetje van in de vijftiger jaren was. Zeker in 1960 dat we er met de bromfietsen over scheurden.

Als ik naar naar het St Joris College moest fietsen, dan altijd via dit "brugske" vanuit Gestel. In de winter stond altijd een bak zout aan beide zijkanten van de brug.

Dat verhaal van G. van de Vorle over die vervangingingswerkzaamheden kan ik me nog wel herinneren. Niet dat ik het heb zien uitvoeren, maar plotseling was het hout geen hout meer, maar een glad, bruin en blinkend materiaal. Ik vond dat toen al een verarming, al kende ik dat woord toen nog niet.

Het huis wat er achter staat is recent helemaal verbouwd. Heeft wel dezelfde uitstraling behouden maar is niet wit meer. Ziet er schitterend uit.

De gehele brug en brugleuning maar ook de afzetting rondom het het cafè in het park waren van prachtig natuurlijk materiaal. Geheel van kronkelend beukenhout . Er is erg veel tijd en geld ingestoken om het geheel in het park op te nemen en dat was goed gelukt .

100 meter van mijn geboortehuis in de Ruusbroeclaan. Onderdeel van mijn speelterrein sinds vroegste jaren. Verbinding naar grote grasweiden aan de overkant van de Dommel, waar o.a. jamboree van de padvinders werd gehouden, naast ons dagelijkse voetbalveldje. Veel mooie herinneringen aan het prachtige, vriendelijk gladde hout van het bruggetje en aan de prachtige treurwilgen die de Dommel omzoomden, hun takken voor 70 jaar op mijn netvlies gebrand.