In 1945 zijn wij, de familie Munnik, komen wonen in het hogere huis achter de verhuiswagens op de foto. Wij woonden op nr. 42 en naast ons in het aangrenzende hogere huis woonde de familie Valstar, een architect.
Mijn zusje en ik sliepen op de bovenste verdieping onder het dak, waar de ramen open staan en ik herinner mij dat we altijd in alle vroegte wakker werden van die verhuiswagens met hun lawaai en hun lichten als die van dat onregelmatige terrein afreden.
Dat terrein was ons speelveld om te vliegeren en zo en het was zo hobbelig omdat in de oorlog daar de zware voertuigen van de Engelsen geparkeerd gestaan hadden.
Het witte huis rechts, dat later het begin van de St. Hubertusstraat zou worden, is van de fam. Onstenk en niet Onsteng.