Deze drie beelden hadden geen beschermende baldakijn en dat met die zure regen. Maar goed dat het gebouw afgebroken is, hoeven ze niet meer buiten te staan. Wie heeft een foto van de huidige plek?

Ik ben er pas nog langs gekomen. Als je bij de hoofdingang na de draaideuren direct links gaat kom je ze mooi naast elkaar tegen. Er staat een keurige tekst bij dat ze inderdaad in de Ten Hagestraat hebben gestaan. Zie foto 2336.

In het gedeelte links van de open poort, naast het gebouw met de beelden, waren de verloskamers in 1971 gehuisvest. Als je daar naar toeliep over de gangen waande je in een bootje. Je deinde op en neer en hoe harder je ging lopen hoe harder de stoel en de tafeltjes op de gang verschoven. En dat er veel gelopen werd reken maar met al die wachtende mannen op de gang die aan het ijsberen waren. Hier is mijn oudste zoon in 1971 ook geboren.

Op foto 2324 kun je zien waar deze gebouwen in de Ten Hagestraat liggen, Hans. Nu kijk je op de zijkant van de nieuwbouw uit 1992, het gedeelte tussen het pleintje met de fontein en de parkeergarage.

De eerste poort rechts was het mortuarium van het ziekenhuis. Zo zie je maar dat leven en dood dicht bij elkaar horen. Ik kwam het dagelijks tegen als we naar school liepen. Huilende baby's en dan mannen met een zwarte paardenkoets en steken op. Indrukwekkend was het wel als je pas 6 jaar bent.

Overigens, die verloskamers waren er al in 1947. Mijn moeder heeft me vaak gezegd dat ik daar geboren ben, als we langs dat gebouw liepen.

In 1952 op 4-jarige leeftijd ben ik in dit ziekenhuis opgenomen met difterie. Een broertje van ons dag-en nacht dienstmeisje, Sjaantje uit Lieshout, was toen aan deze ziekte gestorven.
Ik kan me nog goed een kwaadaardig kijkende zuster herinneren. Ze was geheel in wit gekleed en haar haren geheel bedekt met met een strak witte (nonnen?)kap. Het was net een wit spook met donkere dreigende ogen als ik weer na het middageten had gebraakt op de sloop. Het bed was heel hoog en ik kon er onmogelijk zelf uit. Ik was doodsbang voor haar. Ik lag er helemaal alleen en bezoekers kon ik alleen achter glas zien. Gelukkig kreeg ik na een tijdje een leuk meisje en leeftijdgenootje op de kamer.

Ik ben hier ook geboren in de avond van 31 mei 1954. Die dag was Eindhoven kampioen geworden en het was heel druk in de cafés in de omgeving van het ziekenhuis. Mijn oma plaagde mij er later wel eens mee: toen jij geboren werd vierde heel Eindhoven feest ...