Hoe zou het toch komen dat de meeste verpleegsters van die klompen aan hadden en nog hebben? Bij die roeping hoort waarschijnlijk ook het zachtmoedige. Want lig maar in het ziekenhuis, ze zijn altijd vriendelijk al moeten ze nog zoveel lopen. En de kleding heb ik nooit over geklaagd. Welke datum was dit? Toch niet het jaar 0!

Klompen waren hygiënisch en makkelijk schoon te houden. Mijn vrouw was assistent op de operatiekamer in het St. Joseph Ziekenhuis en ook daar droegen ze klompen. Met kunststof slippers is wel geëxperimenteerd, maar er was personeel dat er een allergische reactie op ontwikkelde. Daarbij komt dat hout van nature een antiseptische, bacteriedodende werking heeft, in feite nog steeds de oude afweer van de boom tegen schimmels e.d. Slagers gebruiken om dezelfde reden ook houten snijplanken en hakblokken. Er zijn tegenwoordig ook kunststof snijplanken te koop, maar mijn vrouw moet daar nog steeds niets van hebben.
Zo rond 1985 waren de rokjes weer wat langer met de nieuwe kledingvoorschriften, maar daarentegen weer zeer doorschijnend, zodat de verpleegsters net zo goed in hun bikini's hadden kunnen rondlopen en dat was misschien best wel aangenaam, als je ook de temperaturen in het ziekenhuis beschouwt waarin zij moeten werken.

Doordat de klompen een gevormd voetbed hadden, kon men er langer op lopen en sloeg de vermoeidheid niet zo gauw toe. Hout heeft ook de eigenschap dat het warmte langer vasthoudt. In het Catharinaziekenhuis is er op een gegeven moment ook een verbod geweest op het dragen van gekleurd ondergoed. Later zijn bij de aanschaf van nieuwe uniformen de doorschijnendheid en de rokken verdwenen. Het broekpakkentijdperk was aangebroken. Voor de mensen prettiger, want men kon het werk wat vrijer doen.

Ook mijn werkzame leven begon in het Binnenziekenhuis. Omdat ik geen verpleegkundige was kreeg ik jassen. Katoenen jassen die ik vaak op maandagmorgen nog met een kar, want de grote mand was veel te zwaar, in de wasserij moest gaan halen voor de hele functieafdeling. Ook ik liep op klompen. Naderhand kregen we jurken en jassen maar ik heb toch altijd de jas aangehad. De jurken waren rond 1974 ongeveer tot de knie. Wel moest je in die tijd nog kousen aan en dat waren dan panty's. De charme van het oude Binnenziekenhuis waren de vele gangen en afdelingen. Het nieuwe gedeelte aan de Vestdijk en het oude gedeelte waar je echt goed de weg moest weten. Afd. G, de interne, helemaal achteraan beneden met zuster Van Hest als hoofd. En dan boven afd. E. Het was er werkelijk een doolhof. Ik moest nogal eens het huis in om mantoux te gaan zetten zodoende kende ik de weg. Over charme gesproken, in het kamertje waar ik een onderzoek moest doen had zr. Floris een bed laten neerzetten. Hier sliep dan een arts die bij de open hartoperaties gewerkt had en stand by moest zijn. Op een morgen, in dat kamertje hingen we ook onze jas op, doe ik nietsvermoedend de deur open en kijk daar recht in een slaperig gezicht. Ik was begin 20 en dan een naakte man in bed... Dit kon ook in de begin jaren 1970.

Zag er wel lekker uit, niks mis mee

Klopt hr. Vlemmings, zo kunnen de dames zien of er nog leven in zit, hoe dan ook.