Verzorgingstehuis voor ouderen, Dommelhoef, kan ik me nog wel herinneren. Het zag er toen heel gezellig uit, en was ondanks de oude bouw, voortgekomen uit het voormalig Diaconessenhuis, toch redelijk modern van opzet. Gemengde Zangvereniging De Roostenzangers uit Stratum, waar ik toendertijd lid van was als tenor, kwam daar nog wel eens, om een gezellig, populair concert te organiseren, zeer tot vreugde van de oudjes in het tehuis.

Het was een heel sfeervol terrein waar het Diaconessenhuis op lag. Het gebouw dat achter villa Elsheim werd gebouwd, maakte een hoek van 90°. Links zien we het gedeelte dwars op de Parklaan. Daar bevonden zich o.a. de operatiezalen, even verderop (niet zichtbaar op foto) het gedeelte parallel aan de Parklaan, de verpleegafdeling. Er waren destijds zo weinig auto's dat parkeren, rechts van de twee mannen op de foto, geen enkel probleem was.

50 jaar geleden ben ik hier gestart met de opleiding Verpleging A. Ik zie me nog over deze brug fietsen. Keurig in de grijze loden jas, zwarte schoenen en kousen met naad. Er waren toen nog een paar echte Diaconessen. Zuster van der Mast was toen de directrice. In de villa kregen we de lessen en was de eetzaal. Het was voor mij een geweldige tijd. Gisteren zag ik na bijna 50 jaar weer een oud-collega van mij. Samen zijn we naar de plek gegaan van het Diaconessenhuis. Deze brug is er nog steeds. Wij hebben in 1966 de verhuizing meegemaakt naar het nieuwe ziekenhuis aan de Ds. Theodor Fliednerstraat. Een hele speciale gebeurtenis was dat.

53 jaar geleden ben ik hier bevallen van mijn tweede dochter Ingrid. Ik woonde toen in Son en Breugel en moest medisch gezien bevallen in het ziekenhuis. Mijn man werkte bij Philips. Ik kan me er niet meer zo heel veel meer van herinneren, maar wel dat de Diaconessen streng waren. Jammer dat ik geen foto's kan vinden van het interieur.

In 1962 hebben ze hier mijn blinde darm er uitgehaald, 14 dagen daarna mocht ik naar huis. Niet te geloven hè, nu ga je de volgende dag.

Hier ben ik 65 jaar geleden geboren. Mijn moeder vertelde dat ze het eten vaak liet staan,omdat bijna alles daar gestoomd was. Tegen de nonnen zei ze dat haar maag daar niet tegen kon. Mijn vader bracht regelmatig wat lekkers mee. Op 'n dag had pa aardbeien en een kom slagroom meegebracht, toen er een non binnenkwam, die met enig verwijt zei: als uw maag dit kan verdragen, kan die toch zeker ons eten ook verdragen.

Wat gek, ik kan mij niks van strenge nonnen herinneren. Ik ben er twee keer voor medische redenen geweest, eerst om het gips zetten, 1951, van een gebroken enkel en een paar jaar later, 1954, heeft chirurg Beins mijn blinde darm verwijderd, maar ik kwam er wel vaker als ik met mijn vader meeging als hij visites ging rijden en hij een patiënt in het ziekenhuis bezocht. Ik bleef dan in de auto zitten of wandelde wat over het terrein, of ik daalde de helling af naar de fietsenstalling.

Paul, het geheugen van mensen is een raar iets en is ook afhankelijk van ieders beleving of intensiteit. Ikzelf kan me natuurlijk niets van mijn geboorte herinneren, en kan het ook niet meer aankaarten met m'n ouders,omdat deze reeds zijn overleden. Maar door de verhalen van Louise en Corsty hierboven, dat er 12 jaar respectievelijk 14 jaar na mijn geboorte er nog steeds echte Diaconessen waren ben ik geneigd het verhaal van mijn moeder te geloven.

Jack, misschien ligt het ook aan mijn voorstelling van nonnen, ik wil best geloven dat er nonnen waren, maar bij nonnen denk ik aan die zwarte boerka-achtige tenten waar RK-nonnen in rondliepen met hun witomrande hoofden onder een zwarte kap. Die zag je 60 jaar geleden nog regelmatig.

Jack en Paul, Wikipedia zegt er het volgende over: "Een diacones is een protestantse verpleegster die de verpleging als liefdewerk verricht. De diaconessenhuizen zijn de ziekenhuizen waar diaconessen werkzaam waren. Dit verschijnsel is afkomstig uit Duitsland, waar het in 1836 door Theodor Fliedner werd ingesteld. Het woord diacones is afkomstig van het Oudgrieks en is gerelateerd aan het werkwoord (be)dienen. Hiervan is ook het kerkelijk ambt van diaken afgeleid. Een diacones moet echter niet verward worden met een vrouwelijke diaken als ambtsdrager. In sommige protestants-christelijke instellingen waren ook diaconen werkzaam als verpleger. Omdat diaconessen en diaconen, evenals kloosterlingen, door de overheid beschouwd werden als dragers van een geestelijk ambt waren diaconen vrijgesteld van militaire dienstplicht".
Geen religieuzen dus en daarmee in de ware zin des woords dus ook geen nonnen.