Doordat hij op elk bord een andere opening zet is het niet mogelijk met een ander te vergelijken. Wie zich niet aan de juiste openingszetten houdt is al meteen verloren omdat hij dan blijft staan en moet men meteen een zet doen. Dus nadenken over de volgende zet is dan niet meer mogelijk. Op de foto trek ik nog even aan mijn sigaret en weet dat ik verloren sta. De rook daarbinnen kon je snijden!

Tot mijn spijt moet ik bekennen dat ik er met de naam van de Internationale grootmeester geweldig langs heb gezeten. Ik vond de man op de foto al zo oud er uit zien. Daar de geboortedatum 1937 was heb ik het opgezocht en gevonden. Het is n.l. Isaak, Yefremovich, Boleslavsky; geboren 9 Juni 1919 en overleden 15 febuari 1977. USSR. Hij was philosoof, journalist en internationaal grootmeester.

Ik heb ook ooit een verloren dag bij De Pion in Tivoli gespeeld en daar het volgende verhaal gehoord.
De simultaangever speelt met wit en de rest met zwart, dat is de regel. Er is echter ooit op speciaal verzoek en met goedvinden van de gever van afgeweken. De zetten van de simultaangever, als die een rondje langs alle borden maakten, werden echter stiekem doorgespeeld naar het verderop gelegen uitzonderingsbord, zodat hij dus zonder het te weten a.h.w. tegen zichzelf zat te schaken. Op het laatst, toen op de meeste borden de strijd al geslecht was, viel het een van de omstanders op dat er op twee borden dezelfde stand stond, alleen maar gespiegeld!. Commentaar van de lachende simultaangever: 'Nog nooit zo'n lastige tegenstander gehad, hij had al mijn zetten door !'.

Die 15 jarige jongen speelde inderdaad bij de Pion uit Eindhoven, ons speeladres was De Bus in het centrum.

Ik zie hier twee mij welbekende oud Daf-collega's: vooraan met bril Toon Verschuren en links daarnaast Oscar Wibaut.

Heb je dat speldje nog wat je van de Russische schaakbond gekregen hebt Koos? Het zou leuk zijn dit op deze site te laten zien. En nog een vraag. Hoe oud ben je nu? dan weten we ook de juiste datum van de foto.

Agnes, jammer maar nu schiet mij de naam van die heer naast van Schuren te binnen. Het was Lensen en ik meen dat zijn voornaam Harrie was. Dus Oscar was het niet. Ik heb Oscar, net voor Nieuwjaar nog gesproken. Nog even bespraakt als vroeger. Zijn laatste woorden op die avond waren dan ook ; "Wat zouden wij moeten doen zonder de vrouwen"

Nog een leuk verhaal uit de geschiedenis van de Daf schaakclub. Het geval wil dat jaarlijks dezelfde man clubkampioen werd. Op een jaar werd het hem door mij, erg moeilijk gemaakt. De laatste partij begon zo rond 19.30 uur en werd afgebroken om 11.00 uur. De stand op het bord gaf mij goede kansen en de hele meute was er van overtuigd dat de huidige clubkampioen het onderspit moest delven tegen een veel jongere speler. De volgende zet werd in couvert afgegeven aan de voorzitter en het zou nog een hele week duren voor dat de winnaar bekend was. De partij werd in de Kantine van Daf 2 de hele week tijdens de pauze opgezet en tot in details uitgewerkt. Alle door de tegenstander in couvert gegeven zetten, werden zover het mogelijk was door de andere leden van de club uitgewerkt en mij werd dan ook het clubkampioenschap zowat in de schoot geworpen. Vrijdagavond half acht werd de partij opgezet en de enveloppe geopend. Tot grote ontzetting was een zet afgegeven die we niet behandeld hadden en verloor ik de partij. Zo zie je maar weer. De sterkste wint.

Ook leuk, als de couvert-zet 'Ik geef het op' was geweest!