Nou, vanuit Strijp, dezelfde ervaringen. Rond 1950-1960 pofte zowat 90% van de mensen, dus dat heette op de lat kopen of op de pof, alles een pot nat. En laat maar in het buukske bijschrijven was jarenlang een gevleugelde uitdrukking als huismoeders hun kinderen om boodschappen stuurden. Het waren topjaren voor de producenten van kasboeken denk ik en de post 'afschrijving debiteuren' oftewel mensen die uiteindelijk niet betaalden, vormde een bekende sluitpost in de boekhouding van veel winkeliers. Die namenlijst van Gestelse mensen zou e.e.a. kunnen bevestigen wie er uiteindelijk wel of niet betaalden. Maar veel interessanter lijkt me dat half ons 'gesneje', hier dus 'fleesch' genaamd voor 18 centen, 10 eieren voor 1 gulden 35, een vliegenvanger voor 8 cent. Beschuit voor 22 cent, een brood 25 cent. Nee geen eurocenten, maar de ouderwetse centen. Ik heb me laten vertellen dat je voor de oorlog een ei kon kopen voor anderhalve cent, dus die 10 eieren hier voor 1 gulden 35 komen me wat duur over. Maak eens een prijslijst uit die jaren? Het geeft een aardig beeld van wat je met een inkomen van 7 en een halve gulden per week destijds kon doen.
===De inzender vergat naam en e-mailadres, nog even doorgeven a.u.b.===

Toen ik eind jaren '50 bij de ETOS werkte werd er nog veel op 'de pof' gekocht. De kassabonnen gingen in een bakje, werden met een paperclip bij elkaar gehouden en aan het eind van de week werd het (meestal) afgerekend.

Toen mijn ouders het z.g. snoepwinkeltje in de Draaiboomstraat 1 hadden, tot 1942, was er ook een pofboek. Het winkeltje deed vrij goed, vooral omdat vlak bij in de Keerweerstraat de Etos was, waar men niet kon poffen.
Ongeveer 1948 begonnen zij een snoep, rookartikelen, drank en koekjes zaak in de President Steijnstraat. Allemaal meer luxe artikelen, maar toch weer kwam er een pofboek bij. Weer was er een Etos-winkel in de buurt in de Jan van Riebeecklaan, die ook niet pofte.

Hoewel ik zei geen namen uit het boek te noemen moet me toch wel van het hart dat er enige pagina's Toon Louwers instonden. Waarschijnlijk andersom ook trouwens maar dat weet ik niet. Wat ik verder van mijn vader hoorde, was dat de schooljeugd vroeger naar de slager ging voor de varkensblaas, waar dan ter plaatse de pies uitgegooid werd, opgeblazen en als voetbal dienst deed. Afwassen of zo werd niet gedaan, men vond het niet vies. Als Toon echter een jolige bui had, gooide hij stiekem met het ollieblaoske (de galblaas) wat men wel degelijk vies vond. Gestelse jongens moeten een sterk ras zijn geweest, ik heb n.l. nooit gehoord dat er zieken of dooien zijn gevallen.

10 eieren voor 1,35. 11 eieren voor 1,43. Dus 1 ei kostte 8 cent, rara politiemuts.

Het eierensommetje is niet zo moeilijk, de eerste 10 kosten 13,5 cent per stuk en de tweede serie van 11 kosten 13 cent per stuk. Het prijsverschil per stuk kan te maken hebben met de grootte van het ei.

Nou, ik als Gestels menneke zal eens even ophelderen dat Toon (of Antoon) Louwers van de slager NIET de vader was van Jan Louwers van de groothandel. Hij was de vader van Ad Louwers. Een zeer goeie kennis van mij. De vader van Jan Louwers bracht vroeger ijsstaven naar de cafés en naar de mensen thuis die iets gekoeld moesten hebben voor feest, b.v. als onzopoe jarig was bracht de vader van Jan altijd ijsstaven. Die werden dan klein gemaakt en in teilen gedaan om het bier koel te houden.

Toon Geevers, hadden ze vroeger bij jullie moeder thuis ook niet een winkel of café?

Willem, mijn grootvader van moeders kant, Sjef den Ouden, is een aantal jaren kastelein geweest in café Halfweg aan de Hoogstraat. Mijn vader heeft daar mijn moeder leren kennen en is er ook mee getrouwd in 1941.

Toon Louwers is de vader van Jan en Tini Louwers, ik ben als kind enkele malen bij hem thuis geweest in de Kreeftstraat. Hij was ook een hondenman en deed bijvoorbeeld aan oren korten en staarten couperen. Trouwens een compliment voor Jan, hij heeft Tinie nooit laten vallen na een noodlottig ongeluk. Het is heel ver familie van mijn vader, Frans de Kort,  heb ik begrepen. Het is meer dan 56 jaar geleden.

Tini Louwers is, als ik mij niet vergis, aangereden op de onbewaakte overweg in Sterksel.

Vooruit hier nog prijzen uit de tijd van kort na de oorlog. De broodbezorger van bakker Roland bracht voor 37 cent een heel tarwebrood bij ons in de Elzent. Tenminste als we een brood nodig hadden, want anders kon hij zijn transportfiets onverrichterzake weer richting Kleine Berg sturen. Toen ik weer een keer in de winkel van Baijens Theo van zijn werk stond te houden, kwam er een vrouw die om damesverband verlegen zat. Wat het was wist ik niet, maar het kostte 80 cent. Theo lachte er geheimzinnig bij, ik weet nog niet waarom. Als ik voor mijn vader cigaretten haalde, van die ouderwetse met een c, dan kostte dat 85 cent, merk Lexington. Sinaasappels gingen per stuk, 2 voor een kwartje, een reep chocola 20 of 25 cent, een liter melk, versgetapt aan de kar 24 cent. Snoep ging per stuk vanaf 1 cent. Een ei kostte toen al 18 cent. Een fiets een paar honderd gulden, zonder versnellingen. Suiker was vrij duur, maar bij de Lido in de Vrijstraat 'maar' 75 cent. En voor 30 cent, eerste rij, mocht ik op woensdagmiddag in de Rembrandt met twee of drie andere bezoekers naar een film van de Dikke en de Dunne kijken.