Toen wij in 1966 in de Resedastraat kwamen wonen, werd Frans Tebak onze slager! Samen met zijn vrouw Joke had hij een heel gezellige winkel!

Jan Hanssen is inmiddels 78 en van welke lichting was Heintje Maas die op de Hemelrijken jarenlang een goedlopende sigarenzaak heeft gehad?

Frans Tebak was onze slager. We woonden toen in de Resedastraat nr. 76. Wij, de familie Hubert, hebben daar hele fijne herinneringen aan. Mijn vader, Henk Hubert, woonde in zijn jeugdtijd tegenover de slagerij Tebak aan de Korianderstraat. Ze hebben samen menig balletje getrapt op een trapveldje in de buurt.

Nu we toch aan de gang zijn. Willie Schmidt woonde in de Paganinistraat. in Gestel. Ik weet nog dat de back, Semang uit Woensel west, ging emigreren. En wat te denken van Piet v. Vechel als doelman, met zijn café op de Grote Berg. Eindhoven heeft veel goede doelverdedigers gehad (met nadruk gehad) Wist je trouwens dat hij geen knieën meer over heeft? Dat is de tol die je moet betalen.

Ook ik heb vroeger met mijn vader jaren mogen genieten van dit geweldig elftal. Met de fiets, vaak achterop, vanuit Woensel Hendrik de Keijzerlaan (waar Piet v. Rooij verkering had met een van de Stafleu-dochters) naar de Aalsterweg naar een fraaie voetbalmiddag. Wat dat aangaat zijn die tijden, op een korte periode na met Rinus Gosens, helaas tot nu toe nooit meer teruggekomen.
Heintje Maas zou van de lichting eind dertiger jaren kunnen zijn. Ik ging op Hemelrijken als ukkie bij Heintje vaak kaartjes halen in de voorverkoop voor de wedstrijden van EVV op zondag. Ik heb goede herinneringen over gehouden aan die tijd. Eenmaal EVV'er, altijd een EVV'er.

Nog een herinnering betreft Jan Louwers in zijn nadagen als pingelaar bij EVV. Ik herinner me nog een uitwedstrijd tegen Elinkwijk in Utrecht waarin Jan een corner nam van rechts die rechtstreeks het doel indraaide, waarop Jan zich triomfantelijk met beide handen op de borst sloeg (ik stond namelijk bij de cornervlag) en riep, ik ouwe man kan dat nog steeds. Dat was toch wel even lachen, overigens de uitslag van deze wedstrijd is mij ontschoten. Verder heb ik met mijn vader veel van deze pingelaar en heel EVV genoten, zowel in uit- als thuiswedstrijden.

Ja dat klopt EVV'er. Maar hoe kwam dat zo? Wij mochten vroeger van de pastoor niet naar PSV. En als je zelf ging voetballen, ging je naar Woensel. En als je echt voetbal wou zien, moest je naar Eindhoven. En in mijn jonge tijd waren er wel een paar goeie voetballers in Woensel. Ik denk maar aan net na de oorlog, Van de Ven, Aarts, Goedhart, Feyen, Jansen, Verheyen. De hele goeie gingen naar Eindhoven. Namen te over.

Ja onze kampioenen. Wij mochten en WILDEN niet naar philips. 't hul Pollingstraotje waar vur E.V.V. Tot 'r iemes tweedracht zèijde, toen fielups toevallig 'n kir kampioen wier. Ben trouwes toevalling 'n par jaor geleeje nog bij Lambert van Tuyl aan de deur gewist. Hij wou gèr 'n boek hebben over de Pollingstraot. Wa waar ik trots da ik hum nog de hand mocht schudde. Trouwens Lambert woonde toen op de Roostenlaan en heeft vruuger zèllef nog in 't Pollingstraotje gewoond.

Wat Hennie de Groot vertelt over Lambert van Tuyl uit de Pallingstraat, klopt niet. Dit moet Frans van Tuijl zijn. Frans heeft als kind in de Palingstraat gewoond en woont nu nog steeds op de Roostenlaan.

Sorry Hans, het is inderdaad de lange Van Tuyl, Frans dus. Foutje mijnerzijds. Maar ik was er toch trots op om zijn hand te mogen schudden.

Ik begreep van mijn vader dat er naast Hein Maas ook een Huub Maas heeft gespeeld bij EVV. Kan iemand dit bevestigen?

Deze mensen heb ik zeer goed gekend, want Evert Tebak was een volle neef van mijn moeder. In mijn jeugd was ik zeer trots op deze mannen. Maar ook op mijn broer Cor van den Akker, die toen op heel jonge leeftijd bij EVV 1 in de goal heeft gestaan. Ook bij RPC en Veloc. Later is hij naar De Valk gegaan, waar hij toen met het eerste elftal tegen Helmondia kampioen is geworden. Ook ik heb tot mijn 52e gekeept. Dus het voetballen zat wel bij ons een beetje in de familie denk ik.

Mijn vader nam mij al vroeg mee naar EVV, zo rond 1950. Hij had vlak na de oorlog nog met Noud van Melis gewerkt bij DBVO op de Parklaan. Wij kwamen ook wel eens in het café van zijn ouders, over de tweede overweg van de Tongelresestraat direct links (foto 2137). Wij woonden in de Rubensstraat en als je geluk had kon je "Ome" Noud voorbij zien fietsen richting Aalsterweg voor de training.
Het waren mooie tijden, toen begin jaren '50 het attractiefste voetbal van Nederland nog aan de Aalsterweg werd gespeeld. Ik herinner me een finale in De Vliert, tegen PSV, waar Jan Louwers een penalty mocht nemen tegen Lieuwe Steiger. Gebukt naar de bal lopend, alsof hij die nog even wilde verleggen, punterde hij de bal langs een totaal verbouwereerde Lieuwe.
Ik heb tranen met tuiten gehuild toen het perfide RCH van Louk Biesbroek en Tony Gallis, "mijn EVV" versloeg in het Feyenoord-stadion, ik dacht in 1953. Het kampioenschap van 1954 maakte alles weer goed. In 1956 ben ik lid geworden. Je moest immers 12 zijn. Wim Groenedijk trainde ook de jeugd. Groot was mijn geluk toen ik na enige woensdagen op het oude zandveld door Wim werd uitgenodigd in de groep te komen. Het echte werk was begonnen.

Ik mocht met mijn oom, een fervent EVV'er, een keer mee naar Velox-EVV in Utrecht, een wereldreis was dat. Er staat me iets van bij dat Willem van Hanegem meespeelde bij Velox, ik had nog nooit zo'n klein voetbalveldje gezien als bij Velox.

Als kind van pakweg 7-8 jaar ging ik met mijn vader naar Eindhoven Voetbal. Dat viel nog niet mee, want de helft van de familie was voor PSV. Zondagmiddag 14.30 uur. De muziek (Koning Voetbal) kan ik me nog goed herinneren. Frans van Tuyl werd toen de Lange van Tuyl genoemd. Hij woonde een paar deuren van ons vandaan in de Roostenlaan op een bovenhuis. Volgens mij liep in die tijd Jan Louwers nog met knakworsten in het stadion. Wat ik me zeker herinner, is dat mijn vader veel geld heeft gegeven toentertijd aan de voetbalclub.

Peter Pilgram gooit twee wedstrijden door elkaar. Jan Louwers nam de door Peter beschreven strafschop in de thuiswedstrijd tegen PSV in de competitie om het landskampioenschap 1954 en hij miste hem. Schoot de bal over. Frans van Tuyl schoot in de Vliert de penalty langs Steiger. Dat was in 1953 toen de verhouding PSV-supporter versus Eindhoven-supporter 1 op 10 was. Het kan verkeren.

Ik heb de haat tussen voetbalsupporters nooit begrepen. Ik ging vroeger ook naar Eindhoven kijken met mijn vader. Ik was toen 9 jaar en was supporter voor allebei de clubs uit Eindhoven. Maar na een wedstrijd van Eindhoven stonden wij als Eindhoven-supporters onder de rust op ons gemak te wachten op de tweede helft toen de luidspreker zei dat PSV-VVV 2-0 stond. Al het Eindhovens publiek begon te joelen. Na de wedstrijd riepen de speakers dat PSV verloren had van VVV met 3-2. Het publiek begon te juichen. Ik als jongen van 9 jaar had het niet begrepen en ging nooit meer naar Eindhoven kijken. Als je nu met de echte oude Eindhoven-supporter over vroeger praat en ze moeten het woord PSV uitspreken, hoor ik nog aan hun stem hoe diep het bij ze zit! Dat kan voetbal teweegbrengen. Jammer, want het is zo'n fijne sport!

Beste Jan, Ik heb absoluut niets tegen PSV maar ik wil alleen maar aangeven hoe populair EVV Eindhoven in de vijftiger jaren was. Het stadion De Vliert kleurde helemaal blauw-wit toen de bussen uit Eindhoven arriveerden. De mensen die nu nog een hekel aan PSV hebben omdat ze voor Eindhoven zijn, hebben weinig realiteitszin. De afstand hiervoor tussen beide clubs is dusdanig groot dat van een gezonde rivaliteit al jarenlang geen sprake is. Ook de gedachte, dat spelers uit de stad of zelfs uit de wijk moeten komen is niet meer reëel. PSV heeft de stad Eindhoven wel op de voetbalkaart gezet en dat verdient complimenten.

Het spannende radioverslag van de wedstrijd Utrecht DOS-EVV Eindhoven uit 1954 heb ik nog op een cassettebandje.

Zie ook foto 15531 met trouwe supporters van Eindhoven.

De legendarische gouden jaren van de voetbalclub Eindhoven liggen alweer een halve eeuw achter ons. Dit hoogtepunt was tevens het einde van een tijdperk. In 1954 was Eindhoven nog een amateurclub van en voor Eindhovenaren. Tussen 1950 en 1954 voerde Eindhoven de boventoon in het Nederlandse voetbal onder leiding van een gedreven bestuur en de succesvolle trainer Wim Groenendijk. Op 27 juni 1954 vond het absolute hoogtepunt uit de geschiedenis van de club Eindhoven plaats. Na een uiterst spannende nacompetitie tussen de afdelingskampioenen werd in de beslissende wedstrijd het Utrechtse DOS met 3-1 verslagen. Op de avond van het kampioenschap stonden tienduizenden Eindhovenaren langs de weg de elftallen toe te juichen, want ook het tweede team was een dag eerder kampioen van Nederland geworden! Ondertussen was het half tien geworden toen de spelers onder groot applaus op het bordes van het stadhuis verschenen. Burgemeester Kolfschoten sprak de Blauw-Witten toe: De nobele wijze waarop de EVV-elf hadden gezegevierd, strekte de gehele burgerij van de stad tot vreugde en heeft veel bijgedragen aan de faam van de Lichtstad. In het gehele land, aldus de burgervader, wordt thans met respect gesproken over de stad, die de beste spelers van Nederland rijk is. In de jaren 50 wist men nog wat stijl was. Want de gloedvolle woorden van de burgemeester werden niet beklonken met bier maar met de erewijn. Vele papiersnippers daalden op de spelers neer want de bewoners hadden meer dan 200 kilo aan telefoonboeken en archiefstukken verknipt om hun helden op Amerikaanse wijze te huldigen. Bron: RHCe 040623

En ik heb de voetbalschoenen van Noud van Melis gekregen die hij in het Nederlands elftal had gedragen. Ik heb ze ook aangehad toen ik bij RKSV Tongelre voetbalde. De spijkers van de noppen stonden in mijn voetzolen. 't Bloed stond in mijn sokken. Maar ik droeg ze aan mijn voeten, die beroemde kickers! Maar zoals zo vaak, alleen de schoenen helpen je niet een goede voetballer te zijn. Mijn mooiste doelpunt evenwel was toch een doelpunt in eigen goal van 50 meter afstand. Het was een uittrap van onze keeper die ik, hard en hoog, verkeerd op de slof nam. De schoenen heb ik nadien weggedaan en een tijdlang op gymschoenjes gespeeld om de voeten te laten genezen. Het kan verkeren.

Bij deze foto zie ik mijzelf nog op de toen bestaande sintelbaan zitten in de kampioenswedstrijd tegen DOS. Het jaar daarvoor mocht ik met mijn vader mee naar de Vliert in Den Bosch voor de beslissingswedstrijd tegen PSV. Uitslag 2-1 en de beslissingswedstrijd voor het landskampioenschap tegen RCH in het Feyenoordstadion. Uitslag 1-2 in de verlenging (Caldenhove). Verschrikkelijk. Maar het jaar daarna stond ik voor café Harrie v.d. Boomen aan de Aalsterweg toen ze landskampioen werden en dat maakte alles weer goed. Het wordt trouwens tijd dat er weer eens flink aan de weg wordt getimmerd.

Toon, doel met (Caldenhove) de maker van het winnende RCH doelpunt? Ik meen me te herinneren dat ene Gallis de winnende treffer scoorde, links van de tevergeefs uitvallende Jan Hansen.

Ik meen zeker te weten dat het Caldenhove was maar het is natuurlijk wel lang geleden. Heb jij trouwens op het Augustinianum gezeten?

De doelpuntenmakers in de wedstrijd Eindhoven-RCH waren Dick Snoek voor Eindhoven en Honout en Gallis voor RCH. Meer gegevens zijn te vinden in het boek "Eindhoven zal wezen 1950-2008" dat is uitgegeven door de Stichting Vrienden van FC Eindhoven. Meer informatie staat op http://www.vriendenvaneindhoven.nl.

In 1950 was ik net 13 jaar en ging elke zondag met mijn vader mee naar EVV op de Aalsterweg. Ik weet nog heel goed dat de entree een hele brede mooie weg was met kleine bomen en verhard met grint of sintels. Ik heb me toen ook aangemeld als lid want ik wou ook gaan voetballen in clubverband. Eerst twijfelde ik of ik niet bij PSV zou gaan, maar mijn vrienden vertelden mij dat PSV het grootkapitaal was en Eindhoven veel populairder was bij de gewone man. Wist ik veel? Dus ik werd lid. Wij hadden toen 22 elftallen en elk elftal had een geestelijk adviseur.

Vandaag in het ED "FC Eindhoven op de rand van afgrond" en "FC Eindhoven geeft nog niet op". Op de vooravond van het honderdjarig bestaan lijkt het einde van de club nabij. De eerstedivisionist werd woensdagmiddag om kwart voor twee op de hoogte gesteld van de uitspraak van de beroepscommissie van de KNVB en die was niet positief. De clubleiding heeft echter aangekondigd dat op korte termijn alle mogelijkheden worden aangegrepen om tot een oplossing te komen. Het eerste elftal blijft zijn wedstrijden 'gewoon' spelen. Nog even afwachten maar. Voor spelers, clubleiding en supporters een nare periode lijkt mij.

Ik weet nog goed dat wij, mijn vader, opa en oom, om de 14 dagen naar Eindhoven gingen kijken. Ook herinner ik mij nog dat ze landskampioen werden. In een café op de Aalsterweg (ik dacht tegenover het stadion van Eindhoven), hebben we het feest gevierd. Omdat mijn vader ook in het eerste van Eindhoven had gevoetbald zou en moest ik ook voetballer worden. Hij had toen ik 4 jaar oud was een  blauw-wit shirt en voetbalschoenen laten maken.
Wij hadden het niet zo breed thuis, en toen ik met Sinterklaas een rode das had gekregen zei mijn vader tegen mij: "Wat doe jij met die PSV-das?". Waarna ik deze das in stukken heb geknipt, waar mijn moeder helemaal niet blij mee was. Met veel genoegen kijk ik uit naar het boek van 100 jaar Eindhoven en heb dit inmiddels besteld, want mijn hart is altijd voor EVV Eindhoven blijven kloppen.

Ik ben op mijn 12e jaar lid geworden van EVV Eindhoven en ben jaren lang ook naar vele uitwedstrijden meegegaan. Tot mijn 40ste jaar heb ik alle thuiswedstrijden gezien, ook toen ik naar Bergeijk ben verhuisd. Later is dat toch langzaam minder geworden, maar ik draag FC Eindhoven nog altijd een warm hart toe. Ik ben nu 76 jaar en als men mij vraagt van welke voetbalclub ik supporter ben, zeg ik nog altijd EVV Eindhoven. Ik zeg altijd "ik word een uur voordat ik dood ga PSV-supporter, want er kan beter een PSV-supporter doodgaan dan een Eindhoven-supporter.

Herinneringen van een PSV-supporter misstaan hier niet, de tijd waar hier door zovelen naar verwezen wordt herinner ik mij als de dag van gisteren. Ik ging ook vaak bij EVV kijken, soms vanuit een boom langs de rand van de zuidelijke staantribune. o.a. tegen VVV dat toen ook aardig meedraaide bovenin. Ik werd als 8-jarig jochie door de voerman van de glashandel op de Grote Berg meegenomen naar PSV, van die tijd herinner ik mij geen wedstrijden meer, maar toen in 1951 om het landskampioenschap werd gespeeld, was ik van de partij. En de jaarlijkse ontmoetingen tussen EVV en PSV daarna miste ik nooit. Een paar van die wedstrijden werden door de experimentele televisie van Philips uitgezonden naar mensen die een toestel op proef hadden. De beslissingswedstrijd in Den Bosch herinner ik mij nog goed, het ED had Leo Pagano gehuurd om verslag te doen dat via luidsprekers te horen was op de kruising Kerkstraat/Wal/Grote Berg/Keizersgracht. Ik herinner me ook nog goed de wedstrijd thuis tegen RCH en die door EVV met 2-0 werd verloren, of had ik dat beter kunnen vergeten?