Heeft er iemand nog herinneringen aan het Sinterklaasbezoek? Ik zat in de Jan van Lieshoutstraat op school en op woensdagmiddag als de school uitging was Piet aan het strooien.

Ook in mijn jeugd was de HEMA favoriet, met name de lunchroom, die schuilging achter de rolluiken (jalouzieën?). Befaamd waren de tompouces, minstens net zo bekend als nu de rookworsten.

Wij gingen er wel eens met ons moeder mee winkelen, en als we lief waren kregen we boven een kinderijsje. In een metalen ijscup, met een parasolletje en zo'n ijslepeltje waarmee je net niet alles uit je kommetje kreeg maar je mocht het er niet uit likken want dat was niet netjes. Mijn moeder nam dan altijd een saucijzenbroodje met koffie-complet, daar zat ook een glas water bij en wij vonden dat heel sjiek. Tijdens het nuttigen van dat heerlijks keek je dan op de winkelende mensen neer. Leuk al dat gescharrel bekijken.

En wat te denken van die meeneemijsjes met choco-dip? Ik zag en proefde ze voor het eerst van m'n leven bij de HEMA. Het is ook de plek waar ik mijn vrouw, die daar op de afdeling parfumerie werkte, voor het eerst stalkte.

Vergeet ook de appelcarrees niet! Tijdens de uren die we van school vrij waren wegens lesuitval (ja, toen ook al!) gingen we die altijd bij de Hema halen. En natuurlijk make up bekijken, oogschaduw en lippenstift van het merk Miss Helen.

En wat te denken van die heerlijke berliner bollen?

Wat ik me herinner van de lunchroom van de Hema was dat die op de eerste verdieping was. Rond de roltrappen (of waren het gewone trappen?) was een cirkelvormige uitsparing waarlangs, tenminste aan een zijde, de tafeltjes stonden. Terwijl je van je hapje en drankje genoot kon je op het winkelende publiek neerkijken. Dit is tenminste wat ik me kan herinneren. Zijn hier nog foto's van? En wanneer is de bovenverdieping van de Hema verdwenen?

De Hema had geen roltrappen. De eerste roltrappen in een warenhuis waren die bij V&D. Ik weet nog goed toen ze voor het eerst in gebruik werden genomen. Druk man, iedereen wou eens met de roltrap.

De allereerste roltrappen in Eindhoven waren die in de Grand Bazar! V&D volgde later.

In de V&D waren de roltrappen er in ieder geval in 66/67. In plaats van buiten heen en weer te lopen in de stad, gingen we de roltrappen op en neer. Iedereen was er. Om sneller in de buurt van een spetter te zijn (ik kan me Michel Dijkstra nog herinneren in een toen zeer modieuze cape), liepen we gauw om om in tegengestelde richting weer verder te gaan. Zo waren we uuuuren onder de pannen.

Ik kan me deze Hema nog heel goed herinneren. Roltrappen waren er in mijn tijd in ieder geval niet. Ik weet nog hoe ik er een keer was met mijn moeder en ik een popje kreeg. Er waren er nogal veel van. Allemaal in een soort kleine schoenendoos en allemaal met een oranje jurkje aan. Prinses Beatrix was pas geboren!

Mijn allereerste platenspeler heb ik in de zomer van 1961 verdiend in de spoelkeuken van de Hema. Vier weken lang afwassen en als ik geluk had mocht ik eieren pellen voor de salades. Maar de pick-up met in het rode deksel de luidspreker maakte alles goed. Later nog rookworsten verkocht op zaterdag voor de eerste vakantie naar het Gardameer en daarbij mijn nieuwe suède laarzen verknald met het druipende, vette worstwater.

Welk meisje heeft niet de eerste make up uitgeprobeerd bij de Hema? Miss Helen, je ging er gewoon naar binnen en kwam er geschminkt weer uit, zeker als het niet mocht van je ouders. Je was te jong, maar weten zij veel? Of wel?

Je zat echt goed bij je nieuwe vriendin als je haar een dame blanche kon aanbieden op de eerste verdieping (kosten hfl.1-). De halve rookworst heb ik nog gekocht voor een kwartje. De toonbank stond tegenover de achteruitgang aan de Jan Van Lieshoutstraat.

Mijn vriendin van destijds werkte op die parfumerie-afdeling. Voor haar heb ik toen ooit een halve rookworst geregeld en ze is inmiddels al 33 jaar mijn vrouw na eerst 4 jaar verkering.

Vroeger werd vaak koffie geserveerd met een glas water. De een zegt om de mond te spoelen voordat je van de koffie ging genieten (stel dat je net een vette rookworst bij de Hema had gegeten), een ander zegt om na de koffie je mond te spoelen (was de koffie dan zo vies? lolol). Feit is in ieder geval dat in 1953/1954 bij Trocadero in de Vrijstraat altijd water werd geserveerd bij de koffie.

Koffie onttrekt vocht aan het lichaam, vandaar dat het heel verstandig is water te drinken ná de koffie.

Zaterdagsmiddags mochten wij, mijn broer Huub en ik, vaak met mijn moeder mee naar de stad en het leukste was bij de Hema boven naar de lunchroom. Daar kregen wij dan een kinderverrassing (ijsje, koekje, lolly, snoepje en een stukje speelgoed). Moeder nam een kopje koffie met een kroket. Het was altijd een leuk uitje.

Het was voor de oorlog dat we bij de Hema aan de achteruitgang in de Jan van Lieshoutstraat op de deur klopten en een van hun bedienden verkocht dan aan ons voor een dubbeltje breuk. Dat waren gebroken koekjes.

Vanaf 1958 tot en met 1961 heb ik in de bakkerij gewerkt, dus in al het lekkers waarover geschreven wordt heb ik een beetje de hand gehad. De Berliner bollen maken was mijn vaste werk. Direct 's morgens aan de gang, eerst deeg maken, dan verdelen, daarna bollen draaien en dan laten rijzen. Daarna in de gloeiend hete olie en dan vullen met room. Marjan Levens zal zich mij nog goed herinneren. DE DANSSCHOOL.

De lunchroom van de HEMA bereikte je over een stenen wenteltrap tot het kassaniveau, met de kassa midden voor de volgende trap. Daar kreeg je een papieren strookje waarop assortiment en prijzen stonden. Dan nam je het linker trapgedeelte om in de lunchroom te komen. Er was nog een vide in een gebogen vorm om te gebruiken bij grote drukte. De serveersters in het zwart met een wit schortje en naar ik meen 'n smal wit kapje in het haar zaten, op momenten van stilte, op verchroomde krukken te wachten tot er klanten aan "hun" tafeltje zouden plaatsnemen. Mijn vader nam ons in vakanties dikwijls  mee hier naartoe omdat hij die slagroompunten zo heerlijk vond. Over het andere trapgedeelte met het "bewerkte" papierstrookje terug naar de kassa om af te rekenen. Meestal gingen we op dinsdagmorgen (marktdag)  ook nog even om naar het worst eten te kijken. Mijn vader kon als geen ander het worst eten van verschillende personages humoristisch imiteren.

Dan hoop ik maar dat vader Coolen het netjes heeft gehouden.
Maar goed, de worsten van de HEMA zijn wereldberoemd in Eindhoven en omgeving en er is zelfs een liedje aan gewijd: 'Lekkere worst van de HEMA, vetvrij papiertje erom'. De melodie is hier een beetje moeilijk te beschrijven, maar er zullen ongetwijfeld mensen zijn die het kennen.

Wees gerust Giovanni, mijn vader was een nette man en zo gedroeg hij zich ook.

Bij de Hema kwam je binnen door een draaideur. De draaideur zat op de plek waar nu het buitenloket is voor worst en hot-dogs. Als je binnenkwam, was meteen rechts de gebakafdeling met de befaamde tompoucen. Ik dacht 10 stuks voor 1 gulden. De lunchroom boven weet ik ook nog maar daar ben ik nooit geweest. Dat zat er niet aan. We kregen thuis wel een glaasje limonade.

Ik denk dat die draaideur iets verder naar achteren lag, van de straat af, achter de etalage waar je omheen kon lopen. Meteen links voor de ingang (draaideur) was een trap naar boven (buiten de winkel dus eigenlijk), die naar het restaurant ging. Het restaurant had naar ik meen aan de binnenkant een blauw-glazen balustrade, waaroverheen je de winkel in kon kijken. In die tijd nog veel goederen uitgestald op tafels. Rechts bij binnenkomst inderdaad het gebak, meteen links het ijs, dan ergens in het midden de linnenwaren en ook ergens daar het afvullen van losse parfum. Tegenover het gebak de sieraden, links achteraan de koekjes en snoepjes en helemaal rechts achteraan de vleeswaren. Dat is wat ik mij nog herinner.
Oh ja, de niet te vergeten, alles overtreffende rookworst, eerst vooraan en later dacht ik bij de vleeswaren achteraan. Hhhmmmmm, lekkere worst van de Hema, vetvrij papierke erum ...

In de vijftiger jaren nam mijn moeder me vlak voor kerst mee naar de stad. Ze vond de versieringen en feestelijke etalages mooi en hield van de sfeer. Als afsluiting gingen we boven bij de Hema thee complet drinken. Een kannetje thee, waarbij zoete en hartige hapjes. Ik kan me nog herinneren dat er een bitterbal en een zout kaaskoekje bij zaten.

Waar stond dit gebouw? Op de plek van de huidige Hema? Is het gebombardeerd?

Arjan, het is hetzelfde gebouw. Rechts van de Hema was modehuis Lampe gevestigd, dat in 1970 naar de Piazza verhuisde. Hema heeft toen van twee panden één gemaakt en daarbij de gevel vervangen zodat het één gebouw lijkt. De lunchroom op de eerste verdieping werd toen gesloten. Misschien 20 jaar geleden kwam ik voor mijn werk op de eerste verdieping, waar toen het magazijn gevestigd was, misschien nu ook nog wel. Je kon daar in de vloer nog precies de cirkelvorm zien van het trappengat van de lunchroom. Voor de situatie Hema/Lampe zie foto 34201.

De gevel is er niet op vooruitgegaan en het interieur ook niet. ik vond nog een paar mooie foto's van de ronde vide op geheugenvannederland.nl. Zoeken op Hema Eindhoven.

Ik kan het nu, 70 jaar later, wel opbiechten, ik heb ooit een ballonnetje gejat bij de Hema. De zaak was onderverdeeld in rechthoekige "eilandjes" waar de waren uitgestald lagen. Ongeveer in het midden van de zaak lagen de ballonnen, los onder een glazen plaat. Met weinig moeite kon je die plaat naar achteren schuiven en stiekem met je kindervingertjes zo'n felgekleurd ballonnetje pakken. Als ik lees dat leeftijdgenootjes van mij destijds wel eens op het balkon een ijsje kregen, word ik nog jaloers. Ik heb dat balkon zelfs nooit gezien, maar ja bij dat jatten keek ik naar beneden, niet naar boven.

Paul, wa vertelde nou toch wir? Gij verboast mu elke kir wir, di hai ik nie achter oe gezocht. Ik docht, Paul is unnu goeje knul, Paul is ginnu koaije, die doe zu iets nie, daz un braaf menneku. Dus da warde gij dus ok nie, gij hai dus ok van die losse tengels. En war e gij nie bang vur de pliesie?. Stel da ze ut zoagen da gai een blon an het struinen was. Of ge nou nog in den himmel komt, das nou nog mar de vroag. Foei, foei. menneke. Ik wil er nie bij stoan als ze oe roepen doar bove, neeje. Die ander keinder kummen wel in dun himmel, die hebben dat ijske nie gejat mar gekrigen, en wrom hebbu ze die gekrigen Paul. Omdat ze niks gejat hadden. en zeker gin gekleurde blon. Of het nog goe komt mi oe, das nog de vraag. Ben er bang vur.

Bertje ge onderschat mij en da doen ze allemoal omdat ze da nie van mij verwachte. Ik zieder ook zo uijt as een braaf menneke, wak verder nog gedoan hep vertel ik oe nog wel ne keer privé. das gin kost veur EiB. En wa die himmel betreft, doar zitte alleen brave mensen en daor pas ik toch nie bij.