In 1878 werd dit pand gekocht door Thomas van Dijck, directeur van de stoomtimmerfabriek De Rietvink. Samen met zijn broer stadsarchitect Johannes van Dijck verbouwt hij het pand tot concertzaal annex café. Het Eindhovens Mannenkoor huurt/koopt het pand tot 1923. Dan komt er de meubelzaak van van Gorp-Lejeune in. Later gebruikt als textielwinkel, schoenenzaak (M van de Ven, Salamander) en shoarmazaak. In 1995 vindt restauratie plaats en wordt het café Meneer van Dijck of zoals het tegenwoordig heet café Thomas.

En daar gingen wij met de kinderen van de straat allemaal TV kijken, Dappere Dodo en Tante Hannie

Inderdaad, opa van Gorp zit hier voor het raam. Later werd dit het plekje van mijn oma, Victoire van Gorp-Le Jeune, die overleed toen ik 6 was en waar ik nog vele lieve herinneringen aan heb.

Een jaar of vier geleden stond ik met Jan van Gorp, secretaris van de FEC (Federatie Eindhovense Carnaval) op de 1e verdieping van dit pand omdat daar de Rommelpot gehouden werd. Ik zag hem een beetje stil voor zich uit kijken en vroeg of alles OK was. Hij zei toen: 'Raar hè, precies waar ik nu sta ben ik geboren' (hij noemde wel hoeveel jaar geleden dat was maar dat ben ik vergeten). We stonden volgens mij ter hoogte van het meest rechtse raam. Ik zag de nodige weemoed in zijn ogen. We hebben er maar een op gepakt.

Bedoel je het raam waar op de foto ook opa van Gorp zit? Want dat was de huiskamer. Achter de twee meest rechtse ramen, vanaf de straat gezien, was 'n slaapkamer, waarvan ik vermoed dat mijn neef Jan daar dan geboren is! Enfin, dat jullie er een hebben opgepakt, kan ik me goed voorstellen, zou ik ook gedaan hebben.

Mijn schoolvriendin was Victoire van Gorp en was familie van deze Van Gorp. Zij had ook een broer Jan en zus Toos en woonde in die tijd in Stratum. Ik ben haar helemaal uit het oog verloren toen we van school gingen. We zijn heel lang samen naar school gefietst (Catharinalyceum).

Josette, nee, het meest rechtse raam. Opa zit in het meest linkse raam. Alleen is die ruimte nu deel van een balkon in café Thomas, dus als kamer niet meer te herkennen.

Netty, Vic (zoals wij haar noemden), Toos, Jan en het jongste zusje Elly woonden in de Primulastraat. Begin jaren zestig ging ik samen met Toos en Vic regelmatig naar dansschool Becht en ook naar bessems, in die tijd. Je gaf een bessem als je vader en moeder niet thuis waren, een stiekem feestje dus. Waar de naam precies vandaan komt weet ik ook niet. Het was ook de tijd van de petticoat herinner ik me nu. Heel veel lagen tule over elkaar heen. Hoe wijder de rok uitstond hoe mooier. Toos van Gorp had zo'n hele wijde petticoat, waar ik destijds jaloers op was. Van mijn ouders mocht dat niet. Veel ouders en scholen vonden het allemaal niet zo geweldig. Maar kennelijk was die van mij ook al wijd want de juffrouw Frans op de Mulo vroeg eens aan mij: Thérèse, gaat het allemaal wel op de stoel? En inderdaad, het was soms een heel gedoe om alles onder je lessenaar te krijgen.

Het woordje bessem is Brabants voor het woord bezem. Als herkenning dat de kust vrij was, wanneer je ouders weg waren, werd er een bezem zichtbaar voor het huis geplaatst.

Hans, Brabants voor bezem dat wist ik. Maar een bezem voor het huis plaatsen dat was dan zeker voor mijn tijd. Nooit van gehoord of gezien. Wij hielden elkaar in het uitgaanscircuit op de hoogte als het ergens te doen was. Ik ben ooit bij wildvreemde mensen terecht gekomen en heb ook wel meegemaakt dat ouders plotseling thuiskwamen. Ik heb zelf ook meegemaakt dat mijn ouders erachter waren gekomen. Mijn ouders waren een weekend weg, dus dat zou groot feest worden. Dat is ook gebeurd maar mijn ouders kwamen erachter. We dachten alles opgeruimd te hebben. Bleek dat de jongens vergeten waren de lege kratten bier mee te nemen. Die stonden dus nog in de tuin. Een smoes wist ik niet te verzinnen, dus moest ik het vertellen. Dat betekende dus een tijdje huisarrest.

Ook het gebruik van een veger voor het huis plaatsen als herkenningsteken is ook voor mijn tijd en heb ik ook zelf nooit gezien. Maar dat ze dit deden, om het beoogde signaal te geven, heb ik gehoord van mijn moeder. Mijn moeder kwam uit Best.

Ik meen dat de de uitdrukking was: bessem hebben i.p.v. bessem geven. Althans in mijn tijd.

Je hebt gelijk Vic. Je had bessem en dus niet je gaf een bessem! Foutje van mij.

Waarom hier zo weinig info over de concertzaal ?

Johan, als jij info hebt over de concertzaal, stuur het in zou ik zeggen.

Deze foto hing ook in de gang van de woning in de Boerhaavelaan van mijn tante Jo en Victoire en ome Jan. Opa Jan, voor het raam, heb ik helaas nooit gekend. Toch leuk om deze foto weer eens te zien.