Ik lees nu in een krantje van Eindhoven dat er in dit pand een kapper is gekomen. Zo blijven de huizen toch in stand.

Nee Ida, dit is nog steeds een gewoon huis. Zo heel nu en dan rij ik nog wel eens door de Hoogstraat, met 'n beetje heimwee.

De kapper is in het huis naast de groenteboer Jo van Alem gekomen richting Frans Leharplein, hij zat eerst in een huurpand vlak bij de Baarstraat. Het pand waar hij nu in zit, is iets verbouwd maar perfect gerestaureerd. Haarstudio Toine (als ik het goed schrijf).

De kapper zit inderdaad aan de andere kant van groenteboer Van Alem. Ik heb ongeveer 10 jaar in dat huis gewoond op 315c.

Mooie foto. Het huis ken ik wel. Ik ben daar veel voorbijgelopen. De vuilnisbakken die je op de foto ziet staan heb ik ook nog. Ik heb er vier stuks van in mijn tuin staan. Echt leuk. Bij Van Alem kwam ik vroeger vaak met mijn moeder. Ook heb ik als klein manneke Jo van Alem wel eens mogen meehelpen met bezorgen. Hoewel dit meehelpen alleen maar bestond uit aanbellen bij de huizen en het groente en fruit afgeven dat iemand wilde hebben, voelde ik me helemaal stoer en trots. Bij Van Alem kwam later ook de oversteek met brigadiers en later stoplichten voor de kinderen die naar de Lambertusschool gingen. Op een gegeven moment verkocht Van Alem ook dropcenten. Die kostten 1 cent per stuk. Dan had ik een dubbeltje of kwartje en kreeg ik 10 of 25 dropcenten in een zakje. Die nam ik dan mee naar school en dan pakte ik telkens stiekem een dropje gedurende de ochtend of de middag. Dat moest stiekem omdat je niet mocht snoepen of eten in de klas. En dan door het steegje naar de Chinees die op het hoekje zat. We klommen daar vaak op het muurtje en konden dan allemaal van die plastic tonnen zien staan. Die hebben we eens opengemaakt en toen gingen we bijna over onze nek. Die tonnen zaten vol met etensresten. Ook wel eens meegemaakt dat die Chinees met een groot mes naar buiten kwam om ons bang te maken. Dat lukte wel want dan vlogen we van de muur af. Zijn zoontje zat bij ons op school. Een hele rustige en teruggetrokken jongen. Och, ik kan nu ik eraan terugdenk zoveel vertellen. De herinneringen komen dan zo weer terug. Echt een hele mooie tijd en vaak zou ik willen dat ik nog eens terug kon naar die tijd van onbezorgdheid.

Heeft in het huis waar de auto staat vroeger niet de organist van de Lambertuskerk gewoond? Volgens mij had hij een stijf been omdat hij van een paard gevallen was.