Dat verhaal deed inderdaad de ronde. De vlieger van de bewuste Lockheed T-33 trainer was Arie de Jong. Hij woonde met zijn echtgenote in de Bergen op Zoomstraat. Ik hoorde de straaljager over het Beatrixkanaal aankomen met bijna volledig teruggenomen gas. Volgens mij was er op dat ongelukkige moment ook iets goed mis met het toestel; hetgeen in die tijd heel vaak gebeurde! Een geluk bij een ongeluk was dat veel bewoners niet thuis waren in verband met het bloemencorso op die zaterdagmiddag.

Mijn belevenis wat betreft het vliegtuigongeval is: op het moment van de crash zaten wij aan tafel te eten, door de klap vloog de achterdeur open. Ik woonde toen in een zijstraat/pad van de Noord-Brabantlaan (Simonspad). We merkten dat er iets gebeurd was, en zijn daarom richting de rookpluimen gefietst. Daar gekomen zagen we een grote chaos. Er gingen toen alle verhalen over de oorzaak van het ongeval, zoals het groeten van de piloot naar zijn vrouw die bij de kapper was. Als ik me goed herinner, lag in de Bergen op Zoomstraat ook de schietstoel van de piloot. Ik was toen de crash gebeurde 11 jaar.

Op 22 september 1956 werd ik 8 jaar. We hadden het niet breed thuis, maar mijn ouders konden toch een kinderfeestje geven. Niet, dus, want voor alle kinderen gekomen waren, stortte het vliegtuig neer. Geen feestje, integendeel. Ik ben nog wezen kijken, maar werd door de brandweer tegengehouden. Ik zag alleen brandende daken. Later hoorde ik, dat de weduwe op TV was geweest met een handdoek voor haar gezicht. Mijn eerste gedachte was: waarom laten ze die mevrouw niet met rust?

De vrouw van Arie de Jong heette (van) Bronkhorst en is later hertrouwd met een straaljagerpiloot van het stuntteam The Whiskey Four. Ook deze 2e echtgenoot kwam om bij een vliegtuigcrash op de open dag op de vliegbasis Woensdrecht.

Hallo zus! Ik kan me de echtgenote van Arie nog goed voor de geest halen, maar wist haar meisjesnaam niet meer. Ik zal nooit meer het tafereel van ontreddering vergeten toen zij met geweld de ambulance van de luchtmacht binnen wilde en uiteraard werd tegengehouden. Die crash op Woensdrecht was op 8 juni 1965 en de slachtoffers waren de vliegers Liem en Sommer, maar wie van de twee de tweede echtgenoot van Bronkhorst was weet ik niet. Destijds ging het verhaal dat het om de leider van het team ging, Eddy van Dommelen, maar dat klopt niet.

Ja ik weet het ook nog goed en ben het ook nooit kwijt geraakt, wij waren in de speeltuin op het Hugo de Grootplein. Het vliegtuig draaide om de Theresia kerktoren heen en er kwamen vlammen uit de staart. Het lawaai erbij, alle kinderen stonden omhoog te kijken. Gelukkig werd de speeltuin niet geraakt. Mijn broer was meteen vertrokken naar de Zeelsterstraat om te kijken, Het was mooi weer toen en de begrafenis met militaire eer viel niet bij iedereen even goed.

Ja Geertje, dat bevestigt het verhaal van meerdere getuigen en mijn eigen bevindingen van die dag: het volkomen ontbreken van motorvermogen tijdens die fatale momenten.

Dagelijks kwamen de Thunderjets over het Hugo de Grootplein in een bocht om te gaan landen op Welschap. Je wist toen nog niet wat geluidsoverlast was! Het viel dus op dat je op die zaterdagmiddag ineens een vliegtuig laag langs de Theresiakerk zag vliegen, het verdween even achter de toren, zo laag vloog hij. Je zag aankomen dat het mis zou gaan want hij verloor hoogte. Wij waren aan het voetballen op het Hugo de Grootplein. Langzaam zag je het vliegtuig hoogte verliezen en even daarna enorme zwarte rookwolken. Toen rennen om er bij te zijn. Grote chaos. De brandweer van het vliegveld was er als eerste, die hadden het letterlijk zien aankomen. Ik herinner me niets van vlammen uit de staart, die mijn zus (zie boven) weer wel gezien heeft. Wel ging meteen het gerucht dat de piloot zijn vrouw wilde groeten die aan de Bergen op Zoomstraat woonde. Volgens mijn herinnering was er een dode te betreuren: een man die in een schuurtje zijn fiets stond te poetsen.

Het was die week buitengewoon druk op de vliegbasis! Behalve de reguliere Thunderjet squadrons (ik meen me te herinneren dat er toen drie squadrons gestationeerd waren) werd Welschap in september 1956 ook gebruikt door Hawker Hunters van de RAF. Maar het woord geluidsoverlast was toen nog niet uitgevonden en de meesten vonden dat straaljagergeweld wel interessant. Behalve de piloot (Arie de Jong) is toen inderdaad ook een bewoner van de Bergen op Zoomstraat omgekomen. Zie ook de commentaren bij de andere foto's betreffende deze ramp Paul.

Er waren tot ongeveer 1970 inderdaad 3 squadrons op Welschap: 314, 315 en het 316 squadron. De T-33 hoorde denk ik tot de basisvlucht. Een apart squadron waartoe ook nog een Beaver en 2 Piper Cubs behoorden.

Deze Lockheed T33 was gestationeerd op vliegbasis Volkel.

Weet iemand op welke huisnummers het vliegtuig is neergestort? Zowel op de Zeelsterstraat als de Bergen op Zoomstraat.
Ik was toen 7 jaar en ben met mijn vader vanuit Woensel met de brommer hier wezen kijken. Ik kan het me nog goed herinneren. Daken waar de pannen vanaf waren en die afgedekt waren met afdekzeil. Bomen en heggen die verschroeid waren. De man die aan zijn brommertje aan het sleutelen was en die door een scherf van het vliegtuig dodelijk was getroffen is familie van mijn moeder, dhr. Kortooms. Ik woon nu zelf in Strijp en ben daar al diverse malen voorbijgekomen om te kijken waar het vliegtuig was neergestort. Jaren later heb ik het nog niet kunnen ontdekken. Uit het plattegrondje kan ik ook niet echt de huisnummers afleiden.

Het huisnummer rechts van de Spar-winkel aan de Zeelsterstraat was (en is nog steeds)160 (op het plattegrondje het vierde huis van rechts) en het winkelpand zelf 162, enz.
De huisnummers in de Bergen op Zoomstraat (op de plattegrond rechts van de open plek) zijn van rechts naar links: 57 t/m 71. Hoe er verder is/was genummerd voorbij die open plek zou ik ter plekke nog eens moeten bekijken omdat ik weet welke huizen daar later tussen gebouwd zijn

Hoi Peter, ik weet nog dat het die dag mooi weer was. Wij woonden in de Klundertstraat en als je die straat uitloopt richting Bergen op Zoomstraat loop je recht op een open plek en daar is het gebeurd. Ik was 10 jaar en buiten aan het spelen. Zoiets vergeet je nooit. Wij waren thuis met negen kinderen en onze ouders begonnen meteen te tellen of we er wel allemaal waren. Gelukkig had niemand iets. Misschien kun je de plek nu wel vinden er zijn later huizen op gezet.

Al heel vaak hadden we geprotesteerd over te laag over onze buurt vliegende straaljagers. Na dat ongeluk is het nooit meer gebeurd en de schade werd in razende vaart hersteld! Het kalf en de put dus.